MENU
Nasze ceny
Przeczytaj fragment on-line
-
W empik go
Zjawa - ebook
Zjawa - ebook
Czy w starej fabryce straszy? Mikkel i Henrik postanowili zbadać sprawę, ale Mikkel się boi. Mimo to podąża za Henrikiem do fabryki. Kiedy nagle zauważają, że spod klapy w podłodze wydobywa się potworny smród, robi się naprawdę przerażająco...
Ulla Rasmussen (ur. 1961 r.) − duńska autorka książek dla dzieci, nauczycielka sztuk wizualnych, pedagog. Ma bogate doświadczenie w przekazywaniu niesamowitych historii, które budzą ogromne zainteresowanie dzieci. Zadebiutowała w 2006 r. serią horrorów dla młodych czytelników.
| Kategoria: | Dla młodzieży |
| Zabezpieczenie: |
Watermark
|
| ISBN: | 978-87-118-7181-2 |
| Rozmiar pliku: | 362 KB |
FRAGMENT KSIĄŻKI
ROZDZIAŁ 1
Sklepikarz powiedział, że w fabryce straszy. Wśród najczarniejszej nocy światła unoszą się tam
w ciemnościach. Widział to wiele razy… i słyszał.
Wracając do domu po zakończeniu sezonu piłkarskiego, Henrik też to zobaczył. Był ostatni weekend przed wakacjami.
– Szkoda, że tego nie widziałeś, Mikkelu. To coś poruszało się z jednego pomieszczenia do drugiego… tak jakby trochę unosiło się nad podłogą. To nie było światło latarki, bardziej takie… no wiesz… jak upiór … albo zjawa. – Henrik jechał bez trzymanki i ręką pokazywał, jak wyglądało to światło.
_–_Zjawy są trochę jak duchy… tylko o wiele gorsze.
Miałem nadzieję, że Henrik całkiem zapomniał o tym świetle, ale w głębi duszy dobrze wiedziałem, że to niemożliwe. Duży Henrik uwielbiał się bać – a ja uwielbiałem Henrika. Dlatego byliśmy właśnie w drodze do fabryki, żeby „trochę powęszyć”, jak określił to Henrik.
Grzybownia leżała za miastem, między szkołą jeździectwa a obwodnicą.
Kiedyś była tu pełna życia fabryka. Pieczarki rosły wszędzie w ogromnej, ciemnej hali. Zasadzono je w skrzynkach, ustawionych jedna na drugiej.
Mój starszy brat pracował tam ostatniego lata przed zamknięciem fabryki. Podczas zbierania grzybów trzeba było czołgać się po wąskich deskach wysoko pod sufitem, z latarką przy pasie.
Pewnego dnia chłopak spadł spod sufitu. Wylądował na betonowej podłodze i umarł. Prawdopodobnie przejechał go w ciemnościach wózek widłowy, zanim go znaleźli.
I zamknięto fabrykę. Obowiązywał zakaz wstępu na jej teren, ale wszyscy wiedzieli, gdzie była dziura.
To tam zmierzaliśmy… do dziury w płocie.
Samochód za nami zatrąbił i wyprzedził nas szerokim łukiem. Tak się przestraszyłem, że skręciłem kierownicą ostro w prawo. Rower wpadł w poślizg i prawie wjechałem do rowu.
_–_ Idiota! _–_ Henrik krzyknął za samochodem. _–_ Zrobiłeś sobie coś?
Pokręciłem przecząco głową. Daleko w dole,
za wysokimi drzewami, widać było dach Grzybowni.
_–_ Może zrobimy najpierw rundkę wokół fabryki, żeby zobaczyć, czy ktoś jest
w środku?
Henrik nie odpowiedział. Odbił od drogi i ostatni kawałek przejechał w poprzek bruzd ścierniska. Stał na swoim rowerze górskim i przypominał Armstronga, który podczas Tour de France przejechał
w poprzek przez zaorane pole.
Mój rower nie przejechałby w poprzek niczego. Łańcuch wciąż spadał, nawet kiedy zjeżdżałem
z krawężnika. Zeskoczyłem z siodełka
i przeciągnąłem rower przez pole.
Henrik czekał przy płocie.
To niestety koniec bezpłatnego fragmentu. Zapraszamy do zakupu pełnej wersji książki.
Sklepikarz powiedział, że w fabryce straszy. Wśród najczarniejszej nocy światła unoszą się tam
w ciemnościach. Widział to wiele razy… i słyszał.
Wracając do domu po zakończeniu sezonu piłkarskiego, Henrik też to zobaczył. Był ostatni weekend przed wakacjami.
– Szkoda, że tego nie widziałeś, Mikkelu. To coś poruszało się z jednego pomieszczenia do drugiego… tak jakby trochę unosiło się nad podłogą. To nie było światło latarki, bardziej takie… no wiesz… jak upiór … albo zjawa. – Henrik jechał bez trzymanki i ręką pokazywał, jak wyglądało to światło.
_–_Zjawy są trochę jak duchy… tylko o wiele gorsze.
Miałem nadzieję, że Henrik całkiem zapomniał o tym świetle, ale w głębi duszy dobrze wiedziałem, że to niemożliwe. Duży Henrik uwielbiał się bać – a ja uwielbiałem Henrika. Dlatego byliśmy właśnie w drodze do fabryki, żeby „trochę powęszyć”, jak określił to Henrik.
Grzybownia leżała za miastem, między szkołą jeździectwa a obwodnicą.
Kiedyś była tu pełna życia fabryka. Pieczarki rosły wszędzie w ogromnej, ciemnej hali. Zasadzono je w skrzynkach, ustawionych jedna na drugiej.
Mój starszy brat pracował tam ostatniego lata przed zamknięciem fabryki. Podczas zbierania grzybów trzeba było czołgać się po wąskich deskach wysoko pod sufitem, z latarką przy pasie.
Pewnego dnia chłopak spadł spod sufitu. Wylądował na betonowej podłodze i umarł. Prawdopodobnie przejechał go w ciemnościach wózek widłowy, zanim go znaleźli.
I zamknięto fabrykę. Obowiązywał zakaz wstępu na jej teren, ale wszyscy wiedzieli, gdzie była dziura.
To tam zmierzaliśmy… do dziury w płocie.
Samochód za nami zatrąbił i wyprzedził nas szerokim łukiem. Tak się przestraszyłem, że skręciłem kierownicą ostro w prawo. Rower wpadł w poślizg i prawie wjechałem do rowu.
_–_ Idiota! _–_ Henrik krzyknął za samochodem. _–_ Zrobiłeś sobie coś?
Pokręciłem przecząco głową. Daleko w dole,
za wysokimi drzewami, widać było dach Grzybowni.
_–_ Może zrobimy najpierw rundkę wokół fabryki, żeby zobaczyć, czy ktoś jest
w środku?
Henrik nie odpowiedział. Odbił od drogi i ostatni kawałek przejechał w poprzek bruzd ścierniska. Stał na swoim rowerze górskim i przypominał Armstronga, który podczas Tour de France przejechał
w poprzek przez zaorane pole.
Mój rower nie przejechałby w poprzek niczego. Łańcuch wciąż spadał, nawet kiedy zjeżdżałem
z krawężnika. Zeskoczyłem z siodełka
i przeciągnąłem rower przez pole.
Henrik czekał przy płocie.
To niestety koniec bezpłatnego fragmentu. Zapraszamy do zakupu pełnej wersji książki.
więcej..
