Zacznijmy od kawy! - ebook

Spis treści

— Przedmowa.

2. Dlaczego nie wszystkie metody działają?

a). Film „Tajemnica”.

b). Efekt obserwatora.

c). Panteizm.

d). Świadomy sen.

e). Samospełniające się proroctwo.

f). Transerfing rzeczywistości.

g). Psychologia kwantowa.

h). Parapsychologia.

3. Zaczynamy!

4. Ciało.

a). Eksperymenty z sugestią.

b). Eksperymenty z autosugestią.

c). Trzy techniki wizualizacji wyniku.

d). Sugestie słowne.

5. Działanie.

a). Skupienie uwagi.

b). Duże pieniądze.

c). Dwa sposoby wizualizacji.

d). Przekonania kluczowe.

6. Relację.

a). Ludzie wokół nas.

b). Nawiązanie relacji z kimś, kto już jest.

c). Znaleźć kogoś nowego.

d). Usunąć kogoś ze swojego życia.

7. SensyPrzedmowa

_Czy lubisz kawę? A z mlekiem? Może z cynamonem lub kardamonem? Lub bezkofeinową jak ja? Mocniej? Gorącą? A zapach kawy?_

_Kawa to mała przyjemność w naszym życiu, którą możemy sobie bardzo łatwo zorganizować. Dokładnie wiemy, co jest do tego potrzebne i jak to zrobić. Jeśli jednak na to spojrzeć, całe nasze życie składa się z małych elementów, przyglądając się im uważniej i pod pewnym kątem, aby zrozumieć, jak uporządkować i usprawnić każdą jego sferę tak samo jak picie pysznej kawy._

W tej książce chcę podzielić się z Wami sposobami, za pomocą których, jak sądzę, można to zrobić.

DLACZEGO NIE WSZYSTKIE METODY DZIAŁAJĄ?

_Dziś różnorodność sposobów parzenia kawy pozwala osobie wybrać. Jednak z reguły nawet nie zastanawiamy się nad tymi złożonymi procesami, dzięki którym otrzymujemy to, czego chcemy._

Obecnie istnieje wiele metod, teorii, technik stworzonych w celu ułatwienia człowiekowi życia — przyciągnięcia pieniędzy, bogactwa, zdrowia, miłości. Niektóre z nich opiszę tylko w celach informacyjnych, ale możesz, jeśli chcesz, poznać je lepiej w Internecie, w książkach lub filmach. Zacznę od opisania filmu, który zainspirował mnie do napisania tej książki. Wiedziałam o nim od dłuższego czasu. Jednak nigdy nie miałam nawet ciekawości, chęci poświęcenia czasu na przejrzenie tego, ponieważ jestem sceptycznie nastawiona do takich nauk. A jednak pewnego dnia, w pewnym nastroju, spróbowałam obejrzeć ten film. Jedna fraza przykuła moją uwagę: „Wizualizuj przynajmniej filiżankę kawy, zacznij od czegoś bardzo prostego”.

To zdanie skłoniło mnie do rozpoczęcia eksperymentów w dziedzinie zjawisk paranormalnych. Wszystko, czego się nauczyłam i czego próbowałam, przekonało mnie o tym, czego byłam już pewna — nie da się udowodnić tego, co opiera się na wierze. Nie zamierzam niczego obalać ani udowadniać. Chcę podzielić się tym, jak w niektórych kombinacjach wszystko może działać zgodnie z prawami zwykłej psychologii, a nie mistycznej, ezoterycznej nauki, która jest trudna do udowodnienia i nie zawsze jest dobrze odbierana.

