Zaćmienie - ebook

KLANY

KLAN PIORUNA

PRZYWÓDCA

OGNISTA GWIAZDA — płomiennorudy kocur

ZASTĘPCA

JEŻYNOWY PAZUR — ciemnobrązowy pręgowany kocur o bursztynowych oczach

MEDYCZKA
(kocur lub kotka, którzy posiedli zdolność leczenia)

LIŚCIASTA SADZAWKA — jasnobrązowa pręgowana kotka o bursztynowych oczach; uczeń: Sójcza Łapa

WOJOWNICY
(koty i kotki bez młodych)

WIEWIÓRCZY LOT — ciemnoruda kotka o zielonych oczach; uczeń: Lisia Łapa

ZAKURZONA SKÓRA — ciemnobrązowy pręgowany kocur

PIASKOWA BURZA — jasnoruda kotka; uczenica: Miodowa Łapa

OBŁOCZNY OGON — długowłosy biały kocur; uczennica: Rozżarzona Łapa

PAPROCIOWE FUTRO — złocistobrązowy pręgowany kocur; uczennica: Ostrokrzewiasta Łapa

SZCZAWIOWY OGON — szylkretowo-biała kotka o bursztynowych oczach

CIERNISTY PAZUR — złocistobrązowy pręgowany kocur; uczennica: Makowa Łapa

JASNE SERCE — biała kotka w rude łaty

JESIONOWE FUTRO — jasnoszary kocur (w ciemniejsze cętki) o ciemnoniebieskich oczach; uczeń: Lwia Łapa

PAJĘCZA NOGA — długonogi czarny kocur o brązowym podbrzuszu i bursztynowych oczach

BIAŁE SKRZYDŁO — biała kotka o zielonych oczach; uczennica: Oblodzona Łapa

BRZOZOWY ZACHÓD — jasnobrązowy pręgowany kocur

SZARA PRĘGA — długowłosy szary kocur

JAGODOWY NOS — kremowy kocur

LESZCZYNOWY OGON — mała szaro-biała kotka

MYSI WĄS — szaro-biały kocur

UCZNIOWIE
(koty, które skończyły sześć księżyców, szkolące się na wojowników)

ROZŻARZONA ŁAPA — pręgowana szara kotka

MIODOWA ŁAPA — pręgowana jasnobrązowa kotka

MAKOWA ŁAPA — szylkretowa kotka

LWIA ŁAPA — złocisty pręgowany kocur o bursztynowych oczach

OSTROKRZEWIASTA ŁAPA — czarna kotka o zielonych oczach

SÓJCZA ŁAPA — szary pręgowany kocur o niebieskich oczach

LISIA ŁAPA — czerwonawy pręgowany kot

OBLODZONA ŁAPA — biała kotka

KARMICIELKI
(kotki oczekujące młodych lub opiekujące się nimi)

PAPROTKOWA CHMURA — jasnoszara kotka (w ciemniejsze cętki) o zielonych oczach

STOKROTKA — długowłosa kremowa kotka z siedliska koni, matka kociąt Pajęczej Nogi: Różyczki (ciemnokremowej kotki) i Ropuszka (biało-czarnego kocura)

MILKA — srebrzysta pręgowana kotka, dawniej kotka domowa, oczekuje kociąt Szarej Pręgi

STARSZYZNA
(byli wojownicy i karmicielki)

DŁUGI OGON — jasny kocur w ciemne pręgi, który wcześnie dołączył do starszyzny z powodu utraty wzroku

MYSIE FUTRO — drobna ciemnobrązowa kotka

KLAN CIENIA

PRZYWÓDCA

CZARNA GWIAZDA — duży biały kocur o wielkich kruczoczarnych łapach

ZASTĘPCZYNI

RDZAWE FUTRO — ciemnoruda kotka

MEDYK

MAŁA CHMURA — bardzo drobny pręgowany kocur

WOJOWNICY

DĘBOWE FUTRO — mały brązowy kocur

JARZĘBINOWY PAZUR — rudy kocur

DYMNA STOPA — czarny kocur; uczeń: Sowia Łapa

BLUSZCZOWY OGON — szylkretowo-biała kotka

ROPUSZA STOPA — ciemnobrązowy kocur

WRONI MRÓZ — biało-czarny kocur; uczeń: Oliwkowa Łapa

ROPUSZA STOPA — ciemnobrązowy kocur

SPLĄTANE FUTRO — pręgowana kotka o długim futrze, które odstaje na wszystkie strony

SZCZURZA BLIZNA — brązowy kocur z długą blizną na grzbiecie; uczeń: Ryjówcza Łapa

WĘŻOWY OGON — ciemnobrązowy kocur o pręgowanym ogonie; uczeń: Parząca Łapa

BIAŁA WODA — biała kotka o długim futrze, ślepa na jedno oko; uczeń: Czerwona Łapa

