-
W empik go
Zamki i twierdze zakonu Templariuszy - ebook
Wydawnictwo:
Data wydania:
7 stycznia 2022
Format ebooka:
EPUB
Format
EPUB
czytaj
na czytniku
czytaj
na tablecie
czytaj
na smartfonie
Jeden z najpopularniejszych formatów e-booków na świecie.
Niezwykle wygodny i przyjazny czytelnikom - w przeciwieństwie do formatu
PDF umożliwia skalowanie czcionki, dzięki czemu możliwe jest dopasowanie
jej wielkości do kroju i rozmiarów ekranu. Więcej informacji znajdziesz
w dziale Pomoc.
Multiformat
E-booki w Virtualo.pl dostępne są w opcji multiformatu.
Oznacza to, że po dokonaniu zakupu, e-book pojawi się na Twoim koncie we wszystkich formatach dostępnych aktualnie dla danego tytułu.
Informacja o dostępności poszczególnych formatów znajduje się na karcie produktu.
Format
MOBI
czytaj
na czytniku
czytaj
na tablecie
czytaj
na smartfonie
Jeden z najczęściej wybieranych formatów wśród czytelników
e-booków. Możesz go odczytać na czytniku Kindle oraz na smartfonach i
tabletach po zainstalowaniu specjalnej aplikacji. Więcej informacji
znajdziesz w dziale Pomoc.
Multiformat
E-booki w Virtualo.pl dostępne są w opcji multiformatu.
Oznacza to, że po dokonaniu zakupu, e-book pojawi się na Twoim koncie we wszystkich formatach dostępnych aktualnie dla danego tytułu.
Informacja o dostępności poszczególnych formatów znajduje się na karcie produktu.
Multiformat
E-booki sprzedawane w księgarni Virtualo.pl dostępne są w opcji
multiformatu - kupujesz treść, nie format. Po dodaniu e-booka do koszyka
i dokonaniu płatności, e-book pojawi się na Twoim koncie w Mojej
Bibliotece we wszystkich formatach dostępnych aktualnie dla danego
tytułu. Informacja o dostępności poszczególnych formatów znajduje się na
karcie produktu przy okładce. Uwaga: audiobooki nie są objęte opcją
multiformatu.
czytaj
na tablecie
Aby odczytywać e-booki na swoim tablecie musisz zainstalować specjalną
aplikację. W zależności od formatu e-booka oraz systemu operacyjnego,
który jest zainstalowany na Twoim urządzeniu może to być np. Bluefire
dla EPUBa lub aplikacja Kindle dla formatu MOBI.
Informacje na temat zabezpieczenia e-booka znajdziesz na karcie produktu
w "Szczegółach na temat e-booka". Więcej informacji znajdziesz w dziale
Pomoc.
czytaj
na czytniku
Czytanie na e-czytniku z ekranem e-ink jest bardzo wygodne i nie męczy
wzroku. Pliki przystosowane do odczytywania na czytnikach to przede
wszystkim EPUB (ten format możesz odczytać m.in. na czytnikach
PocketBook) i MOBI (ten fromat możesz odczytać m.in. na czytnikach Kindle).
Informacje na temat zabezpieczenia e-booka znajdziesz na karcie produktu
w "Szczegółach na temat e-booka". Więcej informacji znajdziesz w dziale
Pomoc.
czytaj
na smartfonie
Aby odczytywać e-booki na swoim smartfonie musisz zainstalować specjalną
aplikację. W zależności od formatu e-booka oraz systemu operacyjnego,
który jest zainstalowany na Twoim urządzeniu może to być np. iBooks dla
EPUBa lub aplikacja Kindle dla formatu MOBI.
Informacje na temat zabezpieczenia e-booka znajdziesz na karcie produktu
w "Szczegółach na temat e-booka". Więcej informacji znajdziesz w dziale
Pomoc.
Czytaj fragment
Pobierz fragment
Pobierz fragment w jednym z dostępnych formatów
LUB
24,99 zł za tytuł
Tytuł dostępny w abonamencie Empik Go już od 24,99 zł / 30 dni
Sprawdź
Słuchaj i czytaj w abonamencie Go Standard już za 24,99 zł / 30 dni. Subskrypcja Go Standard daje możliwość dodania do biblioteki 3 dowolne tytuły w danym okresie rozliczeniowym (30 dni). Wybierasz z ponad 200 tys. audiobooków, ebooków i podcastów.
