Mentalność zwycięzcy. Odblokuj moc swojego umysłu i żyj najlepszym życiem - ebook

RECENZJE

Książkę pole­cają:

Lewis napi­sał to, co musi teraz usły­szeć mnó­stwo osób. W świe­cie opa­no­wa­nym przez wypa­le­nie, stres i nie­po­kój ta książka pomaga czy­tel­ni­kom odna­leźć cel, odblo­ko­wać siłę wewnętrzną i wyko­rzy­stać wła­sne talenty, żeby popra­wić sytu­ację swo­ich spo­łecz­no­ści.

– Arianna Huf­fing­ton, współ­za­ło­ży­cielka „The Huf­fing­ton Post” oraz zało­ży­cielka i pre­ze­ska firmy Thrive Glo­bal

Obser­wo­wa­nie przez te wszyst­kie lata, jak Lewis kon­se­kwent­nie prze­zwy­cięża prze­szkody i reali­zuje marze­nia dzięki swo­jemu nasta­wie­niu, było nie­sa­mo­wite. Jestem zachwy­cony, że poświę­cił czas na spi­sa­nie swo­ich zało­żeń, by rów­nież inne osoby zdo­łały uwie­rzyć w sie­bie i wieść speł­nione, bogate życie.

– Jay Shetty, autor książki _Zacznij myśleć jak mnich_, która zajęła pierw­sze miej­sce na liście best­sel­le­rów „New York Timesa”, i gospo­darz pod­ca­stu On Pur­pose

Nie­za­leż­nie od tego, co się w życiu robi, naj­waż­niej­szym ele­men­tem reali­zo­wa­nia marzeń jest odpo­wied­nie nasta­wie­nie men­talne. Lewis Howes w swo­jej cudow­nej książce przed­sta­wia prak­tyczne narzę­dzia, dzięki któ­rym można zwy­cię­żać w życiu.

– dr Joe Dispenza, autor książki _Efekt pla­cebo_, która zna­la­zła się na liście best­sel­le­rów „New York Timesa”

Lewis potrafi opi­sy­wać trudne prawdy w spo­sób, który daje nam głę­boką wiarę we wła­sną spraw­czość. Pod­czas lek­tury niniej­szej książki poczu­je­cie się dostrze­żeni i dosta­nie­cie wspar­cie, by z odwagą zmie­rzyć się z wła­sną prawdą i powró­cić do naj­lep­szej wer­sji sie­bie. Gorąco pole­cam tę pozy­cję każ­dej oso­bie, która jest gotowa wynieść swoje życie na wyż­szy poziom.

– Gabrielle Bern­stein, autorka książki _Wszech­świat cię wspiera_, która zajęła pierw­sze miej­sce na liście best­sel­le­rów „New York Timesa”

Prze­ko­na­nia ogra­ni­cza­jące hamują cię już zde­cy­do­wa­nie zbyt długo. Lewis Howes przy­bywa z pomocą. Zmień prze­ko­na­nia i odmień swoje życie.

– Mel Rob­bins, autorka mię­dzy­na­ro­do­wych best­sel­le­rów _Nawyk przy­bi­ja­nia piątki_ oraz _Reguła 5 sekund_

Prak­tyczne, poparte bada­niami nauko­wymi podej­ście Lewisa do poten­cjal­nie przy­tła­cza­ją­cych tema­tów jest odświe­ża­jące. Gorąco pole­cam niniej­szą książkę każ­dej oso­bie, która chce powró­cić do swo­jej wizji, odno­wić rela­cje albo odkryć sie­bie na nowo.

– Tara Swart Bie­ber, M.D., Ph.D., neu­ro­nau­kow­czyni i pro­fe­sorka w MIT Sloan School of Mana­ge­mentROZDZIAŁ 1. DĄŻENIE DO SUKCESÓW

Roz­dział 1

Dąże­nie do suk­ce­sów

Miałem 23 lata, spa­łem na kana­pie w miesz­ka­niu mojej sio­stry w mie­ście Colum­bus w sta­nie Ohio i byłem total­nie spłu­kany. Życie wyda­wało mi się nie­śmiesz­nym żar­tem i można było powie­dzieć o nim wszystko, tylko nie to, że było mistrzow­skie.

Aż do tam­tej chwili defi­nio­wał je sport. Zna­la­złem się w gru­pie naj­lep­szych zawod­ni­ków dru­żyn uni­wer­sy­tec­kich w dzie­się­cio­boju, ale moją praw­dziwą pasją był fut­bol ame­ry­kań­ski, w któ­rym rów­nież otrzy­ma­łem wyróż­nie­nie All-Ame­ri­can. Pobi­łem rekord świata w licz­bie przy­jęć w poje­dyn­czym meczu fut­bolu (ze wszyst­kich dywi­zji w każ­dej fazie sezonu). Wresz­cie zre­ali­zo­wa­łem też swoje marze­nie: zaczą­łem grać zawo­dowo w Arena Foot­ball League i wal­czy­łem o moż­li­wość przej­ścia do Natio­nal Foot­ball League. Aż pew­nego razu, w trak­cie meczu, zła­ma­łem nad­gar­stek. I co teraz? Konieczna oka­zała się ope­ra­cja. Roz­cięli mi bio­dro, żeby wyciąć z niego kawa­łek kości i wsta­wić w nad­gar­stek. Cze­kało mnie sześć mie­sięcy w gip­sie, a potem kolejny rok reha­bi­li­ta­cji.

Już we wrze­śniu 2007 roku, gdy moja ręka była unie­ru­cho­miona dopiero od mie­siąca, zasta­na­wia­łem się, czy kie­dy­kol­wiek uda mi się wró­cić na boisko. Co gor­sza, rok wcze­śniej pod­czas podróży po Nowej Zelan­dii mój tata miał wypa­dek i doznał poważ­nego urazu mózgu. Po wielu mie­siącach w śpiączce wresz­cie odzy­skał świa­do­mość, ale było jasne, że od powrotu do pełni zdro­wia dzieli go daleka droga. Kiedy już wró­cił do Sta­nów, mogłem odwie­dzać go co tydzień, ale nie­zbyt pamię­tał ludzi, któ­rzy wcze­śniej byli dla niego bar­dzo ważni, i nic nie wska­zy­wało na to, że jego stan się popra­wił.

