-
W empik go
Zamach dynamitowy - ebook
Wydawnictwo:
Data wydania:
15 kwietnia 2020
Ebook
9,99 zł
Audiobook
9,99 zł
Format ebooka:
EPUB
Format
EPUB
czytaj
na czytniku
czytaj
na tablecie
czytaj
na smartfonie
Jeden z najpopularniejszych formatów e-booków na świecie.
Niezwykle wygodny i przyjazny czytelnikom - w przeciwieństwie do formatu
PDF umożliwia skalowanie czcionki, dzięki czemu możliwe jest dopasowanie
jej wielkości do kroju i rozmiarów ekranu. Więcej informacji znajdziesz
w dziale Pomoc.
Multiformat
E-booki w Virtualo.pl dostępne są w opcji multiformatu.
Oznacza to, że po dokonaniu zakupu, e-book pojawi się na Twoim koncie we wszystkich formatach dostępnych aktualnie dla danego tytułu.
Informacja o dostępności poszczególnych formatów znajduje się na karcie produktu.
Format
MOBI
czytaj
na czytniku
czytaj
na tablecie
czytaj
na smartfonie
Jeden z najczęściej wybieranych formatów wśród czytelników
e-booków. Możesz go odczytać na czytniku Kindle oraz na smartfonach i
tabletach po zainstalowaniu specjalnej aplikacji. Więcej informacji
znajdziesz w dziale Pomoc.
Multiformat
E-booki w Virtualo.pl dostępne są w opcji multiformatu.
Oznacza to, że po dokonaniu zakupu, e-book pojawi się na Twoim koncie we wszystkich formatach dostępnych aktualnie dla danego tytułu.
Informacja o dostępności poszczególnych formatów znajduje się na karcie produktu.
Multiformat
E-booki sprzedawane w księgarni Virtualo.pl dostępne są w opcji
multiformatu - kupujesz treść, nie format. Po dodaniu e-booka do koszyka
i dokonaniu płatności, e-book pojawi się na Twoim koncie w Mojej
Bibliotece we wszystkich formatach dostępnych aktualnie dla danego
tytułu. Informacja o dostępności poszczególnych formatów znajduje się na
karcie produktu przy okładce. Uwaga: audiobooki nie są objęte opcją
multiformatu.
czytaj
na tablecie
Aby odczytywać e-booki na swoim tablecie musisz zainstalować specjalną
aplikację. W zależności od formatu e-booka oraz systemu operacyjnego,
który jest zainstalowany na Twoim urządzeniu może to być np. Bluefire
dla EPUBa lub aplikacja Kindle dla formatu MOBI.
Informacje na temat zabezpieczenia e-booka znajdziesz na karcie produktu
w "Szczegółach na temat e-booka". Więcej informacji znajdziesz w dziale
Pomoc.
czytaj
na czytniku
Czytanie na e-czytniku z ekranem e-ink jest bardzo wygodne i nie męczy
wzroku. Pliki przystosowane do odczytywania na czytnikach to przede
wszystkim EPUB (ten format możesz odczytać m.in. na czytnikach
PocketBook) i MOBI (ten fromat możesz odczytać m.in. na czytnikach Kindle).
Informacje na temat zabezpieczenia e-booka znajdziesz na karcie produktu
w "Szczegółach na temat e-booka". Więcej informacji znajdziesz w dziale
Pomoc.
czytaj
na smartfonie
Aby odczytywać e-booki na swoim smartfonie musisz zainstalować specjalną
aplikację. W zależności od formatu e-booka oraz systemu operacyjnego,
który jest zainstalowany na Twoim urządzeniu może to być np. iBooks dla
EPUBa lub aplikacja Kindle dla formatu MOBI.
Informacje na temat zabezpieczenia e-booka znajdziesz na karcie produktu
w "Szczegółach na temat e-booka". Więcej informacji znajdziesz w dziale
Pomoc.
Czytaj fragment
Pobierz fragment
Pobierz fragment w jednym z dostępnych formatów
LUB
24,99 zł za tytuł
Tytuł dostępny w abonamencie Empik Go już od 24,99 zł / 30 dni
Sprawdź
Słuchaj i czytaj w abonamencie Go Standard już za 24,99 zł / 30 dni. Subskrypcja Go Standard daje możliwość dodania do biblioteki 3 dowolne tytuły w danym okresie rozliczeniowym (30 dni). Wybierasz z ponad 200 tys. audiobooków, ebooków i podcastów.