Zamki i twierdze zakonu Templariuszy - ebook
Temple jest to średniowieczna forteca zakonu Templariuszy, położona w centrum Paryża w dzielnicy Le Marais. Została wybudowana w 1240 roku, za panowania króla Ludwika IX Świętego. Filip IV Piękny więził tu ostatniego wielkiego mistrza zakonu, Jacques’a de Molay, i innych Templariuszy. Po rozwiązaniu zakonu, Temple, podobnie jak inne twierdze we Francji, dostała się w ręce królewskie stała się kolejną rezydencją królewską w Paryżu.
| Kategoria: | Proza |
| Zabezpieczenie: |
Watermark
|
| ISBN: | 978-83-8273-376-1 |
| Rozmiar pliku: | 18 MB |
FRAGMENT KSIĄŻKI
Temple twierdza Templariuszy w Paryżu
Początkowo jak wiemy Templariusze byli przecież tylko strażnikami szlaków pielgrzymkowych, by następnie wraz ze swoim liczebnym wzrostem stać się jedną z ważniejszych stron militarnych w Outremer. Ten fakt był przyczyną opracowania nowej Reguły w języku francuskim, która szczegółowo omawiała również militarne aspekty życia zakonnego. Z bronią w ręku musieli służyć wszyscy bracia i serwienci. Militarny charakter działalności templariuszy kazał im wznosić na Wschodzie obronne fortece, również na terenie miast, które powierzono im w obronę. Templariusze stanowili garnizon twierdz, zamków i warowni jak Gazy, Tortosy, Safad, Safity Chastel-Blanc, Sydonu, Arsour, Atlit, Natron, Bagras, Askalon, Toron, Beaufort, Ujun Musa, Chastellet, Chastel Rouge, Ahamant, Destroit, La Fève, Maldoim, Merla, Casal des Plaines, La Colée, Darbasak, La Roche de Roussel. Każdy rycerz i jednocześnie zakonnik mógł posiadać trzy wierzchowce, a czwartego dosiadał jego giermek. Zbroja rycerza składała się z hełmu, kolczugi oraz żelaznych nogawic. Templariusz uzbrojony był w miecz, tarczę, kopię, młot turecki i puginał. Serwienci najczęściej walczyli pieszo, chociaż mogli posiadać jednego konia, i byli uzbrojeni trochę gorzej. Podstawową jednostką taktyczną był hufiec, składający się z rycerzy i ich giermków. U boku Templariuszy służyli turkopole lekka jazda syryjska. Oddziałami templariuszy w czasie marszu, postoju i w boju dowodził marszałek. Reguła zakonna wymagała bezwzględnego podporządkowania się rozkazom marszałka, a każde naruszenie reguły było karane, najsurowiej tchórzostwo i przejście na stronę wroga. Nikt nie mógł opuścić pola walki, jeżeli widoczny był czarno-biały sztandar trzymany przez marszałka, którego chroniło dziesięciu rycerzy.
Plan parteru wieży Temple
Twierdza Temple w 1734 roku
Fasada dobudowanego pałacyku
Temple jest to średniowieczna forteca zakonu Templariuszy, położona w centrum Paryża w dzielnicy Le Marais. Została wybudowana w 1240 roku, za panowania króla Ludwika IX Świętego. Filip IV Piękny więził tu ostatniego wielkiego mistrza zakonu, Jacques’a de Molay, i innych templariuszy. Po rozwiązaniu zakonu, Temple, podobnie jak inne twierdze we Francji, dostała się w ręce królewskie stała się kolejną rezydencją królewską w Paryżu. W XIV wieku twierdzę podarował na rezydencję królowej-wdowie Klemencji Węgierskiej, król Filip V Długi, w zamian za zamek Vincennes, który królowa dostała w testamencie od swojego męża Ludwika X. Klemencja zmarła w Temple 12 października 1328 roku i twierdza ponownie przeszła w ręce królewskie. W XVIII wieku do średniowiecznych fortyfikacji dobudowano niewielki pałacyk i w Temple zamieszkali, Ludwik Franciszek I de Bourbon, książę de Conti, a później Ludwik Antoni Burbon, syn Karola, hrabiego d’Artois. Odbywały się tutaj różnego rodzaju wydarzenia kulturalne. Między innymi w wielkiej sali Temple koncert dali osiemnastoletni Wolfgang Amadeus Mozart i jego starsza siostra Maria Anna Mozart uwiecznione to zostało na obrazie _Wieczór u księcia de Conti._ Podczas rewolucji francuskiej Temple została przekształcona w więzienie polityczne. Stało się ono nawet więzieniem samej rodziny królewskiej. Byli tu przetrzymywani między innymi, król Ludwik XVI opuścił Temple 21 stycznia 1793 roku, i został zgilotynowany na Placu Rewolucji, królowa Maria Antonina także opuściła Temple 1 sierpnia 1793 roku i trafiła do Conciergerie, następnie została zgilotynowana, Elżbieta Burbon spędziła w Temple 21 miesięcy, 9 maja 1794 roku, została zabrana do Conciergerie i