Nocami nękały mnie czarne myśli: „Co będzie, jeżeli nad­gar­stek mi się nie zro­śnie? Co będzie, jeżeli już ni­gdy nie będę mógł grać w fut­bol? Co, jeśli będę musiał porzu­cić swoje marze­nia? Kim wtedy będę? Co się sta­nie, jeżeli tata ni­gdy mnie sobie nie przy­po­mni? Co będzie, jeżeli nie uda mi się wymy­ślić, co dalej? Co, jeśli nikt mnie ni­gdy nie poko­cha? Co, jeśli spró­buję i mi się nie uda? Co sobie ludzie pomy­ślą? A co gor­sze, co będzie, jeżeli sam nie speł­nię wła­snych ocze­ki­wań?”.

Wie­dzia­łem, że moje życie nie może się tak poto­czyć.

W cza­sie tych mrocz­nych dni wyda­wało mi się, że jedyne, co mogę robić, to ska­kać po kana­łach tele­wi­zyj­nych, oglą­dać powtórki seriali i reklamy infor­ma­cyjne. Jed­no­cze­śnie czu­łem, że szansa na suk­ces ucieka mi sprzed nosa w dzi­kim pędzie. Nie wie­dzia­łem, co myśleć, co czuć ani jak pora­dzić sobie z emo­cjami. Jakby tego było mało, na­dal uczy­łem się w col­lege’u. Nie mia­łem oszczęd­no­ści, a byłem cał­ko­wi­cie roz­bity fizycz­nie, emo­cjo­nal­nie oraz duchowo… Zasta­na­wia­łem się, co powi­nie­nem w tej sytu­acji zro­bić, i wyda­wało mi się, że jestem cał­kiem sam.

Wie­dzia­łem jed­nak, że moje życie nie może się tak poto­czyć i musi się w nim wyda­rzyć coś wię­cej. Byłem prze­ko­nany, że w moim wnę­trzu tkwi coś wyjąt­ko­wego, ale nie wie­dzia­łem, jak to odkryć. Głę­boko w sercu wie­rzy­łem jed­nak, że w końcu to wszystko roz­gryzę.

Nastawienie mentalne jest ważne

Może zna­la­złeś się już w takim punk­cie życia, w któ­rym masz świa­do­mość tej okrop­nej prawdy: sta­rasz się wyłącz­nie prze­trwać, wyro­bić ze wszyst­kim i tylko marzysz, aby pew­nego dnia wyda­rzyło się coś magicz­nego, co wszystko zmieni. Może masz jakieś marze­nie, które odkła­dasz na wieczne póź­niej, i jakoś nie potra­fisz się zabrać do jego speł­nia­nia.

Kiedy piszę te słowa, wiele osób zmaga się z para­li­żem, stre­sem i depre­sją wywo­ła­nymi przez pan­de­mię COVID-19. Oczy­wi­ście nie potrzeba aż pan­de­mii, żeby stre­so­wać się nie­prze­wi­dy­walną przy­szło­ścią. Zawsze coś się wyda­rza, takie już jest życie. Może w minio­nych latach i tobie przy­tra­fiło się coś nie­spo­dzie­wa­nego: utrata pracy, roz­wód bądź zawód miło­sny, śmierć kogoś bli­skiego czy ope­ra­cja, która prze­kre­śliła twoją karierę. Pew­nie czu­jesz się oszo­ło­miony i osłu­piały i nie wiesz, co dalej.

Masz wra­że­nie, że cze­goś bra­kuje, że pisane jest ci coś wię­cej.

A może już od dawna nie leżysz bez­czyn­nie na kana­pie życia, tylko pra­co­wi­cie robisz, co trzeba, gonisz za marze­niami, a przy tym dobrze wyglą­dasz. Być może udało ci się roz­wi­nąć inte­res pro­wa­dzony wcze­śniej doryw­czo albo prze­kuć pasję w karierę, ale gdzieś w głębi duszy czu­jesz, że to nie wystar­cza. Choć osią­gasz nie­złe wyniki, masz wra­że­nie, że cze­goś bra­kuje, że pisane jest ci coś wię­cej.

Jest dobrze, ale nie mistrzow­sko!

Nie­któ­rym oso­bom jest ciężko, ponie­waż łączą swoją toż­sa­mość z osią­ga­nymi wyni­kami. Może ty też nale­żysz do tej grupy. Ja z całą pew­no­ścią byłem jej czę­ścią. Stare powie­dze­nie gol­fi­stów mówi, że jest się tylko tak dobrym, jak dobre będzie następne ude­rze­nie. Nie­stety takie nasta­wie­nie może spra­wić, że będziemy się czuć nie­speł­nieni, jak­by­śmy ni­gdy nie mogli zro­bić wystar­cza­jąco dużo ani być wystar­cza­jąco dobrzy.

Jed­nym z naj­więk­szych wyzwań jest wyzwo­le­nie się z sytu­acji życio­wej, która jest „dobra, ale nie mistrzow­ska”. Bar­dzo czę­sto sły­szę to stwier­dze­nie od osób, które zara­biają kwoty uwa­żane przez innych za spore, z pozoru mają nie tylko udaną karierę zawo­dową, ale także dzieci i rodzinę, na­dal jed­nak w głębi duszy cier­pią lub czują się nie­speł­nione. Pra­gną cze­goś wię­cej.

Utoż­sa­miasz się z tym?

Tylko nie zro­zum mnie źle. Nie twier­dzę, że w „dobrym” życiu jest coś złego. Bez wąt­pie­nia miliony ludzi na całym świe­cie chęt­nie by się z tobą zamie­niły. Pyta­nie jed­nak brzmi: Czy wła­śnie takiego życia dla sie­bie pra­gniesz? Czy wła­śnie taką histo­rię chcesz opo­wia­dać w przy­szło­ści?

