-
W empik go
Fachowiec - ebook
Wydawnictwo:
Tłumacz:
Data wydania:
4 listopada 2022
Ebook
9,90 zł
Audiobook
9,90 zł
Format ebooka:
EPUB
Format
EPUB
czytaj
na czytniku
czytaj
na tablecie
czytaj
na smartfonie
Jeden z najpopularniejszych formatów e-booków na świecie.
Niezwykle wygodny i przyjazny czytelnikom - w przeciwieństwie do formatu
PDF umożliwia skalowanie czcionki, dzięki czemu możliwe jest dopasowanie
jej wielkości do kroju i rozmiarów ekranu. Więcej informacji znajdziesz
w dziale Pomoc.
Multiformat
E-booki w Virtualo.pl dostępne są w opcji multiformatu.
Oznacza to, że po dokonaniu zakupu, e-book pojawi się na Twoim koncie we wszystkich formatach dostępnych aktualnie dla danego tytułu.
Informacja o dostępności poszczególnych formatów znajduje się na karcie produktu.
Format
MOBI
czytaj
na czytniku
czytaj
na tablecie
czytaj
na smartfonie
Jeden z najczęściej wybieranych formatów wśród czytelników
e-booków. Możesz go odczytać na czytniku Kindle oraz na smartfonach i
tabletach po zainstalowaniu specjalnej aplikacji. Więcej informacji
znajdziesz w dziale Pomoc.
Multiformat
E-booki w Virtualo.pl dostępne są w opcji multiformatu.
Oznacza to, że po dokonaniu zakupu, e-book pojawi się na Twoim koncie we wszystkich formatach dostępnych aktualnie dla danego tytułu.
Informacja o dostępności poszczególnych formatów znajduje się na karcie produktu.
Multiformat
E-booki sprzedawane w księgarni Virtualo.pl dostępne są w opcji
multiformatu - kupujesz treść, nie format. Po dodaniu e-booka do koszyka
i dokonaniu płatności, e-book pojawi się na Twoim koncie w Mojej
Bibliotece we wszystkich formatach dostępnych aktualnie dla danego
tytułu. Informacja o dostępności poszczególnych formatów znajduje się na
karcie produktu przy okładce. Uwaga: audiobooki nie są objęte opcją
multiformatu.
czytaj
na tablecie
Aby odczytywać e-booki na swoim tablecie musisz zainstalować specjalną
aplikację. W zależności od formatu e-booka oraz systemu operacyjnego,
który jest zainstalowany na Twoim urządzeniu może to być np. Bluefire
dla EPUBa lub aplikacja Kindle dla formatu MOBI.
Informacje na temat zabezpieczenia e-booka znajdziesz na karcie produktu
w "Szczegółach na temat e-booka". Więcej informacji znajdziesz w dziale
Pomoc.
czytaj
na czytniku
Czytanie na e-czytniku z ekranem e-ink jest bardzo wygodne i nie męczy
wzroku. Pliki przystosowane do odczytywania na czytnikach to przede
wszystkim EPUB (ten format możesz odczytać m.in. na czytnikach
PocketBook) i MOBI (ten fromat możesz odczytać m.in. na czytnikach Kindle).
Informacje na temat zabezpieczenia e-booka znajdziesz na karcie produktu
w "Szczegółach na temat e-booka". Więcej informacji znajdziesz w dziale
Pomoc.
czytaj
na smartfonie
Aby odczytywać e-booki na swoim smartfonie musisz zainstalować specjalną
aplikację. W zależności od formatu e-booka oraz systemu operacyjnego,
który jest zainstalowany na Twoim urządzeniu może to być np. iBooks dla
EPUBa lub aplikacja Kindle dla formatu MOBI.
Informacje na temat zabezpieczenia e-booka znajdziesz na karcie produktu
w "Szczegółach na temat e-booka". Więcej informacji znajdziesz w dziale
Pomoc.