Zamach dynamitowy - ebook
Powieść kryminalna Jacka Corta, tajemniczego pisarza pierwszej połowy XX wieku.
Nick Carter zostaje postawiony przed nową sprawą - tajemniczym morderstwem, o którego rozwiązanie poprosił go syn ofiary. Teoretyczny brak jakichkolwiek punktów odniesienia czy też śladów jest jednak motorem napędowym detektywa w każdej możliwej sprawie, a tutaj nie będzie inaczej.
Język, postacie i poglądy zawarte w tej publikacji nie odzwierciedlają poglądów ani opinii wydawcy. Utwór ma charakter publikacji historycznej, ukazującej postawy i tendencje charakterystyczne dla czasów z których pochodzi. W niniejszej publikacji zachowano oryginalną pisownię.
| Kategoria: | Kryminał |
| Zabezpieczenie: |
Watermark
|
| ISBN: | 978-87-264-4407-0 |
| Rozmiar pliku: | 181 KB |
FRAGMENT KSIĄŻKI
ROZDZIAŁ I.
Wybuch bomby.
Nick Carter wraz ze swoimi pomocnikami bawił chwilowo w Chicago.
Ubiegłej nocy udało mu się szczęśliwie oswobodzić pewnego uprowadzonego i więzionego milionera i właśnie zajęty był uregulowaniem rachunku hotelowego aby niezwłocznie udać się w drogę powrotną do Nowego Jorku.
W tem, do stołu przy którym Nick Carter kończył właśnie śniadanie, przystąpił chłopiec hotelowy i podał mu bilet wizytowy, nadmieniając, że pewien pan choe z nim pomówić w nader ważnej i pilnej sprawie.
Detektyw rzucił okiem na kartę, na której widniało nazwisko „Kenneth Glenn“ poczem polecił chłopcu zaprowadzić gościa do jednego z hotelowych pokoi przyjęć, dokąd sam zamierzał się udać.
Chłopiec powrócił do westibulu, w którym nieznajomy oczekiwał odpowiedzi, rozmawiając z nieco starszym od siebie towarzyszem.
— Proszę, zechce się pan udać za mną—rzekł chłopiec—Mr. Carter oczekuje pana.
Kenneth Glenn, ów młodzieniec, który detektywowi posłał swój bilet wizytowy, szepnął teraz coś swemu towarzyszowi, przyciszonym głosem:
— All right—odparł tenże cicho. — Oczekiwać będę twego powrotu u ciebie.
Z temi słowy oddalił się, podczas gdy Kenneth Glenn udał się za chłopcem do jednego z niższych pokojów przyjęć olbrzymiego hotelu.
Nick Carter zaś udał się zaraz za chłopcem do westibulu i tu obserwował swego gościa i jego towarzysza. Obydwaj byli mu nieznanymi zupełnie; nie mógł się nawet domyślić w jakiej sprawie chciał się z nim Kenneth Glenn widzieć—chyba, że popełniono nową jakąś zbrodnię, której wyświeilnie chciano mu powierzyć.
Glenn, był młodym, zaledwie dwudziestoletnim mężczyzną, ubranym według najświeższej mody, lecz wyraz jego twarzy był poważny i zachmurzony. Ze spuszczonym wzrokiem i zaciśniętemi ustami udał się za chłopcem hotelowym. Widocznem było, że dokuczało mu jakieś zmartwienie.
Jego nieco starszy towarzysz zrobił na Nicku jaknajgorsze wrażenie. Szczególniej podpadł mu surowy, zdecydowany wyraz twarzy i przenikliwe oczy. Gdy Nick wszedł do gabinetu, Glenn przerwał swoją niespokojną przechadzkę po pokoju i szybko przystąpił do detektywa, który jak zwykle w obcem mieście, pojawił się starannie ucharakteryzowany.
— Chciałeś pan ze mną mówić, Mr. Glenn? — odezwał się Nick bardzo poważnie.—Czem mogę panu służyć?
— Nie wiem, czy wogóle ktokolwiek może mi pomódz—lecz szef tutejszej policyi mówił mi że pan jesteś jedynym człowiekiem na świecie... posłał mnie do pana z tym oto listem — odparł głucho Kenneth Glenn nie podnosząc wzroku.
