Pytania płynące z serca - ebook

O serii „PRAWDZIWE ŻYCIE”

Seria książek Osho „PRAWDZIWE ŻYCIE” bazuje na odpowiedziach na pytania zadane Osho przez uczestników spotkań medytacyjnych, którzy przybyli na nie z całego świata.

Osho tak się wyraził na temat zadawania pytań:

Jak zadawać pytania, które mają znaczenie? Nie pytania intelektualne, lecz egzystencjalne. Nie takie, które pozwolą pozyskać nową wiedzę, ale takie, które pomogą prawdziwie żyć. Trzeba zapamiętać kilka wskazówek.

Bez względu na to, o co pytasz, nigdy nie zadawaj pytań stereotypowych. Pytaj o to, co aktualnie dotyczy ciebie, co ma dla ciebie znaczenie, co ma szansę cię zmienić. Zadawaj pytania, od których zależy twoje życie.

Nie stawiaj książkowych, zapożyczonych pytań. Nie przypominaj sobie pytań zadawanych w przeszłości, bo zada je twoja pamięć, nie ty sam. Nie istnieje prawdziwa odpowiedź na zapożyczone pytanie. Nawet jeśli ją otrzymasz – ani ona nie dotrze do ciebie, ani ty nie dotrzesz do jej sedna. Zapożyczone pytania są bez znaczenia. Zadawaj pytania, które ty chcesz zadać naprawdę. A mówiąc „ty”, mam na myśli ciebie w tej konkretnej chwili, tu i teraz. Pytając o coś, co nurtuje cię w danej chwili, zadajesz pytanie egzystencjalne, które pochodzi nie z twojej pamięci, ale z twojej istoty.

Nie zadawaj pytań o to, co po usłyszeniu odpowiedzi nie spowoduje w tobie żadnej zmiany. Ktoś może na przykład zapytać o Boga: „Czy Bóg istnieje?”. Postaw to pytanie tylko wtedy, kiedy odpowiedź może cię zmienić. Jeśli dowiesz się, że Bóg istnieje, spowoduje to w tobie zmiany idące w jakimś kierunku, a jeśli okaże się, że nie istnieje – zmiany pójdą w inną stronę. Jeśli jednak udzielona ci odpowiedź nie spowoduje w tobie żadnych zmian, to okaże się, że pytanie nie miało żadnego znaczenia. Wynikało z ciekawości, nie z potrzeby poszukiwania.

Pamiętaj więc, żebyś pytał tylko o to, co jest dla ciebie ważne. Wtedy odpowiedź będzie miała dla ciebie wartość.Przedmowa

Osobowość to jeden wielki galimatias: coś dała ci matka, coś dał ci ojciec, trochę dostałeś od sąsiadów, przyjaciół, żony, nauczycieli, kapłanów, przywódców. Osobowość to patchwork; nie jest niepodzielna, może się rozpaść w każdej chwili. Nie posiada duszy łączącej jej wszystkie części; nie jest całością, jest złożona z części.

Jako określenie przeciwne osobowości używam słowa „indywidualność”, mając na myśli jej niepodzielność, jednostkowość. „Indywidualny” znaczy niepodzielny. Nie składa się z części, nie rozpadnie się. Jest jak twarda skała i w odróżnieniu od osobowości jest jedną całością.

Lecz to dopiero jeden z aspektów. Widziany z kosmosu nie jesteś już nawet indywidualnością. Nawet takie określenie się rozmywa. Jesteś całością. Ani wiatr, ani drzewa, ani księżyc nie są porozdzielane; ty także nie jesteś. Oddychasz każdą chwilą i nawet jeśli myślisz, że egzystencja jest oddzielona od ciebie, ty nie jesteś oddzielony od niej.

Kiedy zdajesz sobie sprawę z tego, że nie jesteś oddzielony, docierasz do sedna. Wtedy znika lęk przed utratą twarzy, swojej osobowości, która i tak ciągle ci się wymyka spod kontroli. Dochodzisz do oryginału, tego, co wieczne, co uniwersalne. To właśnie nazywam oświeceniem.

Osho, Beyond Psychology