MENU
Nasze ceny
Przeczytaj fragment on-line
-
promocja
Życie z ADHD. Brakująca instrukcja obsługi - ebook
Życie z ADHD. Brakująca instrukcja obsługi - ebook
Ta książka to brakująca instrukcja obsługi dla dorosłych z ADHD – tych, którzy dopiero zastanawiają się nad diagnozą, oraz tych, którzy już wiedzą, ale wciąż szukają sposobów, by lepiej zrozumieć siebie. ADHD to zaburzenie neurorozwojowe, które ma wiele twarzy, dlatego autorka oddaje głos także innym osobom neuroodmiennym oraz ekspert_om: psychiatrom, psychologom, seksuologom, dietetykom czy np. trenerom uważności.
Pisze o skrajnościach, podobieństwach i różnicach. O hiperfokusie i prokrastynacji. O ADHD w relacjach, pracy i codziennych wyzwaniach. O sposobach radzenia sobie – od mindfulness po farmakoterapię. O podatku od ADHD, ale i o tym, co możemy potraktować jako wartość. To nie tylko poradnik – to kompendium wiedzy, przestrzeń pełna doświadczeń, historii i konkretów, które pomogą lepiej zrozumieć siebie lub kogoś bliskiego. Bo ADHD nie kończy się na diagnozie – to dopiero początek nowej podróży.
| Kategoria: | Poradniki |
| Zabezpieczenie: |
Watermark
|
| ISBN: | 978-83-8387-991-8 |
| Rozmiar pliku: | 5,7 MB |
FRAGMENT KSIĄŻKI
2. SŁOWNICZEK ADHD
Słowniczek zazwyczaj umieszcza się na końcu książki, ale według mnie to zbyt ważne pojęcia, aby pozostawiać je na ostatniej stronie. Jeśli znasz je wszystkie, śmiało pomiń ten rozdział. Jeśli nie – zachęcam do lektury, żeby już na starcie wyrównać wiedzę.
ADHD (ang. Attention Deficit Hyperactivity Disorder) – zespół nadpobudliwości psychoruchowej z deficytem uwagi oraz główny bohater tej książki.
ASD (ang. Autism Spectrum Disorder) – spektrum autyzmu.
AuDHD – skrót używany do opisania współwystępowania ASD i ADHD. Osoby z AuDHD mają cechy związane zarówno z zaburzeniami ze spektrum autyzmu, jak i ADHD.
Funkcje wykonawcze – zbiór procesów poznawczych, które odpowiadają za:
• planowanie zadań,
• kontrolowanie impulsów (np. hamowanie niepożądanych zachowań),
• elastyczność poznawczą, czyli zdolność dostosowania się do zmieniających się warunków,
• pamięć roboczą, czyli zapamiętanie i zarządzanie informacjami w krótkim czasie.
Dzięki funkcjom wykonawczym możemy skutecznie działać i realizować założone cele. Są one kluczowe dla samokontroli, podejmowania decyzji, rozwiązywania problemów oraz adaptacji do zmieniających się okoliczności. W przypadku osób neuroatypowych ich działanie jest najczęściej zaburzone.
Hiperfokus – stan bardzo intensywnego skupienia na jednej czynności, temacie lub aktywności. Osoba w hiperfokusie może tak głęboko zaangażować się w to, co robi, że traci poczucie czasu, zapomina o jedzeniu, odpoczynku czy innych obowiązkach. Hiperfokus często występuje u osób z ADHD i bywa zarówno pomocny (pozwala osiągać imponujące efekty w krótkim czasie), jak i problematyczny (bo trudno z niego „wyjść” lub go kontrolować).
Maskowanie – strategia, którą wykorzystują osoby neuroatypowe, aby dostosować się do neurotypowego świata. Ukrywają w ten sposób swoje naturalne zachowania czy trudności. Starają się naśladować zachowania osób neurotypowych, by dopasować się do otoczenia i uniknąć oceny lub wykluczenia. Może to oznaczać np. walkę ze sobą, aby nie przerywać w trakcie rozmowy, i skutkować dużymi napięciami w ciele.
Maskowanie bywa wyczerpujące, ponieważ osoba musi stale kontrolować swoje naturalne reakcje, co może prowadzić do stresu, zmęczenia, a czasem nawet wypalenia. To tak, jakby osoba z wadą wzroku udawała, że dobrze widzi.
Neuroatypowość – termin używany do opisania osób, których mózg funkcjonuje w „niestandardowy” sposób ze względu na zaburzenia neurorozwojowe.