Film „Tajemnica”

_Budząc się z pierwszymi promieniami słońca, przeciągnęłam się słodko i pomyślałam: „Chciałabym teraz filiżankę pysznej kawy, a mój poranek będzie podwójnie cudowny!” To tak, jakby za pomocą magii mój ukochany wszedł do pokoju z tacą z upragnionym napojem kawowym. „Niewiarygodne!” — pomyślałam i w tym momencie się obudziłam._

Film „Sekret” ukazał się w 2006 roku. Po pewnym czasie na jego podstawie opublikowano książkę o tym samym tytule, której autorką była Ronda Burne — australijska pisarka i scenarzystka.

U podstaw filmu leży założenie, że ludzka osobowość jest w stanie wpływać, a nawet znacząco zmieniać otaczającą rzeczywistość, wpływając na nią siłą własnego umysłu. Wpływa to na różne aspekty — na przykład zdolność do leczenia chorób i urazów za pomocą myśli, przedłużania życia, przezwyciężania paniki, lęków, fobii. Szczególną uwagę przywiązuje się do takiego kierunku jak praktyczne zrealizowanie oraz urzeczywistnienie lęków i pragnień pojedynczej osoby. Eksperci z różnych dziedzin wyrażają swoją opinię na ten temat — w dziedzinie finansów, medycyny, filozofii, teologii i wielu innych. Film kładzie szczególny nacisk na historie ludzi, którzy, jak twierdzą, byli w stanie osiągnąć pożądane lub zmienić swoje życie za pomocą własnej świadomości.

Główną ideą, którą autorzy i twórcy tego filmu chcą przekazać publiczności, jest rzeczywistość tak zwanego „prawa przyciągania”. Termin ten oznacza: myśli i oczekiwania istoty ludzkiej oraz wydarzenia, które się z nią dzieją w rzeczywistości, są ze sobą powiązane. W zależności od charakteru myśli danej osoby dzieje się z nią coś pozytywnego lub negatywnego. Innymi słowy, Wszechświat otrzymuje impuls myślowy i wysyła go z powrotem już w praktycznym wcieleniu.

Film „Sekret” odniósł wielki sukces: wysuwana w nim teoria miała wielu zwolenników, w tym bardzo znanych ludzi. Wśród nich można wymienić na przykład kultową amerykańską prezenterkę telewizyjną Oprah Winfrey. Jednocześnie twórcy filmu stanęli w obliczu dość ostrej krytyki. Głównym roszczeniem do idei jest brak ważności naukowej.

Efekt obserwatora

_Uwielbiam mocną kawę bezkofeinową. Moja przyjaciółka Ira uwielbia cappuccino z różnymi syropami. Gdybyśmy wypiły razem ten sam napój kawowy, dla każdej z nas miałby on swój własny smak i aromat, pomimo tego samego gatunku, sposobu przygotowania i podania._

Efekt obserwatora lub, jak to się nazywa w niektórych źródłach, świadomość obserwatora — nie jest to nawet metoda w naszym rozumieniu. To hipoteza, a nie jedna. Co więcej, hipotezy te początkowo nie miały związku z psychologią, ale pochodziły z mechaniki kwantowej i sugerowały, że obecność lub nieobecność obserwatora może mieć wpływ na cząstki elementarne. W przypadku obecności zachowują się jak cząstki, a w przeciwnym razie zachowują się jak fale. Zostało to potwierdzone w eksperymencie z dwoma szczelinami Thomasa Junga.

Wydawałoby się, co ma wspólnego psychologia? Fizyka, mechanika, neurony… jednak nie wszystko jest tak jednoznaczne! Naukowcy Jung i Pauli ogólnie stwierdzili, że prawa fizyki i świadomości powinny być postrzegane jako komplementarne. Oczywiście nie doszli do takiego wniosku spontanicznie, ale udowodnili to obserwacjami i eksperymentami. Najsłynniejszym eksperymentem, w którym obserwator nieuchronnie wpływa na wynik, jest „Kot Schrödingera”. Jego treść w skrócie: w pudełku umieszcza się żywego kota, ampułkę z trującą substancją i mechanizm, który może uruchomić ampułkę. W klasycznym eksperymencie jest to atom radioaktywny. Czas jego rozpadu (w którym pęknie ampułka) jest nieznany, ale badacz zna okres półtrwania (gdy prawdopodobieństwo osiąga 50 procent). Dla obserwatora kot w pudełku istnieje w dwóch stanach: albo żywy, albo martwy, jeśli ampułka już pękła. Z czasem wzrasta prawdopodobieństwo rozpadu radioaktywnego. Próba otwarcia szuflady prowadzi również do aktywacji ampułki. Okazuje się, że dopóki obserwator nie otworzy pudełka, kot zawsze będzie balansował na granicy życia i śmierci, a jego los zależy wyłącznie od działań obserwatora.

