Zawierzenie pod płaszczem Maryi - ebook

REKOMENDACJE

Jedną z rzeczy, które stanowią wielkie pocieszenie dla katolika, jest świadomość, że Matka naszego Pana jest również naszą Matką. Zawierzenie pod płaszczem Maryi przynosi człowiekowi pogłębienie życia w cnocie, jednoczy ludzi w modlitwie i uświęca życie codzienne, czyniąc nas w ten sposób bardziej podobnymi do Jej Syna, co przynosi radość Jej matczynemu sercu. Jestem wdzięczny Christine Watkins, która sprawiła, iż ta rozbrajająco prosta praktyka, pierwotnie wyrosła na żyznej glebie meksykańskiej pobożności, stała się dostępna dla świata anglojęzycznego.

abp Salvatore Cordileone
San Francisco (Kalifornia)

Zawierzenie pod płaszczem Maryi to szczególny sposób, by odpowiedzieć na wezwanie do świętości, które musi być istotą życia każdego ucznia Chrystusa. Polecam tę praktykę poszczególnym ludziom, małżeństwom, rodzinom i parafiom jako godną odpowiedź na wezwanie do nowej ewangelizacji. Matka Boża z Guadalupe, „Gwiazda Nowej Ewangelizacji”, będzie wspierać wszystkich, którzy szukają drogi do nieba.

bp Myron J. Cotta
Stockton (Kalifornia)

Są takie chwile w życiu codziennym i w życiu Kościoła, kiedy czujemy, że rzucono nam wyzwanie, nie wiemy, dokąd się zwrócić, i szukamy odpowiedzi. Teraz bardziej niż kiedykolwiek potrzebujemy cudu. Christine Watkins prowadzi nas poprzez czterdziestosześciodniowe, indywidualne rekolekcje, które koncentrują się na codziennym odmawianiu Różańca, niewielkim poście oraz medytacji na temat różnych cnót oraz siedmiu darów Ducha Świętego, wnosząc przemianę w życie nasze i ludzi, którzy podróżują z nami! W medytacjach przenikniętych Pismem Świętym znajdziemy zachętę, by stosować je w naszej bieżącej sytuacji. Zawierzenie pod płaszczem Maryi, zainspirowane czterdziestoma sześcioma gwiazdami na płaszczu Matki Bożej z Guadalupe, prowadzi nas do głębszego zaufania naszemu Panu i poddania się Mu we wszystkim, czego potrzebujemy do szczęścia. Pomaga nam rozpoznać cuda w naszym życiu.

o. Sean O. Sheridan TOR
dziekan i profesor wydziału teologii
Franciscan University of Steubenville, Ohio

Zawierzenie pod płaszczem Maryi to prosty, ale potężny sposób, aby doświadczyć przemieniającej Bożej miłości poprzez czułe i matczyne wstawiennictwo naszej Matki w niebie. Inspirujące medytacje Christine Watkins są również praktyczne i łatwe do zastosowania w codziennych walkach człowieka o wzrastanie w świętości i bliskości z Bogiem. Z całego serca polecam to indywidualne zawierzenie się Maryi – przygotowanie z Różańcem, prosty post i kontemplację cnót i darów – w każdej intencji, choćby najbardziej rozpaczliwej.

o. Samuel West
St. Patrick Church, Sonora (Kalifornia)

Gdy dokonałam aktu zawierzenia pod płaszczem Maryi, mój mąż przestał pić, po wielu latach alkoholizmu. Upadł na kolana, przeprosił mnie i dzieci i zaczął chodzić z nami na Mszę. To po prostu cud.

Carla Augustin
Santa Rosa (Kalifornia)

Medytacje zamieszczone w niniejszej książce poruszyły mnie tak bardzo i wywarły tak wielkie wrażenie w moim sercu, że zapragnęłam więcej. Wiedziałam, że rekolekcje będą doskonałą pomocą dla Kościoła w tych czasach kryzysu, postanowiłam więc koordynować je w mojej parafii. Okazało się to łatwe dzięki przychodzącym codziennie wiadomościom elektronicznym. Przez te czterdzieści sześć dni Duch Święty dotknął każdego w szczególny sposób, włącznie ze mną – jeszcze raz. Wielu ludzi nadal mówi mi, jak bardzo im tego brakuje, i pyta: Kiedy znów to zrobimy?