Detektyw wziął w milczeniu list i czytał:
„Kochany panie Carterze! Obawiam się, że Chicago już opuściłeś! Jeżeli jednak jeszcze tutaj bawisz, wyświadczysz mi pan wielką przysługę, jeżeli oddawcy niniejszego panu Kennethowi Glennowi przyjdziesz z pomocą. Jest to już drugie morderstwo, o którem mi dziś rano doniesiono. Chciałbym zatem wszystkich moich podwładnych użyć do śledzenia sprawców tajemniczego zabójstwa, popełnionego na osobie jednego z najpoważniejszych naszych adwokatów, Mr. Józefa Wallera. Prosiłbym więc, drugą sprawę, nie mającą z pierwszą nic wspólnego, wziąć w swoje ręce“.
— A więc, chodzi tutaj o morderstwo? — zapytał się Nick.
— O mojego... ojca!—wyszeptał złamanym głosem młodzieniec.
— To bardzo smutne! Musisz się pan jednak uspokoić i podać mi bliższe szczegóły!
— Spróbuję, chociaż sam wiem bardzo mało!
Nick wysłuchał cierpliwie dość zagmatwanego początkowo opowiadania. Z własnego doświadczenia wiedział, że osoby, dotknięte nagłym a niespodziewanym ciosem, rzadko tylko zdolne są myśleć i mówić jasno; zastanowiło go więc bardzo, że młodzieniec ów, po przezwyciężeniu nieśmiałości, zaczął opowiadać jasno i zwięźle.
— Mieszkamy we własnym domu przy La Crosse Avenue—opowiadał Kenneth Glenn. — Nasza rodzina składa się... czyli właściwie składała się do dziś rana... z trzech osób. Z mojego ojca Mateusza, mojej siostry May i ze mnie. Służbę zaś naszą stanowili: stangret, kucharka, służąca i pokojówka. Oprócz mnie wszyscy mieszkańcy domu byli wczoraj wieczór w swoich pokojach. Ja zaś powróciłem do domu około godziny dziesiątej, właśnie w chwili, gdy mój ojciec zamierzał udać się na spoczynek; siostra moja udała się już rychlej do swej sypialni.
— Przepraszam, chwileczkę!—przerwał mu detektyw.—Wyrażasz się pan bardzo jasno i z tego powodu chciałbym panu zadać kilka pytań. Czy dobrze więc zrozumiałem: wszyscy mieszkańcy udali się wczoraj wieczór wcześnie na spoczynek?
— Tak jest!
— Czy odpowiadało to zwyczajom domowym?
— Tak i nie! Jeżeli nie jesteśmy na wizycie, w teatrze, na koncercie, udajemy się rychło na spoczynek. Wstajemy zaś rano około ósmej godziny
— Czy nawet i wtedy, gdy wcześnie kładziecie się spać? — pytał się dalej Carter.
— Tak, przynajmniej pozostajemy tak długo w naszych sypialniach. Około szóstej godziny rano służąca stawia przed każde drzwi talerz z owocami, jest to zwyczaj wprowadzony przez mojego ojca — i często już moje owoce spożyłem na dwie godziny przed zejściem na dół.
— O której udałeś się pan dzisiaj do jadalni?
— Dziś było dość późno — upał wśród nocy bardzo mi dokuczał. Na dole czekała już nawet siostra, na mnie i na ojca. Siostra dziwiła się, że ojciec zwykle tak punktualny, dziś się opóźnia. Służąca zaś twierdziła, że ojciec przed godziną otworzył drzwi aby zabrać talerz z owocami.
— To znaczy, że pański ojciec około godziny ósmej był jeszcze przy życiu?—przerwał detektyw.
— Tego nie wiem, gdyż ja znajdowałem się w mojej sypialni na górze.
— Czy służąca widziała ojca, lub czy mówiła z nim?—badał Nick dalej.
Po raz pierwszy podniósł Kenneth Glenn spuszczone dotąd oczy.
— Tego nie wiem — w przerażeniu, nie pomyślałem o tem aby dziewczynę wypytać! — odparł wreszcie, znów spuszczając wzrok.
— Nic nie szkodzi — uczynię to sam... co się działo dalej?