zgilotynowana następnego dnia. Ludwik XVII syn Ludwika XVI, zmarł w Temple 8 czerwca 1795 roku, w wieku zaledwie 10 lat. Maria Teresa Charlotta Burbon córka Ludwika XVI, spędziła w Temple ponad 3 lata, następnie została skazana na wygnanie. Po rewolucji francuskiej. W 1808 roku Temple stało się miejscem pielgrzymek rojalistów pragnących powrotu monarchii. Cesarz Napoleon Bonaparte rozkazał zburzyć wieżę, co zajęło całe 2 lata. Dzisiaj na miejscu twierdzy znajduje się zielony skwer po francusku jest to _Square du Temple_ z krytym targiem _Carreau du Temple,_ a w pobliżu jest stacja trzeciej linii metra także nazwana Temple.
Herb Hugona de PayensPergamin z Chinon
Pergamin z procesu Templariuszy
Watykan opublikował dokumenty procesu Templariuszy. W Watykanie przedstawiono zbiór dokumentów z procesu zakonu Templariuszy, przechowywanych od 700 lat w tajnym archiwum. Watykan opublikował dokumenty procesu Templariuszy. Podkreśla się, że wszystkie ogłoszone obecnie teksty były już wcześniej znane. Nowością jest natomiast to, że po raz pierwszy ukazują się one w całości w formie fotokopii, wraz z komentarzem historycznym budząc ogromne zainteresowanie badaczy i miłośników tajemnic Templariuszy. Zakon Templariuszy został założony w 1119 roku, a rozwiązany w 1312 roku przez papieża Klemensa V.Prefekt tajnego archiwum watykańskiego ojciec Sergio Pagano powiedział, że zamiarem kierowanej przez niego instytucji, która ogłosiła obszerny, określany jako ekskluzywny, zbiór dokumentów procesowych z początku XIV wieku nie była to niestety żadna chęć uczczenia zakonu Templariuszy, a tym bardziej jego rehabilitacji. Nasza rola ogranicza się do badań historycznych podkreślił.Jednym z najciekawszych dokumentów w zbiorze jest pergamin z Chinon, odnaleziony dopiero w 2001 roku w archiwum Stolicy Apostolskiej. Jest to zapis zeznań Templariuszy przed papieżem Klemensem V, ostatecznie rozgrzeszających zakon z zarzutu herezji. Wcześniej uważano, że dokument bezpowrotnie zaginął, tymczasem był błędnie skatalogowany. Z opublikowanych dokumentów wynika jasno, że to król Francji Filip Piękny, któremu podporządkowany był rezydujący w Awinionie papież, zażądał od Klemensa V kasaty zakonu, będącego potęgą finansową o międzynarodowym znaczeniu. Według historyka Barbary Frale, obecnej na prezentacji redaktorki tomu i odkrywczyni słynnego pergaminu, materiały potwierdzają hipotezę, że Klemens V poświęcił zakon po to, by uniknąć schizmy w Kościele. Zakon Templariuszy został założony w czasach wypraw krzyżowych przez rycerzy francuskich. Nazwa pochodzi od świątyni Salomona w Jerozolimie, w pobliżu której mieszkali. Głównym zadaniem templariuszy była obrona pielgrzymów przed niewiernymi. Zakładali też szpitale, ale i prowadzili walki z muzułmanami. Przez prawie 200 lat zgromadzili ogromny majątek. Król Filip Piękny domagając się od papieża likwidacji zakonu argumentował, że kandydaci przyjmowani do niego muszą wyrzekać się Chrystusa i brać udział w nieobyczajnych ceremoniach. W 1307 roku, na rozkaz króla aresztowano wszystkich francuskich Templariuszy i przy pomocy tortur wymuszano na nich zeznania, których treść przekazano następnie papieżowi. W reakcji na zapis tych zeznań papież nakazał uwięzić templariuszy we wszystkich krajach.Gdy rok później Klemens V dowiedział się, w jaki sposób wymuszono te zeznania, wycofał swój dekret nakazujący uwięzienie członków zakonu. Jednak król zmusił jeszcze raz papieża, aby wycofał się z tej decyzji i zażądał postawienia Templariuszy przed Soborem Powszechnym, zwołanym w 1311 roku w Vienne właśnie z powodu oskarżeń pod adresem Templariuszy. Mimo, że większość uczestników soboru uznała oskarżenia za pozbawione przekonujących dowodów, pod naciskiem Filipa Pięknego papież rozwiązał zakon rok później na mocy aktu administracyjnego. Majątek przekazano innym zakonom rycerskim, a znaczną część zarekwirowali kolejni władcy Francji. W 1314 roku spalono na stosie ostatniego wielkiego mistrza zakonu Jacquesa de Molay. I proszę wimieniu naszego Zakonu o nie fałszowanie i opowiadanie kłamstw o Templariuszach.Szpital i komandoria Templariuszy Sainte-Eulalie-de-Cernon
Dziś główne wejście do zamku Sainte-Eulalie-de-Cernon.