Czytaj fragment
Pobierz fragment
Pobierz fragment w jednym z dostępnych formatów
LUB
24,99 zł za tytuł
Tytuł dostępny w abonamencie Empik Go już od 24,99 zł / 30 dni
Sprawdź
Słuchaj i czytaj w abonamencie Go Standard już za 24,99 zł / 30 dni. Subskrypcja Go Standard daje możliwość dodania do biblioteki 3 dowolne tytuły w danym okresie rozliczeniowym (30 dni). Wybierasz z ponad 200 tys. audiobooków, ebooków i podcastów.
Fachowiec - ebook
Elena i Arne to zgrane małżeństwo. Przyzwyczaili się do siebie i wiedzą, czego się mogą po sobie spodziewać. Arne jednak, w przeciwieństwie do żony, nie jest zmysłowy i nigdy nie interesował go cielesny kontakt ani z nią, ani z nikim innym. Na początku związku sypiali ze sobą, ale Arne podchodził do tego bardzo mechanicznie i nie wykazywał chęci poznania tajemnic ciała żony. Początkowo Elena myślała, że uda jej się zmienić jego nastawienie, lecz z czasem zrezygnowała.
Gdy więc pewnego dnia w ich domu pojawia się przystojny, wytatuowany fachowiec o brązowych oczach, Elena zaczyna sobie przypominać o swoich pragnieniach. Szczególnie gdy on patrzy na nią rozpalonym wzrokiem.
| Kategoria: | Erotyka |
| Zabezpieczenie: |
Watermark
|
| ISBN: | 978-91-8034-738-9 |
| Rozmiar pliku: | 322 KB |
FRAGMENT KSIĄŻKI
Pewnego kwietniowego wieczoru zaczęła szwankować pompa wodna. To Arne pierwszy usłyszał, jak wydaje z siebie ostry, szeleszczący dźwięk. Otworzył drzwi do piwnicy, po czym szybko tego pożałował, wiedząc, że nie ma pojęcia, co z tym zrobić.
– Musimy zadzwonić po hydraulika! – krzyknął do znajdującej się w kuchni Eleny.
Elena usłyszała jego słowa, ale nie zarejestrowała ich, zajęta sprzątaniem po obiedzie.
Małe błyszczące pierożki ziemniaczane były prawie nietknięte. Arne nigdy nie doceniał kulinarnych umiejętności Eleny, wolał zwykłe gotowane lub smażone ziemniaki, bez żadnych ekscesów. Talerz po stekach był jednak pusty. Elena przykryła pierożki folią i wstawiła je do lodówki. Jutro zaniesie je sąsiadce, starej Marii, która bardzo lubiła domowe jedzenie Eleny. Mawiała, że smakuje jak potrawy z jej dzieciństwa. To dzięki Marii nie porzuciła swoich kulinarnych ambicji, choć była pewna, że Arne nigdy nie zmieni zdania w kwestii jedzenia. Ani żadnej innej. Był zadowolony z tego, co już miał. W pewnym sensie mu tego zazdrościła.
– Słyszałaś? – Arne stanął w drzwiach kuchni. – Musimy zadzwonić po hydraulika.
– Naprawdę? Dlaczego?
– Dlaczego? Nie słyszysz pompy wodnej?
Elena nie była pewna, jaki dźwięk wydaje taka pompa, nie wiedziała też, gdzie znajdowało się to urządzenie. Sprawy techniczne nigdy nie były jej mocną stroną. Odkąd pewnego wiosennego wieczoru piętnaście lat temu wprowadziła się z Arnem do tej podmiejskiej willi, zajmowała się raczej tradycyjnymi kobiecymi obowiązkami. Sprzątała, prała, prasowała i gotowała jedzenie, które Arne czasem tylko szturchał widelcem, a czasem zjadał z apetytem. Nigdy nie narzekał, ale też nigdy nie mówił, że coś mu smakuje. Nie był zbyt gadatliwy, szczególnie w towarzystwie Eleny, więc musiała zgadywać z jego wyrazu twarzy i postawy, co myśli.
– Słyszysz teraz?
Elena nasłuchiwała. Tak, nigdy wcześniej nie słyszała tego dźwięku.
– Pompa jest prawie nowa – zauważył Arne.
– Więc powinna działać dobrze, prawda?