— Poleciłem więc dziewczynie, aby udała się do ojca z wiadomością, że czekamy nań ze śniadaniem — podjął na nowo opowiadanie Kenneth Glenn. Lecz po upływie minuty usłyszeliśmy przeraźliwy krzyk służącej. Naturalnie, że natychmiast pobiegłem na górę. Po drodze spotkałem łkającą dziewczynę. Napróżno wypytywałem się o powód jej płaczu; wskazała ręką sypialnię mojego ojca. Wszedłszy tutaj spostrzegłem ojca leżącego na ziemi, trzymającego w prawej ręce brzytwę, z przeciętego gardła płynęła struga krwi.
Opowiadający umilkł, jakby wzruszony wspomnieniem strasznego widoku i dłonią zasłonił sobie oczy.
— Well, Mr. Glenn — odezwał się po chwili Nick—według pańskiego opowiadania ojciec popełnił samobójstwo... mówiłeś pan o brzytwie...
—Tak jest, śmierć musiała mojego ojca zaskoczyć podczas golenia. Policzki były namydlone a reszta przyborów leżała na gotowalni. Pod brodą, jak zwykle, miał zawiazną serwetę... a jednak to nie było samobójstwo! Na kobiercu leżała okrwawiona siekiera. Mojego biednego ojca napadnięto znienacka z tyłu... otrzymał co najmniej dwa uderzenia... jedno w szyję, drugi cios ugodził go w tylną część głowy i zdruzgotał czaszkę.
Tym razem Nick nie pozostawił swemu gościowi ani chwilki czasu do namysłu, wiedząc że w tym wypadku należało badać szybko, nie tracąc ani sekundy.
— Czy ojciec pański był wysokim mężczyzną? zapytał się szybko.
— Nie, był nieco niższym odemnie.
— Czy ciało było jeszcze ciepłe?
— Mogę tylko powiedzieć, że według zdania lekarza, śmierć nastąpila najdalej przed dwoma godzinami.
— Przywołałeś pan zatem lekara. Czy poczyniłe oprócz tego jeszcze jakie kroki?
— Tak, gdy lekarz stwierdził śmierć ojca, zawiadomiłem policyę, objaśnił Kenneth Glenn stłumionym głosem, chwytając się znów za czoło.
— Udałeś się pan zatem niezwłocznie do głównego biura policyjnego?
— Tak jest, sądziłem że w tak ważnym wypadku najlepiej będzie udać się wprost, a nie za pośrednictwem komisarza obwodowego.
— Słusznie. Dyrektor odesłał pana do mnie... a ja biorę tą sprawę w swoje ręce!
— Jest to dla mnie wielką pociechą. Nie potrzebuję zapewniać, że moja siostra i ja poniesiemy wszelkie powstałe stąd koszta!
To niestety koniec bezpłatnego fragmentu. Zapraszamy do zakupu pełnej wersji książki.
Wybuch bomby.
Nick Carter wraz ze swoimi pomocnikami bawił chwilowo w Chicago.
Ubiegłej nocy udało mu się szczęśliwie oswobodzić pewnego uprowadzonego i więzionego milionera i właśnie zajęty był uregulowaniem rachunku hotelowego aby niezwłocznie udać się w drogę powrotną do Nowego Jorku.
W tem, do stołu przy którym Nick Carter kończył właśnie śniadanie, przystąpił chłopiec hotelowy i podał mu bilet wizytowy, nadmieniając, że pewien pan choe z nim pomówić w nader ważnej i pilnej sprawie.
Detektyw rzucił okiem na kartę, na której widniało nazwisko „Kenneth Glenn“ poczem polecił chłopcu zaprowadzić gościa do jednego z hotelowych pokoi przyjęć, dokąd sam zamierzał się udać.
Chłopiec powrócił do westibulu, w którym nieznajomy oczekiwał odpowiedzi, rozmawiając z nieco starszym od siebie towarzyszem.
— Proszę, zechce się pan udać za mną—rzekł chłopiec—Mr. Carter oczekuje pana.
Kenneth Glenn, ów młodzieniec, który detektywowi posłał swój bilet wizytowy, szepnął teraz coś swemu towarzyszowi, przyciszonym głosem:
— All right—odparł tenże cicho. — Oczekiwać będę twego powrotu u ciebie.
Z temi słowy oddalił się, podczas gdy Kenneth Glenn udał się za chłopcem do jednego z niższych pokojów przyjęć olbrzymiego hotelu.