KARMICIELKI

BRUNATNA SKÓRA — szylkretowa kotka o zielonych oczach (matka kociąt Jarzębinowego Pazura: Tygryska, Płomyczka i Świtajki)

ŚNIEŻNA PTASZYNA — biała kotka

STARSZYZNA

CEDROWE SERCE — ciemnoszary kocur

WYSOKI MAK — jasnobrązowa pręgowana kotka o długich nogach

KLAN WIATRU

PRZYWÓDCA

POJEDYNCZA GWIAZDA — brązowy pręgowany kocur

ZASTĘPCZYNI

JESIONOWA STOPA — szara kotka

MEDYK

KASZLĄCY PYSK — brązowy kocur o krótkim ogonie; uczeń: Pustułkowa Łapa

WOJOWNICY

ROZDARTE UCHO — pręgowany kocur

WRONIE PIÓRO — ciemnoszary kocur; uczennica: Wrzosowa Łapa

SOWI WĄS — jasnobrązowy pręgowany kocur

BIAŁY OGON — drobna biała kotka; uczeń: Bryzowa Łapa

NOCNA CHMURA — czarna kotka

ŁASICZE FUTRO — rudy kocur o białych łapach

ZAJĘCZY BRYK — brązowo-biały kocur

LIŚCIASTY OGON — ciemny pręgowany kocur o bursztynowych oczach

KROPLISTA ROSA — szara, nakrapiana i pręgowana kotka

WIERZBOWY PAZUR — szara kotka

MRÓWCZA SKÓRA — biały kocur z czarnym uchem

SPALONA STOPA — szary kocur o dwóch ciemnych łapach; uczennica: Słoneczna Łapa

KARMICIELKI

JANOWCOWY OGON — bardzo jasna szaro-biała kotka o niebieskich oczach, matka Osetki, Turzyczki i Jaskółeczki

STARSZYZNA

PORANNY KWIAT — bardzo stara szylkretowa kocica

PAJĘCZYNOWA STOPA — ciemnoszary pręgowany kocur

KLAN RZEKI

PRZYWÓDCZYNI

LAMPARCIA GWIAZDA — nietypowo nakrapiana złocista kotka

ZASTĘPCZYNI

MGLISTA STOPA — szara kotka o niebieskich oczach

MEDYCZKA

ĆMIE SKRZYDŁO — złocista nakrapiana kotka; uczennica: Wierzbowa Łapa

WOJOWNICY

CZARNY PAZUR — czarny kocur

NORNICZY ZĄB — drobny, brązowy pręgowany kocur; uczennica: Płotkowa Łapa

TRZCINOWY WĄS — czarny kocur

OMSZONA SKÓRA — szylkretowa kotka o niebieskich oczach; uczeń: Otoczakowa Łapa

BUKOWE FUTRO — jasnobrązowy kocur

PLUSKAJĄCY OGON — ciemnoszary, pręgowany kocur

ZARANNY KWIAT — jasnoszara kotka

CĘTKOWANY NOS — marmurkowa, szara kotka

SKOCZNY OGON — rudo-biały kocur

MIĘTOWE FUTRO — jasnoszary pręgowany kocur; uczeń: Pokrzywowa Łapa

WYDRZE SERCE — ciemnobrązowa kotka

SOSNOWE FUTRO — pręgowana kotka o bardzo krótkim futrze; uczeń: Rudzikowa Łapa

DESZCZOWA BURZA — marmurkowy, szaro-niebieski kocur

ZMIERZCHOWE FUTRO — brązowa pręgowana kotka; uczennica: Miedziana Łapa

KARMICIELKI

SZARA MGŁA — bladoszara pręgowana kotka, matka Apsika i Ślazika

OBLODZONE SKRZYDŁO — biała kotka o niebieskich oczach, matka Żuczka, Kolczatka, Płatki i Trawka

STARSZYZNA

JASKÓŁCZY OGON — ciemna pręgowana kotka

KAMIENNY STRUMIEŃ — szary kocur

PLEMIĘ PŁYNĄCEJ WODY

ŁOWCY
(kocury i kotki odpowiedzialni za wyżywienie plemienia)

POTOK, W KTÓRYM PŁYWAJĄ MAŁE RYBY (POTOK) — pręgowana brązowa kotka

BURZOWE FUTRO — ciemnoszary kocur o bursztynowych oczach, wcześniej należący do Klanu Rzeki

KOTY NIENALEŻĄCE DO KLANÓW

SOL — brązowo-szylkretowy długowłosy kocur o jasnożółtych oczachPROLOG

Leśne drzewa lśniły w promieniach gorącego słońca, a pod nimi, wśród runa, szeleściły przyszłe zdobycze. Pod potężnym jesionem czarny kocur przeciągnął się i wystawił brzuch na słońce przedzierające się między gałęziami. Mruknął z zadowoleniem i podkulił pod siebie łapy.