Tego rodzaju pyta­nia zadają sobie świa­do­mie osoby, które wiele osią­gają. Jeżeli się do nich zali­czasz, nie chcę cię pomi­jać w tych roz­wa­ża­niach. Być może już teraz reali­zu­jesz swoje marze­nia, dążysz do osią­gnię­cia suk­cesu w biz­ne­sie, spo­rcie, sztuce, poli­tyce, dzia­łal­no­ści cha­ry­ta­tyw­nej i tak dalej. Wło­ży­łeś mnó­stwo wysiłku w świa­dome udo­sko­na­la­nie swo­jego nasta­wie­nia, ale wiesz, że zawsze coś można popra­wić. Chcesz zyskać dodat­kową prze­wagę, wciąż poszu­ku­jesz nowych spo­so­bów na opa­no­wa­nie mocy umy­słu. Dosko­nale to rozu­miem.

Bez względu na to, czy masz wra­że­nie, że utkną­łeś w życiu prze­cięt­nym – albo coś poszło nie tak i ledwo udaje ci się utrzy­mać na powierzchni, albo zda­niem innych wie­dziesz dobre życie, ale ty sam w głębi duszy czu­jesz się nie­speł­niony – czy po pro­stu chcesz przejść na wyż­szy poziom i zyskać dodat­kową prze­wagę, zna­la­złeś się we wła­ści­wym miej­scu.

Czy wła­śnie takiego życia pra­gniesz?

MEN­TAL­NOŚĆ ZWY­CIĘZCY pomoże ci odna­leźć wła­sną istotną misję oraz poko­nać lęki i zwąt­pie­nie w sie­bie, dzięki czemu uda ci się odblo­ko­wać moc umy­słu i naresz­cie osią­gnąć cele i marze­nia, które od tak dawna ci się wymy­kają.

Naprawdę możesz napi­sać swoją prze­szłość na nowo, żeby stwo­rzyć sobie lep­szą przy­szłość, zamiast nie­ustan­nie prze­ży­wać dawne zda­rze­nia i pozwa­lać, by trzy­mały cię w miej­scu. Jak chcesz jed­nak napi­sać tę histo­rię przy­szło­ści? Kim chcesz być? Dokąd chcesz dotrzeć? Czy potra­fisz odpo­wie­dzieć na te pyta­nia? I jak, mając lep­sze wyobra­że­nie o tym, kim jesteś i kim chcesz się stać, zna­leźć w sobie odwagę, by poko­nać lęki i brak wiary w sie­bie oraz usta­lić plan reali­za­cji marzeń?

Nie­za­leż­nie od tego, jakie masz marze­nia, czy może w ogóle już o nich zapo­mnia­łeś, odpo­wiedz na pro­ste pyta­nie. Czy był­byś szczę­śliwy albo speł­niony, gdyby twoje marze­nie umarło razem z tobą? Jeśli nie, co zamie­rzasz z tym zro­bić?

Wielkie, niedoskonałe działanie

Na szczę­ście moja opo­wieść nie koń­czy się na kana­pie w miesz­ka­niu sio­stry. Zresztą sio­stra jasno dała mi do zro­zu­mie­nia, że nie pozwoli mi tak spę­dzić reszty życia. W końcu stwier­dziła, że mam się zacząć dokła­dać do czyn­szu albo zna­leźć inne miesz­ka­nie. Był to naj­wspa­nial­szy dar, jaki mogłem od niej dostać. Pouża­la­łem się nad sobą przez mie­siąc czy dwa, a potem wsta­łem z kanapy i nie­zdar­nie ruszy­łem naprzód.

Naprawdę można napi­sać swoją prze­szłość na nowo, żeby stwo­rzyć sobie lep­szą przy­szłość.

Zaczą­łem od tele­fonu do Ste­warta Jen­kinsa, dyrek­tora mojej byłej szkoły śred­niej i men­tora, któ­rego podzi­wia­łem. Zada­łem mu pierw­sze nasu­wa­jące mi się na myśl pyta­nie: co mogę zro­bić? Powie­dział, że podobno ludzie znaj­dują teraz pracę na nowo powsta­łej plat­for­mie cyfro­wej o nazwie Lin­ke­dIn. Ni­gdy wcze­śniej o niej nie sły­sza­łem, ale uzna­łem, że skoro on uważa to za dobry pomysł, to się z nią zapo­znam. W pełni zaan­ga­żo­wa­łem się w temat i zaczą­łem wręcz obse­syj­nie gro­ma­dzić wszel­kie infor­ma­cje na temat Lin­ke­dIn, na jakie natra­fia­łem.

Potem na Boże Naro­dze­nie dosta­łem pre­zent od brata. Mie­li­śmy taką rodzinną tra­dy­cję, że przed świę­tami urzą­dza­li­śmy loso­wa­nie, aby usta­lić, kto komu kupuje poda­ru­nek, i bratu tra­fi­łem się wła­śnie ja. Przy­niósł mi książkę i nawet jej nie zapa­ko­wał. Wrę­czył mi ją bez­po­śred­nio w foliówce z księ­garni. Był to egzem­plarz _4-godzin­nego tygo­dnia pracy_ autor­stwa Timo­thy’ego Fer­rissa, a moją uwagę szcze­gól­nie przy­kuł pod­ty­tuł: _Uwol­nij się od sche­matu od 9 do 17, dołącz do nie­za­leż­nych finan­sowo_. Pochło­ną­łem ją jesz­cze przed Nowym Rokiem, choć trzy­ma­nie jej i prze­wra­ca­nie stron tylko jedną ręką nie było zbyt wygodne. Książka ta otwo­rzyła przede mną cały świat moż­li­wo­ści obej­mu­ją­cych biz­nes cyfrowy, mar­ke­ting inter­ne­towy i robie­nie cze­goś zupeł­nie nowego. W ciągu następ­nego roku zaczą­łem czy­tać z zapa­łem wszyst­kie blogi pisane przez naj­więk­szych lide­rów tam­tych cza­sów i nawią­za­łem na Lin­ke­dI­nie kon­takt z każ­dym, z kim chcia­łem zbu­do­wać rela­cję.