Nick Carter zaś udał się zaraz za chłopcem do westibulu i tu obserwował swego gościa i jego towarzysza. Obydwaj byli mu nieznanymi zupełnie; nie mógł się nawet domyślić w jakiej sprawie chciał się z nim Kenneth Glenn widzieć—chyba, że popełniono nową jakąś zbrodnię, której wyświeilnie chciano mu powierzyć.
Glenn, był młodym, zaledwie dwudziestoletnim mężczyzną, ubranym według najświeższej mody, lecz wyraz jego twarzy był poważny i zachmurzony. Ze spuszczonym wzrokiem i zaciśniętemi ustami udał się za chłopcem hotelowym. Widocznem było, że dokuczało mu jakieś zmartwienie.
Jego nieco starszy towarzysz zrobił na Nicku jaknajgorsze wrażenie. Szczególniej podpadł mu surowy, zdecydowany wyraz twarzy i przenikliwe oczy. Gdy Nick wszedł do gabinetu, Glenn przerwał swoją niespokojną przechadzkę po pokoju i szybko przystąpił do detektywa, który jak zwykle w obcem mieście, pojawił się starannie ucharakteryzowany.
— Chciałeś pan ze mną mówić, Mr. Glenn? — odezwał się Nick bardzo poważnie.—Czem mogę panu służyć?
— Nie wiem, czy wogóle ktokolwiek może mi pomódz—lecz szef tutejszej policyi mówił mi że pan jesteś jedynym człowiekiem na świecie... posłał mnie do pana z tym oto listem — odparł głucho Kenneth Glenn nie podnosząc wzroku.
Detektyw wziął w milczeniu list i czytał:
„Kochany panie Carterze! Obawiam się, że Chicago już opuściłeś! Jeżeli jednak jeszcze tutaj bawisz, wyświadczysz mi pan wielką przysługę, jeżeli oddawcy niniejszego panu Kennethowi Glennowi przyjdziesz z pomocą. Jest to już drugie morderstwo, o którem mi dziś rano doniesiono. Chciałbym zatem wszystkich moich podwładnych użyć do śledzenia sprawców tajemniczego zabójstwa, popełnionego na osobie jednego z najpoważniejszych naszych adwokatów, Mr. Józefa Wallera. Prosiłbym więc, drugą sprawę, nie mającą z pierwszą nic wspólnego, wziąć w swoje ręce“.
— A więc, chodzi tutaj o morderstwo? — zapytał się Nick.
— O mojego... ojca!—wyszeptał złamanym głosem młodzieniec.
— To bardzo smutne! Musisz się pan jednak uspokoić i podać mi bliższe szczegóły!
— Spróbuję, chociaż sam wiem bardzo mało!
Nick wysłuchał cierpliwie dość zagmatwanego początkowo opowiadania. Z własnego doświadczenia wiedział, że osoby, dotknięte nagłym a niespodziewanym ciosem, rzadko tylko zdolne są myśleć i mówić jasno; zastanowiło go więc bardzo, że młodzieniec ów, po przezwyciężeniu nieśmiałości, zaczął opowiadać jasno i zwięźle.
— Mieszkamy we własnym domu przy La Crosse Avenue—opowiadał Kenneth Glenn. — Nasza rodzina składa się... czyli właściwie składała się do dziś rana... z trzech osób. Z mojego ojca Mateusza, mojej siostry May i ze mnie. Służbę zaś naszą stanowili: stangret, kucharka, służąca i pokojówka. Oprócz mnie wszyscy mieszkańcy domu byli wczoraj wieczór w swoich pokojach. Ja zaś powróciłem do domu około godziny dziesiątej, właśnie w chwili, gdy mój ojciec zamierzał udać się na spoczynek; siostra moja udała się już rychlej do swej sypialni.
— Przepraszam, chwileczkę!—przerwał mu detektyw.—Wyrażasz się pan bardzo jasno i z tego powodu chciałbym panu zadać kilka pytań. Czy dobrze więc zrozumiałem: wszyscy mieszkańcy udali się wczoraj wieczór wcześnie na spoczynek?
— Tak jest!
— Czy odpowiadało to zwyczajom domowym?
— Tak i nie! Jeżeli nie jesteśmy na wizycie, w teatrze, na koncercie, udajemy się rychło na spoczynek. Wstajemy zaś rano około ósmej godziny
— Czy nawet i wtedy, gdy wcześnie kładziecie się spać? — pytał się dalej Carter.