Neuroróżnorodność – określenie parasolowe, które obejmuje zaburzenia neurorozwojowe, takie jak np. spektrum autyzmu, ADHD, zaburzenia mowy, dysleksja, dysgrafia, dysortografia, dyskalkulia czy dysnomia. Neuroróżnorodność staje w kontrze do tradycyjnego pojęcia normalności i patologii, otwiera nas na to, że różnice w funkcjonowaniu naszego mózgu są OK, że to część naturalnego spektrum różnic międzyludzkich, a nie coś, co należy leczyć lub naprawiać.
Neurotypowość – określenie używane do opisania osób, których rozwój mózgu i sposób myślenia są zgodne z typowymi, „standardowymi” wzorcami. Oznacza to, że osoby neurotypowe nie doświadczają zaburzeń neurorozwojowych.
Procesy poznawcze – mechanizmy, które umożliwiają nam odbieranie, przetwarzanie, przechowywanie i wykorzystywanie informacji. Przykładowymi procesami poznawczymi są: odbieranie i interpretowanie bodźców zmysłowych, uwaga, pamięć czy np. myślenie. Dzięki tym procesom rozumiemy świat, który nas otacza, podejmujemy decyzje i reagujemy na sytuacje.
Samorzecznik – osoba, która sama reprezentuje swoje potrzeby i prawa, szczególnie popularne w kontekście osób z niepełnosprawnością lub różnymi zaburzeniami, np. neurorozwojowymi. Samorzecznicy mówią w swoim imieniu, dzielą się swoimi doświadczeniami i dążą do większej akceptacji i zrozumienia ich sytuacji w społeczeństwie.
Ta książka w dużej mierze jest samorzeczniczym tworem.
Stimming (zachowania stymulacyjne) – głównie są to powtarzalne ruchy, dźwięki lub czynności, które wykonują osoby neuroatypowe, aby się uspokoić, skoncentrować lub wyrazić emocje. Na przykład: nawijanie kosmyka włosów na palec, machanie rękami, kołysanie się, pstrykanie palcami, powtarzanie słów czy bębnienie palcami o stół. Na rynku dostępnych jest coraz więcej gadżetów, które pozwalają stimować w sposób niezauważony, np. pierścionki z ruchomymi elementami (świetne podczas rozmów i wywiadów).
Zaburzenia neurorozwojowe – to grupa jednostek diagnostycznych, które wpływają na rozwój mózgu i układu nerwowego. Oznacza to, że osoby z takimi zaburzeniami mogą mieć trudności np. z komunikacją, uczeniem się, ruchem czy zachowaniem. Objawy zaburzeń neurorozwojowych pojawiają się zazwyczaj we wczesnym dzieciństwie i mogą trwać przez całe życie. Każda osoba z takim zaburzeniem może doświadczać go w inny sposób.
Zespół Aspergera – zaburzenie ze spektrum autyzmu. Dopiero od 2022 roku w ICD-11 (Międzynarodowej Klasyfikacji Chorób) zespół Aspergera został włączony w szerszą kategorię „zaburzeń ze spektrum autyzmu”. Wcześniej klasyfikowany był jako jedno z zaburzeń autystycznych.
Słowniczek zazwyczaj umieszcza się na końcu książki, ale według mnie to zbyt ważne pojęcia, aby pozostawiać je na ostatniej stronie. Jeśli znasz je wszystkie, śmiało pomiń ten rozdział. Jeśli nie – zachęcam do lektury, żeby już na starcie wyrównać wiedzę.
ADHD (ang. Attention Deficit Hyperactivity Disorder) – zespół nadpobudliwości psychoruchowej z deficytem uwagi oraz główny bohater tej książki.
ASD (ang. Autism Spectrum Disorder) – spektrum autyzmu.
AuDHD – skrót używany do opisania współwystępowania ASD i ADHD. Osoby z AuDHD mają cechy związane zarówno z zaburzeniami ze spektrum autyzmu, jak i ADHD.
Funkcje wykonawcze – zbiór procesów poznawczych, które odpowiadają za:
• planowanie zadań,
• kontrolowanie impulsów (np. hamowanie niepożądanych zachowań),
• elastyczność poznawczą, czyli zdolność dostosowania się do zmieniających się warunków,
• pamięć roboczą, czyli zapamiętanie i zarządzanie informacjami w krótkim czasie.
Dzięki funkcjom wykonawczym możemy skutecznie działać i realizować założone cele. Są one kluczowe dla samokontroli, podejmowania decyzji, rozwiązywania problemów oraz adaptacji do zmieniających się okoliczności. W przypadku osób neuroatypowych ich działanie jest najczęściej zaburzone.