W tam­tym okre­sie bar­dzo pomo­gły mi dwie kwe­stie. Po pierw­sze, głę­bo­kie zaan­ga­żo­wa­nie się w naukę salsy (o tym opo­wiem póź­niej). Po dru­gie, decy­zja o opa­no­wa­niu sztuki prze­mó­wień publicz­nych. Lęk powstrzy­my­wał mnie przed nimi przez całe życie, a teraz czu­łem, że muszę go poko­nać. Pozna­łem czło­wieka, który był zawo­do­wym mówcą, i powie­dzia­łem mu, że zupeł­nie nie potra­fię prze­ma­wiać, a chcę się tego nauczyć. Posta­wił mi kawę (ow­szem, na­dal nie było mnie stać, żeby samemu ją sobie kupić!) i dał złotą radę: „Musisz dołą­czyć do klubu Toa­st­ma­sters i przez rok co tydzień wygła­szać prze­mó­wie­nie”. Uzna­łem, że z pew­no­ścią wie, co mówi, więc posta­no­wi­łem go posłu­chać.

Pod­czas spo­tka­nia Toa­st­ma­sters w Colum­bus w sta­nie Ohio wysłu­cha­łem genial­nego prze­mó­wie­nia. Kiedy wystą­pie­nie się skoń­czyło, posze­dłem na koniec sali. Aku­rat napcha­łem sobie usta prze­ką­skami i pako­wa­łem kolejne w ser­wetkę, kiedy ktoś mnie zapy­tał, co robię.

Zamar­łem, a potem odwró­ci­łem się, żeby spraw­dzić, kto pyta. To był ten sam czło­wiek, który wygło­sił nie­sa­mo­wite prze­mó­wie­nie! Pró­bo­wa­łem prze­łknąć jedze­nie, jed­no­cze­śnie zacho­wu­jąc się tak, jakby wpy­cha­nie sobie jedyną sprawną ręką dar­mo­wego jedze­nia do wszyst­kich posia­da­nych kie­szeni było cał­ko­wi­cie nor­mal­nym zacho­wa­niem.

„Eee, no, nie mam za bar­dzo pie­nię­dzy, więc zabie­ram sobie tro­chę tego na póź­niej”.

Gdy­bym mógł się scho­wać pod sto­li­kiem, bez waha­nia bym to zro­bił, nie było jed­nak szans, żebym doko­nał tego nie­po­strze­że­nie. W końcu mam 193 cen­ty­me­try wzro­stu. Poza tym zgnió­tł­bym zacho­mi­ko­wane jedze­nie.

„Chodź, posta­wię ci lunch” – odpo­wie­dział i odwró­cił się do wyj­ścia, jakby po każ­dym prze­mó­wie­niu spo­ty­kał głod­nych ludzi cho­wa­ją­cych prze­ką­ski po kie­sze­niach.

Nazy­wał się Frank Agin i był wła­ści­cie­lem firmy poma­ga­ją­cej oko­licz­nym przed­się­bior­com nawią­zy­wać kon­takty służ­bowe. To on zaczął uczyć mnie sztuki publicz­nego prze­ma­wia­nia. W miarę jak się lepiej pozna­wa­li­śmy, opo­wie­dzia­łem mu, że opa­no­wa­łem Lin­ke­dIna, i pomo­głem w uak­tu­al­nie­niu pro­filu. Wrę­czył mi za to czek na 100 dola­rów i stwier­dził, że to będzie punkt zwrotny dla jego firmy. Onie­mia­łem. _Mam przez to rozu­mieć, że ludzie mi za coś takiego zapłacą?_ Po namo­wach Franka zaczą­łem poma­gać innym, któ­rzy rów­nież mi pła­cili. Praw­dzi­wymi pie­niędzmi!

Ale Frank nie pozwo­lił mi na tym poprze­stać. Nie­długo póź­niej miał dla mnie kolejne wyzwa­nie. „Powi­nie­neś napi­sać książkę o Lin­ke­dI­nie”, powie­dział. Co? Nie mia­łem poję­cia, jak się coś takiego robi. Mia­łem dopiero 24 lata. Kto miałby mnie słu­chać? Zresztą w szkole śred­niej nie­mal obla­łem angiel­ski.

To go jed­nak nie znie­chę­ciło. Obie­cał mi pomóc. Sam napi­sał już kilka ksią­żek, więc uzna­li­śmy, że on zaj­mie się czę­ścią doty­czącą nawią­zy­wa­nia kon­tak­tów biz­ne­so­wych na żywo, a ja tą o uży­wa­niu Lin­ke­dIna do networ­kingu w sieci. Nasze dzieło nie było na miarę Pulit­zera, ale zostało wydane i nio­sło pewną war­tość dla czy­tel­ni­ków. Zanim się zorien­to­wa­łem, zosta­łem auto­rem książki, zara­bia­łem i par­łem do przodu.

Potem posze­dłem na spo­tka­nie użyt­kow­ni­ków Twit­tera i pomy­śla­łem, że być może mógł­bym zro­bić coś takiego na Lin­ke­dI­nie. W ten spo­sób w ciągu następ­nego roku, wyko­rzy­stu­jąc swoją sieć kon­tak­tów, zor­ga­ni­zo­wa­łem w całym kraju dwa­dzie­ścia spo­tkań networ­kin­go­wych, dzięki czemu mia­łem też wię­cej kon­sul­ta­cji, a osta­tecz­nie popro­wa­dzi­łem pierw­sze webi­na­rium i tra­fi­łem do świata biz­nesu cyfro­wego. Już ni­gdy nie obej­rza­łem się za sie­bie.