Brama do miasta i zamku Templariuszy
Dziedziniec zamku Saint-Eulalie-de-Cernon Echauguette
Portal kościola Templariuszy zwieńczenie z Madonną z Dzieciątkiem
Budynki wewnątrz zamku
Trybuna chóru w nawie głównej
Apsyda kościoła świętej Eulalii.
Panorama Sainte-Eulalie-de-Cernon z zamkiem Templariuszy
Widok na zamek Templariuszy w Sainte-Eulalie-de-Cernon
Posterunek dla warty w północnym przejściu zamku
Portal wejścia znacznie przebudowanego w XVII wieku.
Rzeźbienia ścian kościoła
Kościół Templariuszy pod wezwaniem Sainte-Eulalie .
Wieża z bramą do zamku Templariuszy.
Komandoria i szpital Templariuszy w Sainte-Eulalie-de-Cernon
Fontanna na dziedzińcu Kommandorii.
Tour Garnier północny róg fortyfikacji Templariuszy
Refektarz Templariuszy dziś sala honorowa Ste-Eulalie-de-Cernon
Ruiny dolmeny na podzamczu
Sainte-Eulalie-de-Cernon we francuskiej wymowie to sɛ. t‿ølali də sɛʁnɔ w prowansalskim jest to _Senta Aulària de Sarnon_ jest to gmina w Aveyron w południowej Francji. W sercu historycznej osady znajduje się Komturia Świętej Eulalii, szpital w średniowiecznym znaczeniu tego słowa założony przez Zakon Templariuszy. Po tym, jak zakon ten został rozwiązany przez Filipa IV Francji w latach 1307 do roku 1308, siły królewskie zostały wysłane do zamknięcia szpitala, a od tego wydarzenia szczegółowy opis budynków, ich zawartości, zarówno w kaplicy, jak i w częściach nieduchowych kompleksu oraz życie i zwyczaje jego mieszkańców przetrwało. Komandorię zabrano zakonowi i przeszła ona pod kontrolę Joannitów podczas wojny stuletniej i przetrwało do ostatecznego zniszczenia w wyniku rewolucji francuskiej pod koniec XVIII wieku. Wiele średniowiecznych budowli przetrwało wraz z późniejszymi wewnątrz wysokich murów obronnych. Pierwsze parafie w Aveyron, cytowanesą przez świętego Dalmasa, biskupa Rodez już w VI wieku. W średniowieczu lokalny kościół zależał od benedyktynów z Gellone. W 1158 roku, Raymond Béranger, król Aragonii i hrabia Barcelony, jako wychowawca Raymonda Berengera II, wicehrabiego Millau, zbyt młodego, by korzystać ze swoich praw, podarował Élie de Monbrun miasto Sainte-Eulalie i ziemię zwanym Larzac, który go otacza, z pozwoleniem na budowę miast zwanych _willi_ i twierdz _forcias_. W 1377 roku, w nocy 11 lipca, François de Roquefeuil, sąsiedni lord z potężnego rodu Roquefeuil, pali zamek i plądruje miasto. W latach 1442 do roku 1450, mury miejskie wybudował Déodat Alaus, mistrz murarski Saint-Beauzely. Z Sainte-Eulalie Templariusze zorganizowali terytorium Larzac i zbudowali dużą komandorię w Sainte-Eulalie. Budując przestrzeń rolniczą komandorię stanie się jedną z najpotężniejszych na południu Francji, uczestnicząc tym samym w finansowaniu działalności templariuszy w Palestynie. Pod koniec Zakonu Świątyni wraz z przekazaniem towarów Zakonu Świątyni miastem przechodzi do Joannitów z Zakonu Świętego Jana Jerozolimskiego w roku 1312.Bazylika Grobu Świętego w Jerozolimie
Kaplica Franków na fotografii z 1859 roku. Fotografia Jamesa Robertsona i Felice Beato
Kolumna Biczowania w kaplicy Ukazania się Chrystusa swej Matce
_Anastasis_ edykuła Grobu. Po bokach widoczne są stalowe rusztowania spinające budowlę.
