Przeciwciało - ebook

10.

Rów­no­waga mię­dzy mamą a mną cał­kiem się za­chwiała. Za­wsze by­łam jak cień, a te­raz jakby wy­sta­wa­łam. Już do sie­bie nie pa­so­wa­ły­śmy.

Wi­dzia­łam, że i dla niej stało się ja­sne, że po­przed­niego wie­czoru za­szły zmiany nie do od­wró­ce­nia i trzeba bę­dzie pi­sać nowe trak­taty, je­śli kie­dyś mamy jesz­cze współ­ist­nieć w tej ro­dzi­nie. Gdy rano wsta­łam, czu­łam się bar­dzo kru­cho, jakby ściany na­szego domu za­częły pę­kać i wi­dać było przez nie na wy­lot wszystko to, co na ze­wnątrz. I niby ten wi­dok cał­kiem mnie krę­cił, a jed­nak kiedy tak szłam przez pola do tram­waju, czu­łam się strasz­nie sa­motna.

Z jed­nej strony cie­szy­łam się, że so­bie wy­wal­czy­łam pewną nie­za­leż­ność, z dru­giej – za nic nie mia­łam po­my­słu, jak ją utrzy­mać na stałe.

Sro­czyń­ski mi to po­tem wszystko pięk­nie wy­tłu­ma­czył, jak to wła­ści­wie było z mamą i ze mną. Trzeba było się roz­dzie­lić, żeby każda mo­gła prze­żyć wła­sną hi­sto­rię, w in­nej kon­fi­gu­ra­cji nic nie było moż­liwe. Ina­czej by­ły­by­śmy wciąż po­zle­piane przy brzegu, jedna by cią­gnęła drugą, jedna drugą du­siła nie­wła­ści­wym uło­że­niem. By­ły­śmy z jed­nego ciała, ale nie mo­gły­by­śmy żyć bez odłą­cze­nia, bo by­łam od­rębną struk­turą, nie ko­pią. Kto wie, w ja­kim ciem­nym le­sie bym zbłą­dziła, gdyby ciało nie za­ry­zy­ko­wało gło­do­wego strajku. Cze­goś, co mo­gło ugo­dzić mamę pro­sto w serce. Ska­zy­wa­łam się na głód, bo in­nego spo­sobu na od­dzie­le­nie nie wi­dzia­łam. Zbyt silna była mama, zbyt prze­orana wo­jen­nymi trau­mami, że­bym po­tra­fiła sto­czyć zwy­cię­ską ba­ta­lię.

A je­dze­nie to była w moim domu naj­droż­sza wa­luta. Nic nie było waż­niej­szego. I tą wa­lutą opła­cało się wszystko, a zwłasz­cza mi­łość. A także się ją na mi­łość wy­mie­niało.

------------------------------------------------------------------------

Za­pra­szamy do za­kupu peł­nej wer­sji książki

------------------------------------------------------------------------