Czter­na­ście lat póź­niej nie tylko znowu upra­wia­łem sport. Od dzie­wię­ciu lat gra­łem w repre­zen­ta­cji USA w męskiej piłce ręcz­nej. W świe­cie biz­nesu mia­łem roz­ra­sta­jącą się firmę z rocz­nym przy­cho­dem w wyso­ko­ści kilku milio­nów dola­rów. Mój pod­cast, _The School of Gre­at­ness_, w któ­rym gosz­czę ludzi suk­cesu, liczy ponad 1200 odcin­ków. Został ścią­gnięty już pół miliarda razy i stale znaj­duje się bli­sko szczytu listy naj­po­pu­lar­niej­szych pod­ca­stów na całym świe­cie. Poza tym mam naj­lep­szy pro­gram doty­czący roz­woju oso­bi­stego na YouTu­bie i napi­sa­łem kilka kolej­nych ksią­żek, z któ­rych jedna tra­fiła na listę best­sel­le­rów „New York Timesa”. Zosta­łem też zapro­szony do udziału w takich pro­gramach tele­wi­zyj­nych jak _Ellen_, _Today_ i _Good Mor­ning Ame­rica_, a liczba osób obser­wu­ją­cych mnie w mediach spo­łecz­no­ścio­wych prze­kro­czyła 8 milio­nów.

Dzięki temu od dzie­się­ciu lat mogę wpły­wać na rze­czy­wi­stość, zasia­da­jąc w komi­te­tach dorad­czych orga­ni­za­cji cha­ry­ta­tyw­nych i słu­żąc spra­wom, które uwa­żam za ważne. Prze­ko­nuję sieć moich kon­tak­tów oso­bi­stych do prze­ka­zy­wa­nia milio­nów dola­rów na rzecz choćby Pen­cils of Pro­mise, Cha­rity: Water oraz Ope­ra­tion Under­gro­und Rail­road.¹

W cza­sie tej podróży udało mi się zro­zu­mieć wiele rze­czy i dużo nauczyć od naj­wspa­nial­szych umy­słów z całego świata, od ludzi, któ­rzy dążą w swo­jej dzie­dzi­nie do mistrzo­stwa. Wie­dzia­łem jed­nak, że osta­tecz­nie muszę napi­sać tę książkę o odnaj­dy­wa­niu sensu, poko­ny­wa­niu lęków i two­rze­niu planu, który nada życiu zna­cze­nie i zapewni poczu­cie speł­nie­nia. Bo to wła­śnie satys­fak­cja towa­rzy­szy mi każ­dego dnia.

Ścieżka przed nami

Pod­czas naszej wspól­nej podróży dokład­niej opi­szę, w jaki spo­sób się roz­wi­ną­łem, także w ciągu ostat­nich lat. Suk­ces, zwy­cię­stwo czy mistrzo­stwo, to coś, co zgłę­biam i do czego dążę przez całe doro­słe życie. Musia­łem w tym cza­sie prze­zwy­cię­żyć wyzwa­nia psy­chiczne, fizyczne i emo­cjo­nalne w trzech naj­waż­niej­szych obsza­rach życia: zdro­wiu, rela­cjach oraz w moich przed­się­wzię­ciach i finan­sach. I nie było to łatwe. Na wszyst­kich pozio­mach naty­ka­łem się na lęki i obawy, ale z pomocą naj­wspa­nial­szych umy­słów świata poko­na­łem wiele z nich. Roz­ma­wiam z tymi mądrymi ludźmi – i się od nich uczę. Zdo­ła­łem wyko­rzy­stać ich wie­dzę i prze­ko­nać się, w jaki spo­sób sami poko­nali ból, wyzwa­nia i traumy, po czym osią­gnęli nie­sły­chane rze­czy.

Możesz się jed­nak zasta­na­wiać, co mam na myśli, pisząc „suk­ces”, „zwy­cię­stwo” lub „mistrzo­stwo”.

Od czasu, kiedy wyko­na­łem tamto pierw­sze, wiel­kie, nie­do­sko­nałe dzia­ła­nie, do chwili obec­nej opra­co­wa­łem robo­czą defi­ni­cję:

Suk­ce­sem (zwy­cię­stwem, mistrzo­stwem) jest odkry­cie swo­ich wyjąt­ko­wych darów i talen­tów w celu reali­zo­wa­nia istot­nej misji i wywar­cia jak naj­więk­szego pozy­tyw­nego wpływu na ota­cza­ją­cych nas ludzi.

To nic skom­pli­ko­wa­nego. Cho­dzi o usta­le­nie, kim się jest i jak można w spo­sób auten­tyczny i wyjąt­kowy dla sie­bie spra­wić, żeby ota­cza­jący nas ludzie i cały świat stali się lepsi. Brzmi banal­nie, prawda? Co zatem powstrzy­muje tak wiele osób?

Jedną z głów­nych przy­czyn, dla któ­rych ludzie nie dążą do wiel­ko­ści, jest to, że na początku swo­jej drogi napo­ty­kają jej wroga: brak jasno spre­cy­zo­wa­nej istot­nej misji.

Cho­dzi o usta­le­nie, kim się jest i jak można w spo­sób auten­tyczny i wyjąt­kowy dla sie­bie spra­wić, żeby ota­cza­jący nas ludzie i cały świat stali się lepsi.

Kiedy nie wiesz, co tak naprawdę chcesz robić, trudno jest to reali­zo­wać. Zatem krok pierw­szy w niniej­szej książce to usta­le­nie swo­jego życio­wego celu. Jak powie­dział Vik­tor Frankl, który prze­żył Holo­kaust, a potem napi­sał książkę _Czło­wiek w poszu­ki­wa­niu sensu_: „Pierw­szą rze­czą, która nadaje życiu sens, jest pro­jekt, który wymaga two­jej uwagi”². Bez niego po pro­stu włó­czysz się bez celu. Przed­sta­wię ci prak­tyczne wska­zówki, jak spre­cy­zo­wać swoją misję.