Wnętrze grobowca arcosolium w którym zgodnie z tradycją spoczywało ciało Jezusa
Kopuła nad kościołem krzyżowców _Katholikon_
Miniaturowy ołtarz w kaplicy Anioła. Według tradycji wykonany został z fragmentu kamienia który zamykał wejście do grobowca
Ceremonialne zamykanie drzwi bazyliki około roku 1900
Fotografia sierżanta Jamesa M. McDonalda z roku 1864
Drabina wejścia do Bazyliki w sierpniu 2013 roku
Edykuła Grobu na rycinie Konrada von Grünenberga _Schilderung einer Pilgerreise von Konstanz nach Jerusalem z roku _1487
Prawosławna kaplica Śmierci na Krzyżu
Dziedziniec bazyliki Po prawej stronie kaplica Franków
Kopuła rotundy _Anastasis_ nad edykułą Grobu Stan po remoncie
Rzut bazyliki na kartach Opowieści biskupa Arkulfa Adamnan z Hy naniesiony na podstawie szkiców Arkulfa z Perigeux
Jeden z najstarszych zachowanych wizerunków edykuły Grobu. Ampułki pielgrzymów z Ziemi Świętej z VI wieku. Opactwo w Bobbio, Włochy
Plan bazyliki grobu Pańskiego w Jerozolimie
Wizualizacja bazyliki z XVII wieku Zbiory British Museum
Bazylika w czasach Konstantyna IX Monomacha A edykuła w centrum rotundy A¹ starożytne hypogeum zniszczone przy wznoszeniu rotundy aa¹ nieokreślone ołtarze a² ołtarz 40 męczenników B prezbiterium i ołtarz główny C westybul w grobowcu D kaplica
Aedicula Grobu Świętego na iluminacji z Sakramentarza króla Henryka II Świętego z lat 1002 do 1014 w Bayerische Staatsbibliothe
Początkowo jak wiemy Templariusze byli przecież tylko strażnikami szlaków pielgrzymkowych, by następnie wraz ze swoim liczebnym wzrostem stać się jedną z ważniejszych stron militarnych w Outremer. Ten fakt był przyczyną opracowania nowej Reguły w języku francuskim, która szczegółowo omawiała również militarne aspekty życia zakonnego. Z bronią w ręku musieli służyć wszyscy bracia i serwienci. Militarny charakter działalności templariuszy kazał im wznosić na Wschodzie obronne fortece, również na terenie miast, które powierzono im w obronę. Templariusze stanowili garnizon twierdz, zamków i warowni jak Gazy, Tortosy, Safad, Safity Chastel-Blanc, Sydonu, Arsour, Atlit, Natron, Bagras, Askalon, Toron, Beaufort, Ujun Musa, Chastellet, Chastel Rouge, Ahamant, Destroit, La Fève, Maldoim, Merla, Casal des Plaines, La Colée, Darbasak, La Roche de Roussel. Każdy rycerz i jednocześnie zakonnik mógł posiadać trzy wierzchowce, a czwartego dosiadał jego giermek. Zbroja rycerza składała się z hełmu, kolczugi oraz żelaznych nogawic. Templariusz uzbrojony był w miecz, tarczę, kopię, młot turecki i puginał. Serwienci najczęściej walczyli pieszo, chociaż mogli posiadać jednego konia, i byli uzbrojeni trochę gorzej. Podstawową jednostką taktyczną był hufiec, składający się z rycerzy i ich giermków. U boku Templariuszy służyli turkopole lekka jazda syryjska. Oddziałami templariuszy w czasie marszu, postoju i w boju dowodził marszałek. Reguła zakonna wymagała bezwzględnego podporządkowania się rozkazom marszałka, a każde naruszenie reguły było karane, najsurowiej tchórzostwo i przejście na stronę wroga. Nikt nie mógł opuścić pola walki, jeżeli widoczny był czarno-biały sztandar trzymany przez marszałka, którego chroniło dziesięciu rycerzy.