Hiperfokus – stan bardzo intensywnego skupienia na jednej czynności, temacie lub aktywności. Osoba w hiperfokusie może tak głęboko zaangażować się w to, co robi, że traci poczucie czasu, zapomina o jedzeniu, odpoczynku czy innych obowiązkach. Hiperfokus często występuje u osób z ADHD i bywa zarówno pomocny (pozwala osiągać imponujące efekty w krótkim czasie), jak i problematyczny (bo trudno z niego „wyjść” lub go kontrolować).
Maskowanie – strategia, którą wykorzystują osoby neuroatypowe, aby dostosować się do neurotypowego świata. Ukrywają w ten sposób swoje naturalne zachowania czy trudności. Starają się naśladować zachowania osób neurotypowych, by dopasować się do otoczenia i uniknąć oceny lub wykluczenia. Może to oznaczać np. walkę ze sobą, aby nie przerywać w trakcie rozmowy, i skutkować dużymi napięciami w ciele.
Maskowanie bywa wyczerpujące, ponieważ osoba musi stale kontrolować swoje naturalne reakcje, co może prowadzić do stresu, zmęczenia, a czasem nawet wypalenia. To tak, jakby osoba z wadą wzroku udawała, że dobrze widzi.
Neuroatypowość – termin używany do opisania osób, których mózg funkcjonuje w „niestandardowy” sposób ze względu na zaburzenia neurorozwojowe.
Neuroróżnorodność – określenie parasolowe, które obejmuje zaburzenia neurorozwojowe, takie jak np. spektrum autyzmu, ADHD, zaburzenia mowy, dysleksja, dysgrafia, dysortografia, dyskalkulia czy dysnomia. Neuroróżnorodność staje w kontrze do tradycyjnego pojęcia normalności i patologii, otwiera nas na to, że różnice w funkcjonowaniu naszego mózgu są OK, że to część naturalnego spektrum różnic międzyludzkich, a nie coś, co należy leczyć lub naprawiać.
Neurotypowość – określenie używane do opisania osób, których rozwój mózgu i sposób myślenia są zgodne z typowymi, „standardowymi” wzorcami. Oznacza to, że osoby neurotypowe nie doświadczają zaburzeń neurorozwojowych.
Procesy poznawcze – mechanizmy, które umożliwiają nam odbieranie, przetwarzanie, przechowywanie i wykorzystywanie informacji. Przykładowymi procesami poznawczymi są: odbieranie i interpretowanie bodźców zmysłowych, uwaga, pamięć czy np. myślenie. Dzięki tym procesom rozumiemy świat, który nas otacza, podejmujemy decyzje i reagujemy na sytuacje.
Samorzecznik – osoba, która sama reprezentuje swoje potrzeby i prawa, szczególnie popularne w kontekście osób z niepełnosprawnością lub różnymi zaburzeniami, np. neurorozwojowymi. Samorzecznicy mówią w swoim imieniu, dzielą się swoimi doświadczeniami i dążą do większej akceptacji i zrozumienia ich sytuacji w społeczeństwie.
Ta książka w dużej mierze jest samorzeczniczym tworem.
Stimming (zachowania stymulacyjne) – głównie są to powtarzalne ruchy, dźwięki lub czynności, które wykonują osoby neuroatypowe, aby się uspokoić, skoncentrować lub wyrazić emocje. Na przykład: nawijanie kosmyka włosów na palec, machanie rękami, kołysanie się, pstrykanie palcami, powtarzanie słów czy bębnienie palcami o stół. Na rynku dostępnych jest coraz więcej gadżetów, które pozwalają stimować w sposób niezauważony, np. pierścionki z ruchomymi elementami (świetne podczas rozmów i wywiadów).
Zaburzenia neurorozwojowe – to grupa jednostek diagnostycznych, które wpływają na rozwój mózgu i układu nerwowego. Oznacza to, że osoby z takimi zaburzeniami mogą mieć trudności np. z komunikacją, uczeniem się, ruchem czy zachowaniem. Objawy zaburzeń neurorozwojowych pojawiają się zazwyczaj we wczesnym dzieciństwie i mogą trwać przez całe życie. Każda osoba z takim zaburzeniem może doświadczać go w inny sposób.
Zespół Aspergera – zaburzenie ze spektrum autyzmu. Dopiero od 2022 roku w ICD-11 (Międzynarodowej Klasyfikacji Chorób) zespół Aspergera został włączony w szerszą kategorię „zaburzeń ze spektrum autyzmu”. Wcześniej klasyfikowany był jako jedno z zaburzeń autystycznych.
więcej..