Brak jasno wyty­czo­nej ścieżki two­rzy w two­jej duszy próż­nię, którą natych­miast wypeł­niają lęki, smu­tek i pro­blemy ze zdro­wiem psy­chicz­nym. Dla­tego tak ważny jest krok drugi tej książki, w któ­rym pokażę ci, jak poko­nać naj­pow­szech­niej­sze prze­szkody sto­jące na dro­dze do zwy­cię­stwa. Prze­pro­wa­dzę cię przez każdy z destruk­cyj­nych lęków: przed porażką, suk­ce­sem, tym, co myślą o tobie inni, i wresz­cie przed tym, co sam o sobie myślisz. Prawda jest taka, że lęki pozo­sta­wione same sobie pro­wa­dzą nas wszyst­kich do tego samego miej­sca: braku wiary w sie­bie i prze­ko­na­nia, że jeste­śmy nie­wy­star­cza­jący. Jedy­nym spo­so­bem na ich poko­na­nie i prze­kształ­ce­nie jest sta­wie­nie im czoła. W roz­dzia­łach zawar­tych w kroku dru­gim pokażę ci, jak tego doko­nać, a także przed­sta­wię prak­tyczny zestaw narzę­dzi do prze­kształ­ca­nia lęków.

W kroku trze­cim nauczysz się roz­wi­jać samą men­tal­ność zwy­cięzcy. Jej głów­nym ele­men­tem jest nie­za­chwiane prze­ko­na­nie, że jesteś wystar­cza­jący. Nie ozna­cza to, że dotar­łeś już do końca swo­jej podróży, osią­gną­łeś dosko­na­łość czy zro­bi­łeś w świe­cie mak­sy­mal­nie dużo dobrego. Ozna­cza to, że na­dal się roz­wi­jasz, na­dal idziesz naprzód, pró­bu­jesz, poty­kasz się, uczysz i jed­no­cze­śnie poma­gasz innym ludziom robić to samo.

Men­tal­ność zwy­cięzcy zaczyna nabie­rać kształ­tów, kiedy roz­po­czy­namy podróż ku uzdro­wie­niu z doświad­czo­nych w prze­szło­ści traum i cier­pie­nia. Dopóki się od nich nie uwol­nimy, będziemy zupeł­nie nie­świa­do­mie zda­wać się na ich łaskę. W dal­szych czę­ściach książki dokład­nie omó­wię psy­cho­lo­giczne i neu­ro­lo­giczne mecha­ni­zmy odpo­wie­dzialne za to, w jaki spo­sób nasza prze­szłość kształ­tuje nasze reak­cje w teraź­niej­szo­ści, a także wyja­śnię, jak wsłu­chi­wać się w głos wewnętrz­nego tre­nera zamiast kry­tyka.

Dopiero po roz­po­czę­ciu uzdra­wia­nia prze­szło­ści można doko­nać auten­tycz­nej oceny czte­rech klu­czo­wych ele­men­tów men­tal­no­ści zwy­cięzcy, które skła­dają się na coś, co nazy­wam sche­ma­tem men­tal­no­ści w dzia­ła­niu.

1. TOŻ­SA­MOŚĆ. Jesteś co prawda boha­te­rem wła­snej przy­gody, ale praw­dzi­wymi boha­te­rami stają się wyłącz­nie ludzie, któ­rzy sta­wiają czoła wyzwa­niom i je poko­nują.
2. MYŚLI. Twoje myśli, zwłasz­cza te nie­kon­tro­lo­wane, kształ­tują twoją rze­czy­wi­stość. Przyj­rzymy się więc, jak naj­now­sze odkry­cia neu­ro­nauki poma­gają zro­zu­mieć, co się dzieje w naszym mózgu.
3. EMO­CJE. Uczu­cia są bli­sko zwią­zane z two­imi myślami i cia­łem. W tym przy­padku neu­ro­nauka i psy­cho­lo­gia rów­nież dostar­czają prze­ło­mo­wych spo­strze­żeń. Paul Conti, autor dosko­na­łej pozy­cji _Trauma: nie­wi­dzialna epi­de­mia_, przy­po­mina o koniecz­no­ści uzdro­wie­nia bólu pocho­dzą­cego z prze­szło­ści, ponie­waż „trauma zmie­nia nasze emo­cje. A zmie­nione emo­cje wpły­wają na nasze decy­zje”³.
4. ZACHO­WA­NIA. Za pomocą swo­ich dzia­łań wcie­lasz w życie wewnętrzną men­tal­ność. Prze­ana­li­zu­jemy rolę, jaką w pod­trzy­my­wa­niu nasta­wie­nia na suk­ces odgry­wają twoje nawyki i zwy­czaje.

I wresz­cie krok czwarty: potrze­bu­jesz planu docho­dze­nia do mistrzo­stwa. Poniż­sze sie­dem dzia­łań zapewni ci spraw­dzony plan opra­co­wany na pod­sta­wie mojego wła­snego doświad­cze­nia oraz ogrom­nej wie­dzy eks­per­tów, od któ­rych mia­łem moż­li­wość się uczyć.

1. ZADA­WAJ ODWAŻNE PYTA­NIA. Kiedy ośmie­lasz się sta­wiać sobie odważne pyta­nia, spra­wiasz, że nie­moż­liwe staje się moż­liwe.
2. DAJ SOBIE POZWO­LE­NIE. Kiedy drzwi zostaną już otwarte, musisz pozwo­lić sobie budzić się każ­dego dnia i przez nie prze­cho­dzić.
3. PRZYJ­MIJ WYZWA­NIE. Jeżeli chcesz stać się nie­ustra­szony, musisz z peł­nym zaan­ga­żo­wa­niem odda­wać się poko­ny­wa­niu lęków, dopóki nie znikną. Pokażę ci, jak w tym celu wyko­rzy­stać trzy­dzie­sto-, sześć­dzie­się­cio- bądź dzie­więć­dzie­się­cio­dniowe wyzwa­nie.
4. ZDE­FI­NIUJ CELE ROZ­WOJU. Pokażę ci swój wła­sny, spraw­dzony pro­ces usta­na­wia­nia i osią­ga­nia celów, dzięki któ­remu poczu­jesz się sil­niej­szy, a nie przy­tło­czony.
5. POZY­SKAJ WSPAR­CIE. Nie uda ci się osią­gnąć wszyst­kiego w poje­dynkę. Będziesz potrze­bo­wać pomocy pły­ną­cej z wnę­trza w postaci nawy­ków i rutyn, a także zewnętrz­nego wspar­cia zna­jo­mych, tre­ne­rów i innych osób, aby utrzy­mać się na wła­ści­wej dro­dze.
6. BIERZ SIĘ DO PRACY. Teraz jest czas na dzia­ła­nie. Przed­sta­wię ci spo­soby reali­zo­wa­nia zało­żeń i anga­żo­wa­nia się w istotne dzia­ła­nia, żeby przeć naprzód nie­za­leż­nie od wszyst­kiego.
7. DOCEŃ TO! Wszystko to spro­wa­dza się do uzna­nia, że jesteś wystar­cza­jący, będąc auten­tycz­nym sobą, nie­za­leż­nie od osią­ga­nych wyni­ków.