Plan parteru wieży Temple
Twierdza Temple w 1734 roku
Fasada dobudowanego pałacyku
Temple jest to średniowieczna forteca zakonu Templariuszy, położona w centrum Paryża w dzielnicy Le Marais. Została wybudowana w 1240 roku, za panowania króla Ludwika IX Świętego. Filip IV Piękny więził tu ostatniego wielkiego mistrza zakonu, Jacques’a de Molay, i innych templariuszy. Po rozwiązaniu zakonu, Temple, podobnie jak inne twierdze we Francji, dostała się w ręce królewskie stała się kolejną rezydencją królewską w Paryżu. W XIV wieku twierdzę podarował na rezydencję królowej-wdowie Klemencji Węgierskiej, król Filip V Długi, w zamian za zamek Vincennes, który królowa dostała w testamencie od swojego męża Ludwika X. Klemencja zmarła w Temple 12 października 1328 roku i twierdza ponownie przeszła w ręce królewskie. W XVIII wieku do średniowiecznych fortyfikacji dobudowano niewielki pałacyk i w Temple zamieszkali, Ludwik Franciszek I de Bourbon, książę de Conti, a później Ludwik Antoni Burbon, syn Karola, hrabiego d’Artois. Odbywały się tutaj różnego rodzaju wydarzenia kulturalne. Między innymi w wielkiej sali Temple koncert dali osiemnastoletni Wolfgang Amadeus Mozart i jego starsza siostra Maria Anna Mozart uwiecznione to zostało na obrazie _Wieczór u księcia de Conti._ Podczas rewolucji francuskiej Temple została przekształcona w więzienie polityczne. Stało się ono nawet więzieniem samej rodziny królewskiej. Byli tu przetrzymywani między innymi, król Ludwik XVI opuścił Temple 21 stycznia 1793 roku, i został zgilotynowany na Placu Rewolucji, królowa Maria Antonina także opuściła Temple 1 sierpnia 1793 roku i trafiła do Conciergerie, następnie została zgilotynowana, Elżbieta Burbon spędziła w Temple 21 miesięcy, 9 maja 1794 roku, została zabrana do Conciergerie i zgilotynowana następnego dnia. Ludwik XVII syn Ludwika XVI, zmarł w Temple 8 czerwca 1795 roku, w wieku zaledwie 10 lat. Maria Teresa Charlotta Burbon córka Ludwika XVI, spędziła w Temple ponad 3 lata, następnie została skazana na wygnanie. Po rewolucji francuskiej. W 1808 roku Temple stało się miejscem pielgrzymek rojalistów pragnących powrotu monarchii. Cesarz Napoleon Bonaparte rozkazał zburzyć wieżę, co zajęło całe 2 lata. Dzisiaj na miejscu twierdzy znajduje się zielony skwer po francusku jest to _Square du Temple_ z krytym targiem _Carreau du Temple,_ a w pobliżu jest stacja trzeciej linii metra także nazwana Temple.