Wtem z pobliskich krzewów wyskoczyła nakrapiana kotka. Przemknęła obok niego niczym strzała, a kot przetoczył się na bok i zawołał:

— Mysz?

— Na razie mysz, za chwilę zdobycz! — odkrzyknęła kotka, wpadając z impetem w paprocie; zniknęła wśród zieleni, wymachując ogonem o białym koniuszku.

Za paprociami znajdowało pokryte leśnym runem zbocze, opadające ku trawiastej polanie. U jego podnóża siedziała ciemnoszara kocica. Z zapałem szarpała zębami kleszcza, który uczepił się podstawy jej ogona. Burknęła do siebie, ciągnąc tłustego robala, a potem zamarła w miejscu i podniosła wzrok na szczyt zbocza. Wszystkie paprocie się trzęsły.

— Mam cię! — rozległo się triumfalne miauknięcie. Rośliny poruszyły się jeszcze gwałtowniej, gdy wyskoczyła z nich szylkretowa kotka z ogonem myszy między zębami. Na widok szarej kocicy stanęła w miejscu. — Cześć, Żółty Kle! — zawołała.

— Hej, Nakrapiany Liściu. Świetny dzień na polowanie, prawda?

— W tym miejscu polowania zawsze idą mi świetnie! — pochwaliła się szylkretka, po czym machnęła głową w stronę koleżanki i rzuciła jej pod łapy upolowaną zdobycz.

Żółty Kieł powąchała łup, lecz prędko odskoczyła. Potarła łapą swój szeroki, płaski pysk, kiedy na jej nosie pojawił się ciemny cień pchły.

— A podobno te tereny łowieckie są wolne od pcheł! — narzekała.

— Pewnie przywlekłaś je ze sobą — odparła Nakrapiany Liść, mierząc wzrokiem matowe futro drugiej kotki. — Powiedz mi, kiedy w końcu nauczysz się porządnie czyścić? — Zbliżyła się, by trącić łapą kołtun sierści, który zauważyła na łopatce starszej kocicy.

— Może wtedy, kiedy ty wreszcie przestaniesz matkować wszystkim kotom — warknęła Żółty Kieł.

Nagle ze szczytu zbocza dobiegł ich donośny głos.

— Niemożliwe. Jakoś nie wierzę, żeby do tego doszło…

Nakrapiany Liść spojrzała w górę. Po trawie w ich stronę zbiegał biały kot.

— Biała Burza! — krzyknęła z radością kotka. — A gdzie Błękitna Gwiazda?

— Hmm. Jeszcze przed chwilą za mną biegła.

— Nadal biegnę! — Błękitna Gwiazda wyskoczyła zza drzew i pognała w ich stronę. — Dotrzymałabym ci kroku, gdyby nie zatrzymał mnie Wysoka Gwiazda!

— Och. Co mówił? — spytała Nakrapiany Liść.

— Martwił się, jak to on. — Błękitna Gwiazda spojrzała ze współczuciem na rankę po pchlim ugryzieniu na nosie Żółtego Kła. — To ci pech — mruknęła. — Wydawało mi się, że tu nie ma pcheł.

Nakrapiany Liść zamruczała cichutko i trąciła ogonem ramię pokrzywdzonej.

— Więc co z Wysoką Gwiazdą? — przypomniała Żółty Kieł, ignorując zaczepkę koleżanki.

— Martwi się o kociaki — wyjaśniła Błękitna Gwiazda.

Ogon Żółtego Kła zadygotał.

— O Lwią Łapę, Sójczą Łapę i Ostrokrzewiastą Łapę?

— A kogo innego? — westchnęła Błękitna Gwiazda. — Ta przepowiednia wyraźnie zalazła mu za skórę. Jak kleszcz!

— Ale ich trening idzie świetnie! — zaznaczyła Nakrapiany Liść. — Wreszcie każde z nich odnajduje własną ścieżkę…

— Tak — przerwała jej Żółty Kieł, spuszczając wzrok na łapy. — Ale jest tyle rzeczy, o których nie wiedzą…

— Są jeszcze bardzo młodzi — mruknęła Błękitna Gwiazda.

— To nie znaczy, że powinniśmy ich oszukiwać. — Żółty Kieł spojrzała jej prosto w oczy.

— Myślisz, że byłoby lepiej, gdyby o wszystkim wiedzieli?

Ciemnoszara kocica aż zesztywniała ze złości.

— Życie, które rozpoczyna się od kłamstwa, na zawsze pozostanie w mrokach! — zamruczała.