Rosanna Ruiz, żona diakona Marka Ruiza
St. Joseph Catholic Church, Lincoln (Kalifornia)PRZEDMOWA

Zawierzenie pod płaszczem Maryi. Duchowy ratunek z nieba to modlitewny program zawierzenia się Matce Przenajświętszej, który nadaje się idealnie, by włączyć go w rytm naszych codziennych zajęć.

Te rekolekcje można przeżyć indywidualnie, można je odbyć w parze, rodzinie, grupie lub wspólnocie. Jeśli zdecydujesz się na formę grupową czy wspólnotową, nie musisz się martwić o miejsce na kolejne spotkanie; możecie się łączyć drogą mailową. Zawierzenie pod płaszczem Maryi to modlitwa epoki cyfrowej!

W centrum programu znajduje się Różaniec – ta znana od stuleci modlitwa wytrzymała próbę czasu, bo ma niezwykłą moc, a jednocześnie bardzo przyjazną formę. Różaniec można odmawiać niemal wszędzie: leżąc wieczorem w łóżku, spacerując po parku, w drodze do pracy czy też zbierając się na modlitwie z bliskimi (w moim domu rodzinnym codziennie modliliśmy się razem na różańcu). Ważne, abyś robił to w sposób, który będzie odpowiadał twojemu stylowi życia i twoim potrzebom.

Częścią programu jest także post (niewielki!). Niech cię to nie szokuje. To także bardzo stara forma modlitwy, a lekki post nabiera dodatkowego znaczenia, gdy podejmujesz go w osobistych intencjach: za Kościół, za członka rodziny, o którego się martwisz, czy za sprawę, w którą wierzysz. Zgodnie z prośbą biskupów Stanów Zjednoczonych ja jako ksiądz podejmuję w tych dniach post jako wynagrodzenie za grzech i z prośbą o uleczenie ofiar nadużyć seksualnych. Poszczę także w intencji papieża, ponieważ jako Kościół przechodzimy teraz przez bardzo trudny okres.

W programie znajduje się też krótka codzienna medytacja – coś w rodzaju myśli na każdy dzień – oparta na cnotach teologalnych, cnotach kardynalnych i siedmiu darach Ducha Świętego oraz innych klejnotach mądrości zaczerpniętych z Tradycji Kościoła. (Niestety, wielu z nas nie potrafi już nawet wymienić cnót kardynalnych). Medytacje te stanowią doskonały pokarm dla duszy, podobny do dawnej lectio divina. Nie będziecie się mogli doczekać, by je przeczytać każdego dnia.

Zawierzenie w taki sposób Maryi siebie czy swojej rodziny albo odnowienie swojego oddania się pod Jej opiekę to coś, do czego należy podejść z powagą. Jeśli dni przygotowania i wieńczące je zawierzenie przeżywasz i czynisz ze szczerym sercem, to znaczy, że jesteś już Maryi, a Ona jest twoja. Nie wyobrażam sobie lepszego sposobu na przygotowanie się do tego aktu niż poprzez modlitwę, o którą prosi nas sama Maryja – Różaniec – oraz poprzez kontemplację i poznawanie tych cnót i darów, jakie Ona posiada w pełni.

Modlitwa osobista jest kluczowym elementem naszego chrześcijańskiego życia, ale wielu z nas zagubiło ją pośród nieustannego hałasu i rozproszeń powodowanych przez iPody i telefony komórkowe. W Kościele istnieje wielka różnorodność stylów i schematów, które pomagają nam modlić się więcej: od grup charyzmatycznych poprzez liturgię godzin aż do modlitwy głębi – żeby wymienić tylko kilka. Problem w tym, że ruchy te – przy całym ich dobru – nie są odpowiednie dla wszystkich; niektóre z nich mogą zniechęcić kogoś, kto nigdy wcześniej nie modlił się w taki sposób.