Herb Hugona de PayensPergamin z Chinon
Pergamin z procesu Templariuszy
Watykan opublikował dokumenty procesu Templariuszy. W Watykanie przedstawiono zbiór dokumentów z procesu zakonu Templariuszy, przechowywanych od 700 lat w tajnym archiwum. Watykan opublikował dokumenty procesu Templariuszy. Podkreśla się, że wszystkie ogłoszone obecnie teksty były już wcześniej znane. Nowością jest natomiast to, że po raz pierwszy ukazują się one w całości w formie fotokopii, wraz z komentarzem historycznym budząc ogromne zainteresowanie badaczy i miłośników tajemnic Templariuszy. Zakon Templariuszy został założony w 1119 roku, a rozwiązany w 1312 roku przez papieża Klemensa V.Prefekt tajnego archiwum watykańskiego ojciec Sergio Pagano powiedział, że zamiarem kierowanej przez niego instytucji, która ogłosiła obszerny, określany jako ekskluzywny, zbiór dokumentów procesowych z początku XIV wieku nie była to niestety żadna chęć uczczenia zakonu Templariuszy, a tym bardziej jego rehabilitacji. Nasza rola ogranicza się do badań historycznych podkreślił.Jednym z najciekawszych dokumentów w zbiorze jest pergamin z Chinon, odnaleziony dopiero w 2001 roku w archiwum Stolicy Apostolskiej. Jest to zapis zeznań Templariuszy przed papieżem Klemensem V, ostatecznie rozgrzeszających zakon z zarzutu herezji. Wcześniej uważano, że dokument bezpowrotnie zaginął, tymczasem był błędnie skatalogowany. Z opublikowanych dokumentów wynika jasno, że to król Francji Filip Piękny, któremu podporządkowany był rezydujący w Awinionie papież, zażądał od Klemensa V kasaty zakonu, będącego potęgą finansową o międzynarodowym znaczeniu. Według historyka Barbary Frale, obecnej na prezentacji redaktorki tomu i odkrywczyni słynnego pergaminu, materiały potwierdzają hipotezę, że Klemens V poświęcił zakon po to, by uniknąć schizmy w Kościele. Zakon Templariuszy został założony w czasach wypraw krzyżowych przez rycerzy francuskich. Nazwa pochodzi od świątyni Salomona w Jerozolimie, w pobliżu której mieszkali. Głównym zadaniem templariuszy była obrona pielgrzymów przed niewiernymi. Zakładali też szpitale, ale i prowadzili walki z muzułmanami. Przez prawie 200 lat zgromadzili ogromny majątek. Król Filip Piękny domagając się od papieża likwidacji zakonu argumentował, że kandydaci przyjmowani do niego muszą wyrzekać się Chrystusa i brać udział w nieobyczajnych ceremoniach. W 1307 roku, na rozkaz króla aresztowano wszystkich francuskich Templariuszy i przy pomocy tortur wymuszano na nich zeznania, których treść przekazano następnie papieżowi. W reakcji na zapis tych zeznań papież nakazał uwięzić templariuszy we wszystkich krajach.Gdy rok później Klemens V dowiedział się, w jaki sposób wymuszono te zeznania, wycofał swój dekret nakazujący uwięzienie członków zakonu. Jednak król zmusił jeszcze raz papieża, aby wycofał się z tej decyzji i zażądał postawienia Templariuszy przed Soborem Powszechnym, zwołanym w 1311 roku w Vienne właśnie z powodu oskarżeń pod adresem Templariuszy. Mimo, że większość uczestników soboru uznała oskarżenia za pozbawione przekonujących dowodów, pod naciskiem Filipa Pięknego papież rozwiązał zakon rok później na mocy aktu administracyjnego. Majątek przekazano innym zakonom rycerskim, a znaczną część zarekwirowali kolejni władcy Francji. W 1314 roku spalono na stosie ostatniego wielkiego mistrza zakonu Jacquesa de Molay. I proszę wimieniu naszego Zakonu o nie fałszowanie i opowiadanie kłamstw o Templariuszach.Szpital i komandoria Templariuszy Sainte-Eulalie-de-Cernon
Dziś główne wejście do zamku Sainte-Eulalie-de-Cernon.
Brama do miasta i zamku Templariuszy
Dziedziniec zamku Saint-Eulalie-de-Cernon Echauguette
Portal kościola Templariuszy zwieńczenie z Madonną z Dzieciątkiem
Budynki wewnątrz zamku
Trybuna chóru w nawie głównej
Apsyda kościoła świętej Eulalii.
Panorama Sainte-Eulalie-de-Cernon z zamkiem Templariuszy
Widok na zamek Templariuszy w Sainte-Eulalie-de-Cernon
Posterunek dla warty w północnym przejściu zamku
Portal wejścia znacznie przebudowanego w XVII wieku.
Rzeźbienia ścian kościoła
Kościół Templariuszy pod wezwaniem Sainte-Eulalie .
Wieża z bramą do zamku Templariuszy.
Komandoria i szpital Templariuszy w Sainte-Eulalie-de-Cernon
Fontanna na dziedzińcu Kommandorii.