W tym i innych podobnych eksperymentach eksperymentatorzy nieuchronnie wpłynęli nie tylko na przebieg, ale także na wynik eksperymentu. Ta zasada (lub, jak już wspomnieliśmy, efekt) rozciąga się na psychologiczne postrzeganie osoby. Jeśli wyjaśnić to bardzo krótko, w kilku słowach, zabrzmi to mniej więcej tak: znaczenie każdego lub prawie każdego zjawiska zależy od obserwatora. Tak więc efekt obserwatora przejawia się w następujący sposób. Osoba staje w obliczu sytuacji, zjawiska, incydentu. To znaczy, wchodzi w warunki jakiejś nowej rzeczywistości. Ocenia ją. Następnie dzieje się tak: rzeczywistość dostosowuje się do oceny obserwatora, aby się do niej dopasować. Rzeczywistość staje się dokładnie taka, jaką jednostka jest gotowa ją postrzegać.

Panteizm

_A może ty, ja i kawa to jedno i tworzymy siebie i wszystko wokół siebie?_

Rozważmy teraz coś takiego jak „panteizm”. W rzeczywistości ta koncepcja nie jest psychologiczna, ale filozoficzna. Panteizm jest nauką, w której Bóg i otaczający go świat są utożsamiani lub przynajmniej zjednoczeni. Oznacza to, że wyznawcy panteizmu postrzegają Boga nie jako osobny indywiduum, ale wyłącznie w połączeniu z wszechświatem.

Zjawisko „panteizmu” ma długą i bogatą historię. Opisanie go w formacie tej książki nie ma sensu, zwłaszcza że zainteresowani pytaniem czytelnicy zawsze będą mogli znaleźć niezbędne informacje w Internecie.

Istotę człowieka w panteizmie można opisać w następujący sposób: jeśli Bóg jest częścią otaczającego świata, to człowiek jest częścią Jedynego Stwórcy. Istota ludzka tylko na chwilę uświadamia sobie siebie we wszechświecie, a następnie rozpuszcza się w nim ponownie, w nieskończoności i ponadczasowości. Tak więc na świecie zarówno człowiek, jak i najmniejszy owad są równowartościowi i równoważne. Doktryna panteizmu zaprzecza istnieniu pewnych zasad moralnych, wolnej woli i wyboru człowieka, nie wyznacza granicy między dobrem a złem. Takie poglądy są sprzeczne z postulatami chrześcijaństwa i są silnie krytykowane przez teologów.

Jeśli jednak stanąć na stanowisku panteizmu i zaakceptować, że człowiek, który jest częścią otaczającego świata, jest jednocześnie Stwórcą?

Stąd wynika, że człowiek ma taki sam wpływ na otaczający go świat, jak świat na niego, że jego miara wpływu jest wystarczająco duża, aby wprowadzić zmiany i korekty we wszechświecie, a tym samym zmienić swoje życie.

Świadomy sen

_Jeśli mam ochotę na kawę we śnie, mogę sobie na to pozwolić._

Sny to bardzo dziwne pojęcie. Z jednej strony są uważane za coś efemerycznego, z drugiej strony wiele osób ma tendencję do wierzenia w nie lub szukania pewnych znaków, lub prognoz. Istnieje wiele opinii na ten temat, ale w każdym razie warto rozważyć pojęcie „świadomych snów” w ramach tej pracy.

