MENU
Nasze ceny
Przeczytaj fragment on-line
-
W empik go
Życie Mamy Parker - ebook
Życie Mamy Parker - ebook
Klasyka na e-czytnik to kolekcja lektur szkolnych, klasyki literatury polskiej, europejskiej i amerykańskiej w formatach ePub i Mobi. Również miłośnicy filozofii, historii i literatury staropolskiej znajdą w niej wiele ciekawych tytułów.
Seria zawiera utwory najbardziej znanych pisarzy literatury polskiej i światowej, począwszy od Horacego, Balzaca, Dostojewskiego i Kafki, po Kiplinga, Jeffersona czy Prousta. Nie zabraknie w niej też pozycji mniej znanych, pióra pisarzy średniowiecznych oraz twórców z epoki renesansu i baroku.
| Kategoria: | Klasyka |
| Zabezpieczenie: | brak |
| Rozmiar pliku: | 157 KB |
FRAGMENT KSIĄŻKI
Literat, którego mieszkanie stara Mama Parker sprzątała co wtorek, otworzywszy jej drzwi tego ranka zapytał o wnuka. Mama Parker stała na macie w małym ciemnym hallu i wyciągnęła rękę, aby pomóc swemu panu zamknąć drzwi, po czym powiedziała spokojnie: – Pochowaliśmy go wczoraj.
– O, mój Boże! Jak mi przykro – rzekł literat przerażonym tonem. Był właśnie w środku śniadania. Miał na sobie obszarpany szlafrok, a w jednej ręce trzymał zmiętą gazetę. Ale czuł się zakłopotany. Nie mógł przecież wrócić do ciepłego pokoju, nie powiedziawszy czegoś… czegoś więcej. A potem, ponieważ wszyscy ci ludzie przywiązują taką wagę do pogrzebów, rzekł uprzejmie: – Mam nadzieję, że pogrzeb był ładny.
– Że jak? – spytała Mama Parker ochrypłym głosem.
Biedna staruszka. Wyglądała rzeczywiście jak ogłuszona. – Mam nadzieję, że pogrzeb e…e… udał się – powtórzył. Mama Parker nie odpowiedziała. Schyliła głowę i podreptała do kuchni, ściskając stary worek od ryb, w którym miała przybory do sprzątania, fartuch i parę filcowych pantofli. Literat uniósł brwi i wrócił do swego śniadania.
– Jeszcze jest pod wrażeniem – rzekł głośno nakładając sobie marmoladę.
– O, mój Boże! Jak mi przykro – rzekł literat przerażonym tonem. Był właśnie w środku śniadania. Miał na sobie obszarpany szlafrok, a w jednej ręce trzymał zmiętą gazetę. Ale czuł się zakłopotany. Nie mógł przecież wrócić do ciepłego pokoju, nie powiedziawszy czegoś… czegoś więcej. A potem, ponieważ wszyscy ci ludzie przywiązują taką wagę do pogrzebów, rzekł uprzejmie: – Mam nadzieję, że pogrzeb był ładny.
– Że jak? – spytała Mama Parker ochrypłym głosem.
Biedna staruszka. Wyglądała rzeczywiście jak ogłuszona. – Mam nadzieję, że pogrzeb e…e… udał się – powtórzył. Mama Parker nie odpowiedziała. Schyliła głowę i podreptała do kuchni, ściskając stary worek od ryb, w którym miała przybory do sprzątania, fartuch i parę filcowych pantofli. Literat uniósł brwi i wrócił do swego śniadania.
– Jeszcze jest pod wrażeniem – rzekł głośno nakładając sobie marmoladę.
więcej..