— Nie. Nie mogą poznać prawdy. — Błękitna Gwiazda przysiadła na tylnych łapach. — Nie bez powodu trzymamy to w tajemnicy. Podjęliśmy tę decyzję wspólnie. Musimy zrobić to, co dobre dla klanu.

Żółty Kieł przechyliła głowę.

— Przecież to kłamstwo. Jak kłamstwo może być dobre?

— To nie my ich okłamaliśmy — przypomniał jej Biała Burza.

— Ale to my dalej ukrywamy prawdę! W ich życiu jest już zbyt wiele tajemnic!

— Wiedzą o przepowiedni — wtrąciła Nakrapiany Liść.

Żółty Kieł przestąpiła z łapy na łapę.

— Ach, tak, przepowiednia! Wolałabym, żeby o niej nie wiedzieli! I żebym sama nigdy o niej nie usłyszała! Czasem sobie myślę, że byłoby lepiej, gdyby ta trójka nie dostała żadnych mocy!

— Wiesz, że nie mieliśmy z tym nic wspólnego. — Nakrapiany Liść, próbując ją uspokoić, końcem ogona pogłaskała jej bok. — Możemy tylko mieć nadzieję, że wykorzystają swoje moce mądrze. Dla dobra Klanu Pioruna.

— Tylko dla Klanu Pioruna? — zdziwił się Biała Burza, sprawiający wrażenie zamyślonego. — Skoro ich moce są takie wspaniałe, to czy nie powinni ich używać, żeby pomóc wszystkim klanom?

Błękitna Gwiazda wytrzeszczyła na niego oczy.

— Urodzili się w Klanie Pioruna! Wychowujemy ich na naszych lojalnych wojowników! Dlaczego mieliby czuć się odpowiedzialni za innych?!

Żółty Kieł spojrzała zmrużonymi oczami na dawną przywódczynię klanu, ale się nie odezwała.

— W niektórych sprawach nie dojdziemy do porozumienia — miauknął spokojnie Biała Burza. — Najważniejsze jest to, żeby szanowali swoich wojowniczych przodków.

— Tak — przyznała Nakrapiany Liść. — Musimy zadbać o to, żeby nas słuchali.

Biała Burza potrząsnął uchem, w które załaskotało go wysokie źdźbło trawy.

— Nigdy jeszcze nie urodził się kot tak mądry, żeby nie zyskać na radach starszyzny — dodał. — Będziemy ich prowadzić.

— Jasne. Łatwiej powiedzieć, niż zrobić — mruknęła Żółty Kieł.

Nagle nad ich głowami pojawił się motyl, z trudem usiłujący lecieć prosto pod wiatr. Oczy Nakrapianego Liścia natychmiast rozbłysły. Stanęła na tylnych łapach i uniosła przednie wysoko nad głowę. Motyl jednak poszybował w górę i błyskawicznie zniknął z zasięgu jej pazurów.

— A niech to mysz kopnie! — warknęła, opadając z powrotem na ziemię. Dopiero wtedy zauważyła, że Błękitna Gwiazda się oddala. — Już odchodzisz?

— Jeśli tu zostanę, to się pokłócimy — odpowiedziała Błękitna Gwiazda, oglądając się na pozostałych.

— Więc nadal uważasz, że powinniśmy to zachować w tajemnicy? — Żółty Kieł machnęła ogonem.

— Rozumiem twoje obawy, ale na razie ten sekret będzie bezpieczniejszy w naszych łapach — odparła Błękitna Gwiazda.

Żółty Kieł odwróciła wzrok.

— Ależ z niej uparciuch — warknęła pod nosem.

— Wierzy, że postępuje słusznie — szepnął do niej Biała Burza. — Ty też jej kiedyś ufałaś, pamiętasz? — Skinął głową na pożegnanie i popędził na skraj polany za Błękitną Gwiazdą.

— A ty co myślisz? — Blade spojrzenie Żółtego Kła spoczęło na pysku Nakrapianego Liścia. — Podobają ci się te tajemnice?

— Prawda to niezwykle potężna broń. Musimy korzystać z niej bardzo ostrożnie.

— To żadna odpowiedź!

— Dlaczego tak się tym przejmujesz? — zmartwiła się Nakrapiany Liść, widząc zdenerwowanie na pysku starszej kocicy.

Futro na grzbiecie Żółtego Kła wyraźnie się najeżyło.

— Nie wiem! — przyznała. — Po prostu mam złe przeczucia! — Odwróciła wzrok w stronę drzew i przez chwilę wpatrywała się w głąb lasu. — Coś tu nie gra. Czuję, że nadchodzi ciemność, której nie zdoła pokonać nawet Klan Gwiazdy. A kiedy nadejdzie, nie zdołamy ochronić klanów. Boję się, że nie ochronimy nawet nas samych.