Eksperci przypisują świadome sny zmienionym stanom świadomości. Ich istota jest następująca: człowiek widzi sen i zdaje sobie z tego sprawę. Co więcej, może w jakiś sposób wpływać na zdarzenia, które widzi we śnie, wpływać na nie i zarządzać nimi. Termin ten zaproponował holenderski psychiatra Frederik van Eeden, później istnienie świadomych snów zostało potwierdzone przez innych naukowców. Pojęcie to stało się przedmiotem licznych badań naukowych. Na przykład Stephen Laberge wniósł ogromny wkład w badania.

Chociaż sam termin wszedł do użytku stosunkowo niedawno (z punktu widzenia nauki), zjawisko to było znane od czasów starożytnych. Wystarczy powiedzieć, że świadome śnienie (a raczej ich nauczanie) jest integralną częścią szamańskich i niektórych innych praktyk religijnych. Wśród tych ostatnich można wymienić buddyzm tybetański. A w taoizmie istnieje cały kierunek zwany „Mistrzostwem snu”, który z kolei dzieli się na wiele metod i teorii.

Dlaczego współczesny człowiek potrzebuje takiej techniki i czy w ogóle jest potrzebna? Czy sen może w jakiś sposób wpłynąć na nasze życie w rzeczywistości? Osoba, która nauczyła się pewnie radzić sobie z problemami, przeszkodami, przeciwieństwami w stanie snu, jest w stanie przenieść tę pewność siebie na wydarzenia swojej codziennej egzystencji.

SAMOSPEŁNIAJĄCE SIĘ PROROCTWO.

_Myślę, że kiedy piję kawę, podnosi mi się ciśnienie krwi. Z tego przekonania moje wskaźniki ciśnienia będą wyższe niż tych, którzy tak nie uważają._

W XX wieku amerykański socjolog Robert K. Merton zaproponował społeczności naukowej termin „samospełniające się proroctwo” — self-fulfilling prophecy. Jednak sama koncepcja nie jest nowa: była znana od najdawniejszych czasów, a dowody na to znajdujemy w źródłach folklorystycznych — starożytnych mitach greckich, legendach indyjskich itp. Właściwie to jest przepowiednia. Jednak niezwykłe, ale bezpośrednio lub pośrednio wpływające na rzeczywistość. Wiarygodność przepowiedni nie ma znaczenia, tutaj jest to bardziej kwestia wiary. Proroctwo może być absolutnie niewiarygodne. Jednak im silniejsza jest wiara człowieka w przewidywanie, tym bardziej zmienia się jego zachowanie, a w konsekwencji otaczająca go rzeczywistość.

Rozważmy to zjawisko nieco bardziej szczegółowo. Tak więc osoba otrzymuje prognozy dotyczące wydarzeń, które w najbliższej przyszłości będą miały miejsce w jej życiu. Strach lub inne emocje zmuszają ją do zmiany kolejności swoich zwykłych działań. Ten nowo wymodelowany scenariusz prowadzi do dokładnie takiego wyniku, jaki został wskazany w proroctwie.

Badając to zjawisko, Robert C. Merton oparł się na twierdzeniu Thomasa — twierdzenie socjologiczne. Oto jak to brzmi: „Jeśli dana osoba definiuje sytuację jako rzeczywistą, jest ona rzeczywista w jej konsekwencjach”. W pracy „Teoria społeczna i struktura społeczna” Merton traktował następującą sytuację jako swoistą ilustrację własnych twierdzeń: istnieje fikcyjny bank o stabilnej sytuacji finansowej. Szereg zdarzeń losowych, nic nieznaczących w odosobnieniu, rozwiązane pogłoski o możliwym bankructwie banku prowadzą do paniki wśród deponentów. Rozpoczyna się odpływ inwestycji i depozytów, a bank naprawdę dochodzi do bankructwa.