Siła modlitwy w akcie zawierzenia pod płaszczem Maryi tkwi w jej prostocie i zwyczajności. Ona jest dla wszystkich. Jeśli zależy ci, by spędzać więcej czasu na modlitwie i wzrastaniu w świętości, zawierzenie pod płaszczem Maryi jest cudownym sposobem, by zacząć to robić.

Jego Eminencja James MurphyZAWIERZENIE POD PŁASZCZEM MARYI – HISTORIA

W Meksyku istnieje stara tradycja zwana El Manto de María, która narodziła się w niewielkich dzielnicach latynoskich, gdzie wszyscy się znają i są religijni. W takich należących już do przeszłości czasach i miejscach, pełnych zażyłej bliskości, w których wiadomości przekazywano w kościołach, odwiedzając się w domach i plotkując na placu miejskim, swój początek miał akt zawierzenia pod płaszczem Maryi.

Ludzie pełni wiary, biedni, skromni i oddani Matce Bożej, zapraszali po czterdzieści sześć osób lub całe rodziny do modlitwy różańcowej organizowanej w domach każdego z nich. Wybrali liczbę 46, bo tyle właśnie gwiazd znajdowało się na okryciu czy też płaszczu, który miała na sobie Maryja podczas cudownego objawienia w Guadalupe. Jedna z miejscowych kobiet szyła płaszcz z kawałka zielonego materiału, a ze złotego wycinała czterdzieści sześć gwiazd. 28 października, w święto św. Judy Tadeusza, te osoby, które przyjęły zaproszenie, zbierały się wieczorem w pierwszym domu. Przynosiły ze sobą uszyty płaszcz, gwiazdy i wizerunek Matki Bożej z Guadalupe. Wspólnie odmawiano Różaniec, a gospodarz przyczepiał pierwszą gwiazdę do zielonego płaszcza Maryi. Następnie wszystkich mieszkańców domu okrywano nim z czułością, podczas gdy ci klęczeli przed wizerunkiem Matki Bożej i zawierzali Jej swoje życie. Po modlitwie następował wspólny poczęstunek. Drugiego dnia płaszcz wędrował do kolejnego domu, gdzie otrzymywał następną gwiazdę – i tak przez czterdzieści sześć dni, aż do 12 grudnia, kiedy obchodzi się święto Matki Bożej z Guadalupe.

Stopniowo ta pobożna praktyka została przyjęta przez księży w Meksyku, którzy podczas Mszy mówili o El Manto de María i zachęcali parafian do udziału w tym nabożeństwie. W ostatni dzień, w święto Matki Bożej z Guadalupe, wszyscy uczestnicy zbierali się w kościele. Przynosili płaszcz, na którym znajdowało się już czterdzieści sześć gwiazd, i uroczyście okrywali nim figurę Matki Bożej. Następnie klękali przed nią, a ksiądz wypowiadał modlitwę oddania i zawierzenia.

Zarówno ta piękna praktyka, jak i twórczy umysł i dobre serce mojej bliskiej przyjaciółki, Patricii Sandoval, stały się inspiracją do powstania inicjatywy zawierzenia pod płaszczem Maryi. Patricia podróżuje po całym świecie jako niezwykły świadek wiary i dzieli się z ludźmi niesamowitą historią swojego nawrócenia (znaleźć ją można w książce Transfigured. Patricia Sandoval’s Escape from Drugs, Homelessness, and the Back Doors of Planned Parenthood). Jako dwujęzyczna potomkini meksykańskich imigrantów, o El Manto de María dowiedziała się od matki, która była świadkiem, jak owa pochodząca z jej rodzinnego kraju wyjątkowa tradycja powoli zanika. Aby ją ożywić, mama Patricii zaczęła chodzić od domu do domu w niewielkiej meksykańskiej dzielnicy, niosąc ze sobą płaszcz, który własnoręcznie uszyła.

