Zbiór wierszy, które częścią z niemieckich klasycznych autorów tłumaczył, częścią sam ułożył Józef Lompa. Z. 2 - ebook

OD­DZIAŁ PIERW­SZY.

PIE­NIU PO­BOŻ­NEJ I PO­WAŻ­NEJ TRE­ŚCI.

HYMN.

(PO­DŁUG NIE­MIEC­KIEJ PIE­ŚNI: GOT­TAL­LE­IN IN DER BÓH)

Bogu na wy­so­kim nie­bie,

Niech bę­dzie chwa­ła na wie­ki.

Temu, któ­ry nam w po­trze­bie

Udzie­la swo­jey opie­ki,

I nam za­wsze do­brze czy­ni,

Niech stwo­rze­nie wszel­kie pie­ni,

I niech się w nim we­se­li.

Oy­cze nasz! Cie­bie wiel­bi­my;

Ku To­bie ser­ca w ra­do­ści

I my­śli na­sze wzno­si­my.

Wszech­moc­ny! Two­jey mą­dro­ści

I do­bro­ci do­zna­je­my

I to, z woli Two­jey wie­my:

Że Ty sam wszyst­kim rzą­dzisz

Tyś nam z tro­nu nie­bie­skie­go

Ze­słał Je­zu­sa Chry­stu­sa,

Syna Twe­go nay­mił­sze­go,

Aby nie zgi­nę­ła du­sza

Na­sza, lecz aże­by żyła

I u Cie­bie w Nie­bie była.

Bądź wiecz­nie uwiel­bio­ny!

Du­chu świę­ty! Du­chu Boży!

Ty kie­ruy na­sze spra­wy.

Niech nas ży­wot ten nie trwo­ży,

Przez cie­bie nie­chaj pra­wy

Tór do nie­ba zna­le­zie­my

Z nie­go nig­dy nie scho­dzi­my.

Wspie­ray nas ła­ską Two­ją.

* * *

REX CHRY­STE, W OKTA­WĘ BO­ŻE­GO CIA­ŁA.

O Kró­lu pier­wo­ro­dzó­ny!

Nam dziw­nie tu uta­jo­ny;

Tyś cnót jest zdrój żywy,

Po­karm nasz praw­dzi­wy.

O prze­nay­święt­sza Ho­stya!

Dla któ­rej nie­bo nam sprzy­ja;

Tyś wsze­go kształ­ci­ciel,

Świa­ta na­pra­wi­ciel.

Two­je nas niech cia­ło po­si­li,

Day, by­śmy grze­chy na­sze zmy­li,

Krwią nay­świę­szą Two­ją Jezu Chry­ste!

HYMN NA BOŻE CIA­ŁO.

W Sa­kra­men­cie uta­jo­ny!

Bądź­że, Jezu! po­chwa­lo­ny.

Cho­ciaż Cie­bie nie wi­dzie­my,

Jed­nak wia­rą wy­zna­je­my:

Żeś w Ho­styi jest żywy,

Nasz zba­wi­ciel praw­dzi­wy.

To­bie się ni­sko kła­nia­ją,

I ko­ro­ny swe skła­da­ją,

Mo­ca­rzo­wie świa­ta tego,

Któ­rzy pra­gną daru twe­go.

Udzie­lasz go każ­de­mu,

Cie­bie mi­łu­ją­ce­mu.

Część i chwa­ła To­bie Pa­nie,

Nie­chay nig­dy nie usta­nie.

Tu na zie­mi jak też w nie­bie,

Chce­my szcze­rze wiel­bić cie­bie.

Więc do cie­bie wo­ła­my:

Udziel cze­go żą­da­my.

Do­bro­tli­wym spoyż­rzyi okiem

Smut­nym nas nie­karz wy­ro­kiem.

Przy­imiy od nas serc ofia­ry,

Da­ruy, od­dal wszel­kie kary.

Zgaś, co do złe­go nęci;

Kie­ruy do cno­ty chę­ci.

MO­DLI­TWA.

Stwór­co prze­stwo­ru nie­zmier­ne­go!

Choć mię nie ob­la­skim oto­czy­łeś

Chwa­ły i szczę­ścia zni­ko­me­go,

Jed­nak droż­szy dar mi udzie­li­łeś;

Da­łeś mi bo­wiem ser­ce skłon­ne,

Skłón­ne do nayt­kliw­szej cza­ło­ści.

A tak me ży­cie nie jest płon­ne,

Nie jest peł­ne gorz­kich przy­kro­ści.

To co nia­ni, za to ci dzię­ku­ję.

Lo­sów śwe­it­nych kró­lom nie za­wisz­czę,

Ani so­bie ta­kich win­szu­ję.

Uciech zda­rza­ją­cych się nie nisz­czę.

Mat­ki na­tu­ry tyl­ko po­nę­ty,

Któ­re wi­dzę w mi­łem jey ło­nie,

Je­stem je­dy­nie za­wsze prze­ję­ty,

Rad się ba­wię w przy­ja­cioł gro­nie.

Niech się na mnie to­czą po­ci­ski.

Niech wpad­nę i wpo­groź­ne tłu­my,

Nie­chay zły wi­dzę ko­niec bli­ski,

Nie­chay się po­śmie­chem sta­nę dumy,

Lecz, gdy mię myśl gnieść ocię­ża­ła

Po­cznie, w tedy do­day mi siły;

By du­sza moja była śmia­ła,

Udziel ser­cu po­si­łek miły.

PIEŚŃ PRZED KA­ZA­NIEM.

PRZE­KŁAD Z NIE­MIEC­KIE­GO.

Coż wie­dzie piel­grzy­ma świa­ta tego,

Do celu po­dro­ży trud­ney jego?

A iż ón nie znud­nie­je, coż mu daje

Męż­no­ści, ze w tey dro­dze nie usta­je.

Pa­nie! ciem­ne wąt­ki tego ży­cia,

Wiecz­na świa­tłość two­ich słów oświe­ca.

Ty tu na­uczasz, pe­łen ła­ska­wo­ści,