A oto przykład bardziej zbliżony do otaczającej nas rzeczywistości. Student martwi się zdaniem poważnego egzaminu. Mimo przygotowań tak przekonuje się o porażce, że tak właśnie dzieje się z nim podczas egzaminu. Nie ma w tym nic zaskakującego ani magicznego: po prostu człowiek w stresie był zdezorientowany, zapomniał o materiale, nie mógł się skoncentrować na czas i zdać egzaminu. Negatywny wynik dodatkowo przekonuje go o „predestynacji” tego, co się wydarzyło.

Rozpoznanie samospełniających się przepowiedni jest dość łatwe: mają dwie wspólne cechy. Po pierwsze, negatywny charakter, a po drugie niski stopień prawdopodobieństwa. Rozumiejąc, jak to działa, takie rzeczy można wykorzystać w pracy, na przykład z zależnościami. Powiedzmy, że osoba zakodowana w uzależnieniu od nikotyny zaprogramuje się na to, że jeśli zapali, poczuje się źle. Tak się stanie i wzmocni jego zaufanie do tego. Jednak ja wolę metody pracy, które nie działają poprzez strach, nawet z takimi rzeczami jak uzależnienie.

Transerfing rzeczywistości

_Podczas gdy delektuję się aromatyczną, gorzką kawą w przytulnej kawiarni, która pachnie cynamonowymi ciastami, prawdopodobnie mogę w pewnym stopniu wybrać rzeczywistość wydarzeń, w którą wyjdę z tej kawiarni. Tylko nie będę w stanie sprawdzić, w której z możliwych rzeczywistości wyszłam._

Mówiąc o świadomym zarządzaniu życiem, nie można nie wspomnieć o zjawisku takim jak transerfing rzeczywistości. Doktryna ta, związana z dziedziną ezoteryki, zyskała ostatnio znaczną popularność. Po raz pierwszy stał się znany w 2004 roku, kiedy pisarz Vadim Zeland opublikował serię książek o tym samym tytule. Autor głosi ideę świata wielowymiarowego lub interpretacji wielowymiarowej (interpretacja Everetta) i to na jej postulatach opiera swoje nauczanie.

Mówiąc prościej, interpretacja wielowymiarowa jest teorią istnienia równoległych wszechświatów. Obowiązują w nich te same prawa fizyczne. Jednak same wszechświaty znajdują się w różnych stanach.

Biorąc pod uwagę tę interpretację, Vadim Zeland mówi o możliwości „przemieszczania się” z jednego wszechświata (rzeczywistości) do drugiego za pomocą energii myślowej. Oznacza to, że według Zelanda człowiek jest w stanie tak skoncentrować i zarządzać tą energią, że staje się ona dla niego dostępna, w tym zarządzanie różnymi scenariuszami rozwoju wydarzeń. W tym celu konieczne jest ustanowienie jasnej i świadomej kontroli nad swoim stosunkiem do świata, relacjami, wydarzeniami, a także nad własnymi intencjami dotyczącymi tego świata. Zeland twierdzi, że ludzie sami wybierają rzeczywistość, a ich wybór zależy od postaw światopoglądowych. Tak więc rzeczywistość, w której istnieje człowiek, jest jego odbiciem. Jednak według autora większość ludzi nie zdaje sobie z tego sprawy, ich wybory, a tym samym kształtowanie rzeczywistości, zachodzą mimowolnie.

Podsumowując, istotę nauki można wyrazić zwrotem należącym do samego Zelanda: „Rzeczywistość istnieje niezależnie od Ciebie. Tak długo, jak się z tym zgadzasz”.