Czy naprawdę tego pragniesz?

Na następ­nych stro­nach będę korzy­stać z porad eks­per­tów, któ­rzy byli moimi nauczy­cie­lami w ciągu ostat­nich dzie­się­ciu lat, i podzielę się z tobą wła­snymi spo­strze­że­niami. Nie mam wszyst­kich odpo­wie­dzi. Nikt z nas ich nie ma. Ale wspól­nie możemy osią­gnąć coś wię­cej, coś wspa­nial­szego, a może nawet praw­dziwy suk­ces.

Nie twier­dzę, że mnie się to już udało. By­naj­mniej. Moja podróż na­dal trwa. Ale… Jestem wystar­cza­jący. Nauczy­łem się kochać i akcep­to­wać sie­bie, a każ­dego dnia dowia­duję się cze­goś nowego i się roz­wi­jam. Uzmy­sło­wi­łem sobie, że ist­nieje droga do miej­sca, w któ­rym mogę reali­zo­wać swoją istotną misję i czuć głę­bo­kie speł­nie­nie oraz donio­słość życia.

Ostrze­gam, że dąże­nie do suk­cesu może się wią­zać z potknię­ciami i upad­kami. Czy jesteś gotowy pod­jąć to ryzyko? Kie­dyś, gdy uczy­łeś się cho­dzić, byłeś gotowy. Upa­da­łeś, i to czę­sto. Ale wytrwale wsta­wa­łeś i pró­bo­wa­łeś jesz­cze raz. I znowu. I ponow­nie. Aż opa­no­wa­łeś tę sztukę. Teraz już nawet o tym nie myślisz. Takiej postawy będziesz potrze­bo­wać. Musisz czuć się kom­for­towo z pró­bami, nie­po­wo­dze­niami i przy­swa­ja­niem pły­ną­cych z nich lek­cji, mając świa­do­mość, że porażka to jedyna droga do suk­cesu.

Czy jesteś gotowy odkryć swoje wyjąt­kowe dary i talenty, a potem w pełni zaan­ga­żo­wać się w ich roz­wi­ja­nie?

Będzie to wyma­gało zigno­ro­wa­nia kry­ty­ków oraz opi­nii wszyst­kich tych ludzi, któ­rzy wolą sie­dzieć na try­bu­nach, niż wyjść na boisko (łącz­nie z naj­gło­śniej­szym kry­ty­kiem sie­dzą­cym w two­jej gło­wie). Pod­czas swo­jej podróży nauczy­łem się, że z kry­tyką spo­tkamy się nie­za­leż­nie od wszyst­kiego. To cena, którą pła­cimy za moż­li­wość życia. Nie pozwa­laj jed­nak, żeby kry­tyka dyk­to­wała histo­rię two­jego życia.

Będzie to wyma­gało zna­le­zie­nia i słu­cha­nia tre­ne­rów, któ­rzy pomogą ci wyjść poza twoje lęki i roz­sze­rzyć wyobra­że­nie o tym, co może się wyda­rzyć w twoim życiu. Być może potrzebna będzie pomoc doświad­czo­nych pro­fe­sjo­na­li­stów bądź tera­peu­tów, któ­rzy pomogą ci uzdro­wić prze­szłość, żebyś mógł ruszyć naprzód. Nie twier­dzę, że dokład­nie wiem, jakiego kon­kret­nie wspar­cia będziesz potrze­bo­wać, ale wiem, że John C. Maxwell, eks­pert w zakre­sie przy­wódz­twa, ma rację: „Jeden to za mała liczba, żeby osią­gnąć zwy­cię­stwo”⁴.

Będziesz musiał dawać z sie­bie wszystko i podej­mo­wać odważne dzia­ła­nia, by potem nie przy­wią­zy­wać wagi do uzy­ska­nych wyni­ków. Mogą się one róż­nić od tych, jakich się spo­dzie­wa­łeś. Mogą być lep­sze. A mogą być po pro­stu inne. I to jest w porządku. Jeżeli na­dal będziesz reali­zo­wać swoją istotną misję i robić to, na co któ­re­goś dnia z pew­no­ścią spoj­rzysz z dumą, wyniki same się o sie­bie zatrosz­czą.

Pyta­nie, które chcę ci w tym momen­cie zadać – odpo­wia­da­jąc na nie, bądź ze sobą cał­ko­wi­cie szczery, liczy się wyłącz­nie twoje zda­nie – brzmi: Czy jesteś gotowy odkryć swoje wyjąt­kowe dary i talenty, w pełni zaan­ga­żo­wać się w ich roz­wi­ja­nie i dzięki temu wywie­rać jak naj­więk­szy wpływ na ota­cza­ją­cych cię ludzi?

Jeżeli twoja odpo­wiedź jest twier­dząca, uda ci się opa­no­wać men­tal­ność zwy­cięzcy i sko­ry­go­wać swoją opo­wieść w taki spo­sób, żebyś to nie ty gonił za mistrzo­stwem, ale by mistrzo­stwo goniło za tobą.ROZDZIAŁ 3. BRAK ISTOTNEJ MISJI

Roz­dział 3

Brak istot­nej misji

Siedem dolców. Tyle zostało mu w kie­szeni, gdy się­gnął dna.

Od lat poświę­cał czas i ener­gię na reali­za­cję jed­nego celu: bycie naj­lep­szym na boisku i przej­ście do NFL. Miał wszystko, co było do tego potrzebne. Ćwi­czył z zapa­łem i kiedy dostał sty­pen­dium spor­towe w col­lege’u, mie­rzył 196 cen­ty­me­trów i ważył 130 kilo­gra­mów.