– Tak, powinna.
Z jego zaciśniętych ust i skulonych ramion wyczytała, że jest zirytowany. Arne zawsze był miły. Nigdy nie zachowywał się wobec niej agresywnie, nigdy się też nie złościł. Ale zawsze czuła się niekomfortowo, kiedy coś nie szło według jego planu, i okazywał z tego powodu irytację. Jakby ta irytacja rozprzestrzeniała się w niej, wbijając się w jej serce i wgryzając się w jej wycofaną, zgarbioną sylwetkę.
– To dobry pomysł, zadzwońmy po hydraulika – powiedziała, odruchowo ściskając jego ramię. Arne jak zwykle zdawał się nie zauważać jej dotyku. W przeciwieństwie do żony w ogóle nie był zmysłowy i nigdy nie interesował go cielesny kontakt ani z nią, ani z nikim innym.
Rzecz jasna współżyli ze sobą, przynajmniej na początku związku, ale Arne podchodził do tego bardzo mechanicznie i nie wykazywał chęci poznania tajemnic jej ciała. Dla niego ciało było przede wszystkim maszyną do sportowych wyczynów, a nie skomplikowaną siatką nerwów i zmysłów, spragnioną dotyku.
Początkowo Elena myślała, że uda jej się zmienić jego nastawienie, ale zrezygnowała zawstydzona, gdy zdała sobie sprawę, że jej pocałunki i pieszczoty tylko mu przeszkadzają. Mogła zaspokajać jego apetyt, ale nie seksualny.
Teraz Arne usiadł przy kuchennym stole, westchnął, wyjął komórkę i sprawdził numer fachowca, który zainstalował pompę. Elena, zajęta zmywaniem naczyń, słyszała, że mąż prowadzi rozmowę, ale nie wiedziała, o czym mówi. Potem zobaczyła przez ramię, że sięga po pióro i notuje coś na leżącym na stole wieczornym wydaniu gazety. Potem Arne wybrał kolejny numer i przez chwilę rozmawiał z kimś jeszcze.
– Kvarnbäck jest na wakacjach – powiedział do Eleny, kiedy skończył rozmowę. – Zamiast niego przyjedzie inny facet.
– To świetnie – odpowiedziała Elena. – Przyjedzie zaraz?
– Zaraz. Albo raczej za chwilę, zaraz to taka duża bakteria.
Arne uśmiechnął się lekko. Lubił poprawiać żonę.
– Dokładnie. Za chwilę.
Elena zakręciła kran i uśmiechnęła się zadowolona, że Arne jest w lepszym nastroju.
– Przyjedzie tak szybko, jak tylko będzie mógł.
Arne starannie wpisał nazwisko i numer hydraulika do swoich kontaktów w telefonie.
– Peter Krantz – powiedział do siebie, jakby smakując to nazwisko.
Elena ostatni raz przetarła lśniący już zlew.
– Chcesz napić się poobiedniej kawy? – zapytała jak zwykle.
– Musimy zadzwonić po hydraulika! – krzyknął do znajdującej się w kuchni Eleny.
Elena usłyszała jego słowa, ale nie zarejestrowała ich, zajęta sprzątaniem po obiedzie.
Małe błyszczące pierożki ziemniaczane były prawie nietknięte. Arne nigdy nie doceniał kulinarnych umiejętności Eleny, wolał zwykłe gotowane lub smażone ziemniaki, bez żadnych ekscesów. Talerz po stekach był jednak pusty. Elena przykryła pierożki folią i wstawiła je do lodówki. Jutro zaniesie je sąsiadce, starej Marii, która bardzo lubiła domowe jedzenie Eleny. Mawiała, że smakuje jak potrawy z jej dzieciństwa. To dzięki Marii nie porzuciła swoich kulinarnych ambicji, choć była pewna, że Arne nigdy nie zmieni zdania w kwestii jedzenia. Ani żadnej innej. Był zadowolony z tego, co już miał. W pewnym sensie mu tego zazdrościła.
– Słyszałaś? – Arne stanął w drzwiach kuchni. – Musimy zadzwonić po hydraulika.