„Psychologia kwantowa”

_Kawa? — to dżem z płyt jazzowych._

_Kawa? — to światło, które można mieszać łyżką._

_Kawa? — to brama postrzegania nocnego krajobrazu._

_Kawa? — to bezmowna fantazja tęczy._

_Maks Fraj. Książka kawowa_

Chciałabym również opowiedzieć o koncepcji noszącej nazwę „psychologia kwantowa”. Dziedziną, w której prowadzone są opracowania tej koncepcji, jest parapsychologia.

Historia psychologii kwantowej jest następująca. Pod koniec XX wieku niektórzy badacze psychologii zainteresowali się teoriami mistycznymi i parapsychologicznymi, możliwością wykorzystania niektórych ich pozycji w ramach nauk psychologicznych. Rezultatem było opracowanie podstawowych idei i założeń psychologii kwantowej, których autorstwo należy do anestezjologa Stuarta Hameroffa i fizyka Rogera Penrose’a (Stany Zjednoczone Ameryki).

Zainteresowanie hipotezami wysuniętymi przez amerykańskich badaczy było tak duże, że obecnie w Stanach Zjednoczonych istnieje Instytut Psychologii kwantowej, którego założycielami są Stephen Wolinsky i Kristin Kennen. Ogromny wkład w badanie koncepcji wnieśli Robert A. Wilson, A.I. Nefedov i inni naukowcy.

Co więc twierdzą zwolennicy tej teorii? Wszystko w naszym świecie składa się z atomów i cząsteczek. Ludzkie myśli nie są wyjątkiem. Kiedy ludzki mózg „rodzi” myśl, Wszechświat otrzymuje pewien impuls o różnym stopniu intensywności. Ten impuls powraca i działa na każdą cząsteczkę, która ma z nami kontakt. Tak więc nasze myśli bardzo silnie wpływają na to otoczenie — tę rzeczywistość! — co nas otacza.

Główną ideą psychologii kwantowej jest współzależność otaczającego świata i człowieka, jedność wszystkich rzeczy. Zgodnie z tą koncepcją osoba jest w stanie zarządzać swoją świadomością, myślami, pomysłami, a przez to zmieniać swoje życie, a nawet zarządzać jego wydarzeniami.

Parapsychologia

_Tutaj parzona jest kawa — tak prawdziwa,_

_Że chce się ją pić coraz częściej._

_I za każdym razem jest coraz mocniejsza i gęstsza._

_Fusy z kawy w filiżance naszą przyszłością_

_Zmęczone — widzisz — kontury i figury…_

_Weranda, gazeta, miedziany tygielek_

_I stół odsłonięty, pomalowany na niebiesko._

_Co mam z tym wszystkim zrobić? — obawiam się, że nie do zniesienia_

_Objętość odpowiedzi. A więc uogólniając… —_

_Nie żegnam się tutaj, tylko wybaczam._

_Ja tu istnieję, o dziwo…_

_Jak najbliższe bagna, tak samo odległe kraje —_

_Nie potrafię pojąć innej przestrzeni,_

_Gdzie życie toczy się za każdą ścianą —_

_Powstaję, przeklina, zdarza się, trwa…_

_A tutaj zdarza się tylko kawa z cynamonem._

_Kłoczkowa L._

Parapsychologia nie jest nawet nauką, ale całym kompleksem dyscyplin naukowych. Wszyscy zajmują się poszukiwaniem i identyfikowaniem zdolności osoby ludzkiej należących do kategorii nadprzyrodzonych. Czyli tych, których istnienie nie ma wyjaśnienia z punktu widzenia oficjalnej nauki. Obszar ten jest bardzo rozległy, prowadzone są w nim liczne obserwacje i eksperymenty.