Ale talent i pra­gnie­nia nie zawsze wystar­czają.

Przez cztery lata grał u boku osób, które miały tra­fić do gale­rii sław NFL, i odno­sił skromne suk­cesy. Na ostat­nim roku doznał jed­nak kon­tu­zji barku, przez co nie był w naj­lep­szej for­mie. Kiedy nad­szedł czas naboru do NFL, nie został wybrany. Jego marze­nie wciąż było jed­nak żywe, dla­tego pod­pi­sał kon­trakt z Cana­dian Foot­ball League na 250 dola­rów tygo­dniowo. (Tak się składa, że sam zara­bia­łem dokład­nie tyle samo, kiedy gra­łem w zespole Arena Foot­ball League, marząc o dosta­niu się do NFL). Codzien­nie zja­wiał się na tre­nin­gach i ćwi­czył w sku­pie­niu, z zaan­ga­żo­wa­niem oraz deter­mi­na­cją, dając z sie­bie wszystko, ale cała defen­sywa dru­żyny była już obsa­dzona.

Pew­nego dnia tre­ner wezwał go do sie­bie i popro­sił o zwrot play­bo­oka – pod­ręcz­nika zagrań dru­żyny. Oznaj­mił mu: „Sza­nuję twoją ciężką pracę i deter­mi­na­cję, ale to nie­stety nie jest twój rok. Przy­kro mi, będziemy musieli roz­wią­zać umowę”. Wyda­wało się, że jego marze­nie roz­pry­sło się na kawałki.

Zapraszamy do zakupu pełnej wersji książkiZapraszamy do zakupu pełnej wersji książki

1. Orga­ni­za­cje zaj­mu­jące się kolejno budo­wa­niem szkół w kra­jach roz­wi­ja­ją­cych się, zapew­nia­niem wody pit­nej miesz­kań­com tych kra­jów oraz zwal­cza­niem han­dlu dziećmi w celach sek­su­al­nych (przyp. tłum.).

2. Vik­tor E. Frankl, _Czło­wiek w poszu­ki­wa­niu sensu_, przeł. Alek­san­dra Wol­nicka, Czarna Owca, War­szawa 2014.

3. Paul Conti, _Trauma: Nie­wi­dzialna epi­de­mia: Jak ją oswoić_, przeł. Bar­tło­miej Kotar­ski, Wydaw­nic­two Kobiece, Bia­ły­stok 2023, str. 169.

4. John Maxwell, _One Is Too Small a Num­ber_, John Maxwell, 31 maja 2011, https://www.john­ma­xwell.com/blog/one-is-too-small-a-num­ber/.

5. _Anxiety Disor­ders –Facts & Sta­ti­stics_, Anxiety & Depres­sion Asso­cia­tion of Ame­rica, 27 czerwca 2022, https://adaa.org/about-adaa/press-room/facts-sta­ti­stics.

6. _Panic Disor­der_, Cle­ve­land Cli­nic, 12 sierp­nia 2020, https://my.cle­ve­landc­li­nic.org/health/dise­ases/4451-panic-disor­der.

7. _Any Anxiety Disor­der_, Natio­nal Insti­tute of Men­tal Health, 25 stycz­nia 2022, https://www.nimh.nih.gov/health/sta­ti­stics/any-anxiety-disor­der.

8. Wendy Suzuki, _The Most Effec­tive Ways to Manage Stress & Anxiety w/Dr. Wendy Suzuki EP 1160_, 8 wrze­śnia 2021, w pod­ca­ście _The School of Gre­at­ness_, https://lewi­sho­wes.com/pod­cast/the-most-effec­tive-ways-to-manage-stress-anxiety-with-dr-wendy-suzuki/.

9. Jean M. Twenge, _The Sad State of Hap­pi­ness w pod­ca­ście The Uni­ted Sta­tes and the Role of Digi­tal Media_, World Hap­pi­ness Report, 20 marca 2019, https://worl­dhap­pi­ness.report/ed/2019/the-sad-state-of-hap­pi­ness-in-the-uni­ted-sta­tes-and-the-role-of-digi­tal-media/.

10. _Over­we­ight & Obe­sity Sta­ti­stics_, Natio­nal Insti­tute of Dia­be­tes and Dige­stive and Kid­ney Dise­ases, wrze­sień 2021, https://www.niddk.nih.gov/health-infor­ma­tion/health-sta­ti­stics/over­we­ight-obe­sity.

11. Bill Fay, _Demo­gra­phics of Debt_, Debt.org, 23 lutego 2022, https://www.debt.org/faqs/ame­ri­cans-in-debt/demo­gra­phics/#:~:text=The%20average%20American%20has%20%2490%2C460.

12. _The State of Men­tal Health in Ame­rica_, Men­tal Health Ame­rica, 25 stycz­nia 2022, https://mha­na­tio­nal.org/issues/state-men­tal-health-ame­rica.

13. Jason Red­man, _Navy Seal’s 3 Rules for Leader­ship, Over­co­ming Near Death Expe­rien­ces & Bre­aking The Vic­tim Men­ta­lity w/Jason Red­man EP 1175_, 13 paź­dzier­nika 2021, w pod­ca­ście _The School of Gre­at­ness_, https://lewi­sho­wes.com/pod­cast/navy-seals-3-rules-for-leader­ship-over­co­ming-near-death-expe­rien­ces-bre­aking-the-vic­tim-men­ta­lity-w-jason-red­man/.

14. _Ibi­dem._

15. Valu­eta­in­ment, _Con­se­qu­en­ces of Over Pro­tec­ted Chil­dren – Jor­dan Peter­son_, YouTube, 8 sierp­nia 2019, https://www.youtube.com/watch?v=Ll0opgJ9_Ck.

16. _Tri­bute to John Glenn from the Glenn Family and the John Glenn School of Public Affa­irs_, red. Brian Dun­bar, NASA, 8 grud­nia 2016, https://www.nasa.gov/feature/tri­bute-to-john-glenn-from-the-glenn-family-and-the-john-glenn-school-of-public-affa­irs/.