Tour Garnier północny róg fortyfikacji Templariuszy
Refektarz Templariuszy dziś sala honorowa Ste-Eulalie-de-Cernon
Ruiny dolmeny na podzamczu
Sainte-Eulalie-de-Cernon we francuskiej wymowie to sɛ. t‿ølali də sɛʁnɔ w prowansalskim jest to _Senta Aulària de Sarnon_ jest to gmina w Aveyron w południowej Francji. W sercu historycznej osady znajduje się Komturia Świętej Eulalii, szpital w średniowiecznym znaczeniu tego słowa założony przez Zakon Templariuszy. Po tym, jak zakon ten został rozwiązany przez Filipa IV Francji w latach 1307 do roku 1308, siły królewskie zostały wysłane do zamknięcia szpitala, a od tego wydarzenia szczegółowy opis budynków, ich zawartości, zarówno w kaplicy, jak i w częściach nieduchowych kompleksu oraz życie i zwyczaje jego mieszkańców przetrwało. Komandorię zabrano zakonowi i przeszła ona pod kontrolę Joannitów podczas wojny stuletniej i przetrwało do ostatecznego zniszczenia w wyniku rewolucji francuskiej pod koniec XVIII wieku. Wiele średniowiecznych budowli przetrwało wraz z późniejszymi wewnątrz wysokich murów obronnych. Pierwsze parafie w Aveyron, cytowanesą przez świętego Dalmasa, biskupa Rodez już w VI wieku. W średniowieczu lokalny kościół zależał od benedyktynów z Gellone. W 1158 roku, Raymond Béranger, król Aragonii i hrabia Barcelony, jako wychowawca Raymonda Berengera II, wicehrabiego Millau, zbyt młodego, by korzystać ze swoich praw, podarował Élie de Monbrun miasto Sainte-Eulalie i ziemię zwanym Larzac, który go otacza, z pozwoleniem na budowę miast zwanych _willi_ i twierdz _forcias_. W 1377 roku, w nocy 11 lipca, François de Roquefeuil, sąsiedni lord z potężnego rodu Roquefeuil, pali zamek i plądruje miasto. W latach 1442 do roku 1450, mury miejskie wybudował Déodat Alaus, mistrz murarski Saint-Beauzely. Z Sainte-Eulalie Templariusze zorganizowali terytorium Larzac i zbudowali dużą komandorię w Sainte-Eulalie. Budując przestrzeń rolniczą komandorię stanie się jedną z najpotężniejszych na południu Francji, uczestnicząc tym samym w finansowaniu działalności templariuszy w Palestynie. Pod koniec Zakonu Świątyni wraz z przekazaniem towarów Zakonu Świątyni miastem przechodzi do Joannitów z Zakonu Świętego Jana Jerozolimskiego w roku 1312.Bazylika Grobu Świętego w Jerozolimie
Kaplica Franków na fotografii z 1859 roku. Fotografia Jamesa Robertsona i Felice Beato
Kolumna Biczowania w kaplicy Ukazania się Chrystusa swej Matce
_Anastasis_ edykuła Grobu. Po bokach widoczne są stalowe rusztowania spinające budowlę.
Wnętrze grobowca arcosolium w którym zgodnie z tradycją spoczywało ciało Jezusa
Kopuła nad kościołem krzyżowców _Katholikon_
Miniaturowy ołtarz w kaplicy Anioła. Według tradycji wykonany został z fragmentu kamienia który zamykał wejście do grobowca
Ceremonialne zamykanie drzwi bazyliki około roku 1900
Fotografia sierżanta Jamesa M. McDonalda z roku 1864
Drabina wejścia do Bazyliki w sierpniu 2013 roku
Edykuła Grobu na rycinie Konrada von Grünenberga _Schilderung einer Pilgerreise von Konstanz nach Jerusalem z roku _1487
Prawosławna kaplica Śmierci na Krzyżu
Dziedziniec bazyliki Po prawej stronie kaplica Franków
Kopuła rotundy _Anastasis_ nad edykułą Grobu Stan po remoncie
Rzut bazyliki na kartach Opowieści biskupa Arkulfa Adamnan z Hy naniesiony na podstawie szkiców Arkulfa z Perigeux
Jeden z najstarszych zachowanych wizerunków edykuły Grobu. Ampułki pielgrzymów z Ziemi Świętej z VI wieku. Opactwo w Bobbio, Włochy
Plan bazyliki grobu Pańskiego w Jerozolimie
Wizualizacja bazyliki z XVII wieku Zbiory British Museum
Bazylika w czasach Konstantyna IX Monomacha A edykuła w centrum rotundy A¹ starożytne hypogeum zniszczone przy wznoszeniu rotundy aa¹ nieokreślone ołtarze a² ołtarz 40 męczenników B prezbiterium i ołtarz główny C westybul w grobowcu D kaplica
Aedicula Grobu Świętego na iluminacji z Sakramentarza króla Henryka II Świętego z lat 1002 do 1014 w Bayerische Staatsbibliothe
więcej..