Historia badań parapsychologicznych rozpoczyna się pod koniec XIX wieku, a dokładniej — od 1882 roku, kiedy w Londynie powstaje Towarzystwo Badań psychicznych. Jego celem było ponowne przemyślenie i przetworzenie z naukowego punktu widzenia mistycznego i okultystycznego dziedzictwa, które ma wielowiekową historię. Od tego czasu parapsychologia przeżywała okresy wzrostu i upadku. Szczególną uwagę zwrócono na badania w tej dziedzinie w latach 70—80 ubiegłego wieku. Obecnie zainteresowanie tymi pismami i eksperymentami w dużej mierze zanikło, ale w Stanach Zjednoczonych i niektórych innych krajach trwają prace naukowe na wielu uniwersytetach.

W kontekście poruszanego przez nas tematu interesujące są takie kierunki badań parapsychologicznych, jak telekineza — możliwość wpływania na przedmioty materialne za pomocą świadomości i myśli, a także czas i przestrzeń; telepatia — zdolność przekazywania myśli i obrazów innej osobie na odległość; jasnowidzenie i kilka innych. Musiałam dość uważnie obserwować te zjawiska, bo zanim zostałam psychologiem, przez wiele lat pracowałam w telewizji i przez kilka sezonów byłam głównym dyrektorem projektu „Bitwa mediumów”. Należy od razu wspomnieć, że z naukowego punktu widzenia zjawiska te nie mają uzasadnienia. Jednak wiele faktów wskazuje na obecność podobnych zdolności u niektórych osób. Czy są wrodzone, czy można je rozwijać za pomocą specjalnych technik i technologii? Jest to pytanie, nad którym rozwiązaniem pracują parapsycholodzy na całym świecie. Jeśli można na to odpowiedzieć pozytywnie, otworzy to niesamowite perspektywy rozwoju osoby ludzkiej, a tym samym otaczającego świata. Większość naukowców odnosi się do tego, co studiują parapsycholodzy ze znacznym odsetkiem sceptycyzmu, a nawet używa terminu „pseudonauka”. Czy mają rację — czas pokaże. W końcu nawet niektóre oficjalnie uznane dyscypliny były kiedyś uważane za kontrowersyjne lub fałszywe.

Odpowiedź na pytanie, dlaczego nie wszystkie metody działają, może być taka — wszystkie działają, ale nie w każdej sytuacji. Coś pasuje do jednego elementu życia, a coś do innego.

Zacznijmy!

_Zaczynam jak zwykle od kawy._

_Jak zwykle to życie, zresztą,_

_Słońce wpadło w moje zwrotki,_

_Ci, którzy urodzili się w nocy,_

_Niecodziennie od takiej prawdy_

_Nawet w moim pokoju jasno;_

_Słońce wpadło przez okno wzrokiem —_

_Od razu widać, że szyba jest brudna._

_Władimir Maslakow_

Aby to ułatwić zacznijmy od podzielenia naszego życia na 4 obszary. Pierwszym z nich jest ciało fizyczne. Drugi to praca, aktywność. Trzeci to kontakty, komunikacja. Czwarty to sensy i wierzenia człowieka. Aby dowiedzieć się, w jaki sposób, co i według jakich zasad można uporządkować każdą z nich, omówimy je osobno, zaczynając od prostszego z mojego punktu widzenia i przechodząc do bardziej złożonego.

Zanim przejdziemy do teorii, wypiszmy, co aktualnie istnieje w Twoim życiu w każdym z tych obszarów i wymaga korekty.

Na przykład:

Ciało: 100 kg. Siedzący tryb życia. Nadciśnienie.

Działalność: siedząca nudna praca, ale jestem profesjonalistą.

Relacje: wszystko jest w porządku, tylko konflikt ze starszą córką.

Sensy: Rozczarowanie religią budzyńską… poznaję inne.

CIAŁO

DZIAŁALNOŚĆ

RELACJE

SENSY

Zróbmy teraz kolejną listę tego, co chcielibyśmy osiągnąć w trakcie pracy nad obszarami, które wymagają korekty.

Na przykład:

Ciało: Schudnąć. Pozbyć się ataków ciśnienia lub przynajmniej je zmniejsz.

Działalność: Podwoić wynagrodzenie.