Zainspirowana wysiłkami matki, Patricia Sandoval skontaktowała się z czterdziestoma sześcioma ludźmi, których poznała podczas swoich podróży po różnych krajach, i zaproponowała im udział w El Manto de María. Przez czterdzieści sześć dni codziennie wysyłała im pocztą elektroniczną opis danej cnoty, którą należało kontemplować. Prosiła ich także o codzienną modlitwę różańcową, a od czasu do czasu o post we wspólnych intencjach oraz za siebie nawzajem. W ten sposób dała początek pierwszemu „wirtualnemu” aktowi zawierzenia pod płaszczem Maryi. Zaczęły dziać się cuda. Jedna z kobiet ofiarowała to nabożeństwo w intencji swojego męża, który od lat był alkoholikiem i źle ją traktował. W efekcie mężczyzna przestał pić, przeprosił rodzinę i powrócił na dobre na łono Kościoła katolickiego. Wiele dusz zostało uleczonych, wiele ścieżek życia wyprostowanych. Nabożeństwo stało się wkrótce popularne także w Ekwadorze, Kolumbii i Salwadorze. Podczas gdy płaszcz Maryi jaśniał coraz bardziej dzięki codziennej modlitwie różańcowej i zachowywanym postom, sama Maryja uzyskiwała w zamian od Jezusa coraz więcej łask i obdzielała nimi swoje dzieci.

Widząc, jak potężną reakcję nieba wywołało to nabożeństwo, postanowiłam przedstawić światu te niezwykłe, intymne rekolekcje będące przygotowaniem do zawierzenia się Maryi. Żyjąc w epoce cyfrowej, pośród codziennego zabiegania i z dala od siebie, nie jesteśmy w stanie tak po prostu spotykać się co wieczór w czyimś domu. Ale możemy otrzymywać mobilizujące maile grupowe, które będą nam przypominać o modlitwie, i możemy gromadzić się wspólnie w sposób duchowy, doznając w zamian takich samych łask. Wsparcie, jakie ofiaruje niebo przy wspólnym przeżyciu czterdziestu sześciu dni tego nabożeństwa, okazuje się niezwykłe.

Chciałam także, aby osoby, które zdecydują się odbyć te rekolekcje, otrzymały coś więcej niż tylko krótki opis cnót do codziennej kontemplacji. Pomocą stało się życie i słowa wyjątkowego człowieka, zmarłego w 2013 roku o. Ignacia Larrañagi, kapucyna pochodzącego z kraju Basków. Spuścizna stworzonych przez niego Warsztatów Modlitwy i Życia (zobacz www.tovpil.org), które bardzo polecam, zainspirowały mnie do napisania tej książki i nadały jej kształt. Wiele medytacji nad cnotami i darami Ducha Świętego zostało zaczerpniętych z pism o. Larrañagi, dlatego są one naszym wspólnym dziełem. Pomoc przyszła także od świętego papieża Jana Pawła II. Modlitwa, którą odmówił w bazylice Matki Bożej z Guadalupe w Meksyku w 1979 roku, podczas swojej pierwszej podróży zagranicznej jako papież, zawiera wspaniałe i jakże aktualne słowa zawierzenia się Maryi. Stanowią one święte zakończenie tego nabożeństwa. Chciałabym także polecić Dziennik modlitwy zawierzenia pod płaszczem Maryi – dodatek, który stworzyłyśmy wspólnie z Laurą Dayton. Zawiera on skłaniające do refleksji fragmenty Pisma Świętego, cytaty świętych i pytania, które dobierałyśmy z dużą starannością. Zachęcamy, by korzystać z niego indywidualnie, w grupach modlitewnych czy wspólnotach parafialnych, po to, by cnoty i dary dawały pełniejsze owoce w waszym życiu. Byście stawali się coraz bardziej podobni do Maryi.

Cały czas modlę się do o. Larrañagi i św. Jana Pawła II, rozmawiam z Patricią Sandoval i proszę ich o wstawiennictwo za tymi, którzy wezmą udział w rekolekcjach Zawierzenie pod płaszczem Maryi. Tę książkę dedykuję im – tym trzem pięknym duszom, które uczyniły moje życie dużo bogatszym. Jedna z nich wciąż trudzi się w tym życiu, dwie pozostałe tańczą już radośnie w kolejnym.