— Tak, przynajmniej pozostajemy tak długo w naszych sypialniach. Około szóstej godziny rano służąca stawia przed każde drzwi talerz z owocami, jest to zwyczaj wprowadzony przez mojego ojca — i często już moje owoce spożyłem na dwie godziny przed zejściem na dół.
— O której udałeś się pan dzisiaj do jadalni?
— Dziś było dość późno — upał wśród nocy bardzo mi dokuczał. Na dole czekała już nawet siostra, na mnie i na ojca. Siostra dziwiła się, że ojciec zwykle tak punktualny, dziś się opóźnia. Służąca zaś twierdziła, że ojciec przed godziną otworzył drzwi aby zabrać talerz z owocami.
— To znaczy, że pański ojciec około godziny ósmej był jeszcze przy życiu?—przerwał detektyw.
— Tego nie wiem, gdyż ja znajdowałem się w mojej sypialni na górze.
— Czy służąca widziała ojca, lub czy mówiła z nim?—badał Nick dalej.
Po raz pierwszy podniósł Kenneth Glenn spuszczone dotąd oczy.
— Tego nie wiem — w przerażeniu, nie pomyślałem o tem aby dziewczynę wypytać! — odparł wreszcie, znów spuszczając wzrok.
— Nic nie szkodzi — uczynię to sam... co się działo dalej?
— Poleciłem więc dziewczynie, aby udała się do ojca z wiadomością, że czekamy nań ze śniadaniem — podjął na nowo opowiadanie Kenneth Glenn. Lecz po upływie minuty usłyszeliśmy przeraźliwy krzyk służącej. Naturalnie, że natychmiast pobiegłem na górę. Po drodze spotkałem łkającą dziewczynę. Napróżno wypytywałem się o powód jej płaczu; wskazała ręką sypialnię mojego ojca. Wszedłszy tutaj spostrzegłem ojca leżącego na ziemi, trzymającego w prawej ręce brzytwę, z przeciętego gardła płynęła struga krwi.
Opowiadający umilkł, jakby wzruszony wspomnieniem strasznego widoku i dłonią zasłonił sobie oczy.
— Well, Mr. Glenn — odezwał się po chwili Nick—według pańskiego opowiadania ojciec popełnił samobójstwo... mówiłeś pan o brzytwie...
—Tak jest, śmierć musiała mojego ojca zaskoczyć podczas golenia. Policzki były namydlone a reszta przyborów leżała na gotowalni. Pod brodą, jak zwykle, miał zawiazną serwetę... a jednak to nie było samobójstwo! Na kobiercu leżała okrwawiona siekiera. Mojego biednego ojca napadnięto znienacka z tyłu... otrzymał co najmniej dwa uderzenia... jedno w szyję, drugi cios ugodził go w tylną część głowy i zdruzgotał czaszkę.
Tym razem Nick nie pozostawił swemu gościowi ani chwilki czasu do namysłu, wiedząc że w tym wypadku należało badać szybko, nie tracąc ani sekundy.
— Czy ojciec pański był wysokim mężczyzną? zapytał się szybko.
— Nie, był nieco niższym odemnie.
— Czy ciało było jeszcze ciepłe?
— Mogę tylko powiedzieć, że według zdania lekarza, śmierć nastąpila najdalej przed dwoma godzinami.
— Przywołałeś pan zatem lekara. Czy poczyniłe oprócz tego jeszcze jakie kroki?
— Tak, gdy lekarz stwierdził śmierć ojca, zawiadomiłem policyę, objaśnił Kenneth Glenn stłumionym głosem, chwytając się znów za czoło.
— Udałeś się pan zatem niezwłocznie do głównego biura policyjnego?
— Tak jest, sądziłem że w tak ważnym wypadku najlepiej będzie udać się wprost, a nie za pośrednictwem komisarza obwodowego.
— Słusznie. Dyrektor odesłał pana do mnie... a ja biorę tą sprawę w swoje ręce!
— Jest to dla mnie wielką pociechą. Nie potrzebuję zapewniać, że moja siostra i ja poniesiemy wszelkie powstałe stąd koszta!
To niestety koniec bezpłatnego fragmentu. Zapraszamy do zakupu pełnej wersji książki.
więcej..