– Naprawdę? Dlaczego?
– Dlaczego? Nie słyszysz pompy wodnej?
Elena nie była pewna, jaki dźwięk wydaje taka pompa, nie wiedziała też, gdzie znajdowało się to urządzenie. Sprawy techniczne nigdy nie były jej mocną stroną. Odkąd pewnego wiosennego wieczoru piętnaście lat temu wprowadziła się z Arnem do tej podmiejskiej willi, zajmowała się raczej tradycyjnymi kobiecymi obowiązkami. Sprzątała, prała, prasowała i gotowała jedzenie, które Arne czasem tylko szturchał widelcem, a czasem zjadał z apetytem. Nigdy nie narzekał, ale też nigdy nie mówił, że coś mu smakuje. Nie był zbyt gadatliwy, szczególnie w towarzystwie Eleny, więc musiała zgadywać z jego wyrazu twarzy i postawy, co myśli.
– Słyszysz teraz?
Elena nasłuchiwała. Tak, nigdy wcześniej nie słyszała tego dźwięku.
– Pompa jest prawie nowa – zauważył Arne.
– Więc powinna działać dobrze, prawda?
– Tak, powinna.
Z jego zaciśniętych ust i skulonych ramion wyczytała, że jest zirytowany. Arne zawsze był miły. Nigdy nie zachowywał się wobec niej agresywnie, nigdy się też nie złościł. Ale zawsze czuła się niekomfortowo, kiedy coś nie szło według jego planu, i okazywał z tego powodu irytację. Jakby ta irytacja rozprzestrzeniała się w niej, wbijając się w jej serce i wgryzając się w jej wycofaną, zgarbioną sylwetkę.
– To dobry pomysł, zadzwońmy po hydraulika – powiedziała, odruchowo ściskając jego ramię. Arne jak zwykle zdawał się nie zauważać jej dotyku. W przeciwieństwie do żony w ogóle nie był zmysłowy i nigdy nie interesował go cielesny kontakt ani z nią, ani z nikim innym.
Rzecz jasna współżyli ze sobą, przynajmniej na początku związku, ale Arne podchodził do tego bardzo mechanicznie i nie wykazywał chęci poznania tajemnic jej ciała. Dla niego ciało było przede wszystkim maszyną do sportowych wyczynów, a nie skomplikowaną siatką nerwów i zmysłów, spragnioną dotyku.
Początkowo Elena myślała, że uda jej się zmienić jego nastawienie, ale zrezygnowała zawstydzona, gdy zdała sobie sprawę, że jej pocałunki i pieszczoty tylko mu przeszkadzają. Mogła zaspokajać jego apetyt, ale nie seksualny.
Teraz Arne usiadł przy kuchennym stole, westchnął, wyjął komórkę i sprawdził numer fachowca, który zainstalował pompę. Elena, zajęta zmywaniem naczyń, słyszała, że mąż prowadzi rozmowę, ale nie wiedziała, o czym mówi. Potem zobaczyła przez ramię, że sięga po pióro i notuje coś na leżącym na stole wieczornym wydaniu gazety. Potem Arne wybrał kolejny numer i przez chwilę rozmawiał z kimś jeszcze.
– Kvarnbäck jest na wakacjach – powiedział do Eleny, kiedy skończył rozmowę. – Zamiast niego przyjedzie inny facet.
– To świetnie – odpowiedziała Elena. – Przyjedzie zaraz?
– Zaraz. Albo raczej za chwilę, zaraz to taka duża bakteria.
Arne uśmiechnął się lekko. Lubił poprawiać żonę.
– Dokładnie. Za chwilę.
Elena zakręciła kran i uśmiechnęła się zadowolona, że Arne jest w lepszym nastroju.
– Przyjedzie tak szybko, jak tylko będzie mógł.
Arne starannie wpisał nazwisko i numer hydraulika do swoich kontaktów w telefonie.
– Peter Krantz – powiedział do siebie, jakby smakując to nazwisko.
Elena ostatni raz przetarła lśniący już zlew.
– Chcesz napić się poobiedniej kawy? – zapytała jak zwykle.
więcej..
