Biały jeleń i inne opowiadania - ebook

Pliszka siwa

Życie niesie wiele historii, które jak kamyczki wpadają do naszego ogródka; jedne go zdobią, a inne zaśmiecają.

Mnie niedawno przydarzyła się ciekawa historia. A zaczęło się tak…

Każdego roku od wiosny do jesieni dbam o kwiaty na oknach – pelargonie, surfinie, fuksje. Są one ozdobą mojego domu. Jestem z nich dumna, chętnie je podlewam i zasilam nawozami. Jest to jednak czynność czasochłonna, ponieważ trzeba to robić dość często, a kwiatów jest dużo.

Pewnego dnia w czasie mojego przemarszu z wodą od doniczki do doniczki nagle za liśćmi pelargonii dostrzegłam ptaszka, który uważnie mi się przyglądał.

I oto okazało się, że w środku doniczki z pelargonią pliszka siwa uwiła sobie gniazdo, prawdopodobnie myśląc, że tam nikt jej nie dostrzeże. Dłuższą chwilę jej się przyglądałam. Zaniepokojona moją obecnością postanowiła chwilowo opuścić gniazdo. Skorzystałam z okazji i sprawdziłam, czy jest coś w środku.

ODKRYŁAM, ŻE W GNIEŹDZIE ZNAJDUJE SIĘ SZEŚĆ JAJEK.

Powoli oddaliłam się, żeby nie zakłócać ich spokoju.

Po kilku dniach wróciłam, żeby podlać kwiaty i zobaczyć, co się dzieje u mojej nowej lokatorki. Ta, kiedy mnie zobaczyła, odfrunęła. Ucieszyłam się, bo mogłam zaspokoić swoją ciekawość i zajrzeć do gniazda.

Ale tam nie było już jajek, tylko RÓŻOWE PISKLAKI BEZ PIÓR. Pisklaki z dnia na dzień rosły i obrastały w piórka. Oczywiście potrzebowały coraz więcej jedzenia i sygnalizowały ten fakt, szeroko otwierając dziobki.

Wyglądało to przekomicznie.

To był okres, kiedy ptasi rodzice musieli przynosić do gniazda dużo pokarmu, bo pisklaki ciągle były głodne.

Minęło kilka dni. Ptaszki urosły, ich ciało pokryły pióra, skrzydła nie mieściły się w gnieździe i wystawały poza nie. Słowem – urocze istoty.

Kiedy kolejny raz zajrzałam do nich, gniazdo było już puste. Lokatorzy opuścili mieszkanko w doniczce.

Zrobiło mi się smutno, choć powinnam się cieszyć, że wszystkie młode pliszki zostały wykarmione.

Mam nadzieję na powrót pliszki i na drugie pokolenie. Na razie cisza, ale nigdy nie wiadomo, co może się jeszcze zdarzyć do jesieni.

Przez całe lato obserwuję, jak wzdłuż strumienia przechadzają się pliszki, czasem siwa, czasem górska. Pewnie zastanawiacie się, dlaczego te ptaki mają takie długie ogony i ciągle nimi wymachują. Odpowiedzi jest kilka.

DŁUGIE OGONY SŁUŻĄ PLISZKOM PODCZAS LOTU DO STEROWANIA I DO WYPŁASZANIA OWADÓW. Kiedy owady trwają w bezruchu ukryte pod liśćmi, trudno je namierzyć. Szybkimi ruchami ogonka pliszka płoszy owady i chwyta je w locie.

MIŁO JEST POSIEDZIEĆ NAD STRUMYKIEM, WTOPIĆ SIĘ W OTOCZENIE, POOBSERWOWAĆ ZARADNOŚĆ I INTELIGENCJĘ PLISZKI.