Relacje: Pogodzić się z córką. Z żoną, aby w związku znów była miłość.

Sensy: Znaleźć i uformować nowe przekonania o świecie i sobie w nim.

CIAŁO

DZIAŁALNOŚĆ

RELACJE

SENSY

Ciało

_Czasami wydaje mi się, że mogę wszystko. A potem kawa przestaje działać._

_Autor nieznany_

Czy osoba wyobrażająca sobie, że jest magnesem przyciągającym zdrowie, może go przyciągnąć rzeczywiście? Nie wiem. Czasami to działa, a czasami nie. W końcu zależy to od wielu czynników. To tak, jakbym leżała na łóżku i wysyłała do wszechświata moje pragnienie picia kawy. Jest szansa, że zostanę zaproszona na kawę lub ktoś z rodziny zaproponuje mi zrobienie espresso. Jednak kiedy i w jakich okolicznościach to nastąpi, nie da się obliczyć i opieramy się na wierze, która jest istotnym elementem nauk ezoterycznych.

Teraz wyobraźmy sobie, że przyniesiono Ci filiżankę aromatycznej kawy. Poczułeś przyjemny znajomy zapach i możesz, nie biorąc łyka, wyobrazić sobie, jaki będzie smak napoju. Teraz zauważ, że w tej chwili wzrosło wydzielanie śliny. Byłeś dosłownie gotowy, aby poczuć smak kawy podczas czytania tych wersów. Oznacza to, że fizjologicznie ciało zareagowało na obraz kawy w twoich myślach. Przeprowadzono wiele eksperymentów, które dowodzą, że wizualizując niektóre rzeczy, nasze ciało dosłownie przyjmuje fantazję i odpowiednio na nią reaguje.

Eksperymenty z sugestią

_Naukowcy z Uniwersytetu Medycznego w Queensland (Australia) twierdzą, że ustalili dzięki eksperymentom: osoba, która spożyła pewną dawkę kofeiny, jest znacznie łatwiej manipulowana przez świadomość i przekonania._

W 1989 roku przeprowadzono eksperyment medyczny — operowanie dwóch pacjentek bez stosowania znieczulenia i na żywo. Telewizja transmitowała przebieg operacji, obie pacjentki informowały lekarzy o swoich odczuciach. Przeprowadził sesję hipnozy za pomocą komunikacji telewizyjnej lekarz psychoterapeuta Anatolij Michajłowicz Kaszpirowski, będąc tysiące kilometrów od szpitala. Następnie zarówno lekarze i personel pomocniczy, jak i same kobiety dzielili się swoimi wrażeniami z tego, co się wydarzyło: ich ocena była zdecydowanie pozytywna.

Powszechnie znany jest również taki eksperyment przeprowadzony przez psychoterapeutę Kaszpirowskiego. Wprowadzając badanego w stan hipnotyczny, proponował mu wyobrazić sobie, jak ten wspina się po schodach wysokich schodów. Kiedy człowiek wyobrażał sobie siebie w tej sytuacji, miał zwiększoną presję (chociaż jego ciało było w spoczynku). Dane z eksperymentu zostały potwierdzone przez lekarzy obecnych jako obserwatorzy.

Kolejny ciekawy fakt: badacze z Harvard Medical Center K. Ginandez i D. Rosenthal obserwowali dwie grupy pacjentów ze złamaniami. Hipnologowie wprowadzili pierwszą grupę do transu, druga otrzymywała konwencjonalne leczenie. Proces odzyskiwania pacjentów był monitorowany przez niezależnych ekspertów, którzy śledzili wszystkie zmiany za pomocą promieni rentgenowskich. Co więcej, eksperci nie wiedzieli, którzy pacjenci otrzymują leczenie hipnotyczne. Ostatecznie okazało się, że przedstawiciele pierwszej grupy wyzdrowieli dwa tygodnie wcześniej.