Strona Guermantów - ebook
Strona Guermantów - ebook
Tłumaczyć język Prousta, znaczy zachować zdania w kształcie, w jakim zostały zamknięte, aby ich bukiet nie zwietrzał. Te konstrukcje przywodzą na myśl impresjonistyczne obrazy i działają w równie zaskakujący sposób. Kiedy w Muzeum Orsay spojrzymy z bliska na Huśtawkę Auguste’a Renoira, ujrzymy tylko grę barwnych plam. Szybkie uderzenia pędzla, który zdaje się mieszać farby bezpośrednio na płótnie, zamiast na palecie – żadnych konturów, tylko sąsiadujące z sobą odcienie kobaltu, błękitu pruskiego, żółci, szmaragdowej i oliwkowej zieleni. Patrząc z bliska podziwiamy dzieło sztuki bezkształtnej, art informel. Dopiero z dystansu widać, że niebieskawe fiolety z lewej to pień drzewa, a zgaszone zielenie i żółcie to cienie na białej kobiecej sukni z kokardami, które malarz zaznaczył niedbale rozbieloną ultramaryną. Podobnie zdania Prousta sprawiają, podczas pierwszego czytania, wrażenie abstrakcyjnych konstrukcji. Urzekają oryginalną muzyką, ale ich sens nam umyka i staje się zwolna jaśniejszy przy ponownej, przy kolejnej lekturze. To naturalne i z całą pewnością celowe - zdania autora cyklu W poszukiwaniu utraconego czasu nie są do jednorazowego, lecz do wielokrotnego czytania.
Marcel Proust napisał w jednym z esejów zbioru Przeciwko Sainte-Beuve’owi : ”Piękne książki są napisane jak gdyby w obcym języku”. Jacek Giszczak
| Kategoria: | Literatura piękna |
| Zabezpieczenie: |
Watermark
|
| ISBN: | 978-83-66511-47-7 |
| Rozmiar pliku: | 1,2 MB |
FRAGMENT KSIĄŻKI
Childebert I (około 495–558) – syn Chlodwiga, pierwszego króla Franków.
W legendach arturiańskich Panią Jeziora jest Viviana, która kochała Merlina i wychowała Lancelota.
W języku francuskim _l’hôtel_ oznacza także miejską rezydencję arystokratyczną (przyp. tłum.).
To słynna replika ze sztuki Georges’a Feydeau, _La Dame de chez Maxim_, wystawionej po raz pierwszy w 1899 roku.
(fr.) _chanoine, chanoinesse _– kanonik, kanoniczka.
Założona w roku 1894 Schola Cantorum pełniła od roku 1896 funkcję oficjalnego paryskiego konserwatorium. Jednym z jej uczniów był Erik Satie.
Książę d’Aumale, czwarty syn Ludwika Filipa I, był właścicielem zamku w Chantilly. Około roku 1890 niedzielne obiady w Chantilly cieszyły się dużą sławą.
W przewodniku po kairskim muzeum Gaston Maspero pisał, że po zabalsamowaniu ciał dusze, uważane za sobowtóry istot ludzkich, nadal żyły i trzeba było dostarczać im pożywienia oraz rozmaitych niezbędnych przedmiotów, by z głodu nie przeniknęły w ciała żywych i nie „skonsumowały ich poprzez chorobę, doprowadzając do śmierci” (_Guide du visiteur au Musée du Caire_, Imprimerie de l’Institut Français d’Archéologie Orientale, Kair 1915, s. 9–11).
James Abbott McNeill Whistler (1834–1903) sygnował niektóre ze swych obrazów znakiem motyla.
Proust usłyszał to zdanie w roku 1895 podczas koncertu w Konserwatorium. Orkiestra grała andante _Symfonii c-moll_ Ludwiga van Beethovena: „W tym momencie usłyszałem tuż obok, jak jakaś dama mówi do drugiej: »Czy chce pani cukierka?«. Poczułem cierpienie pełne politowania, złego humoru, a zwłaszcza zdziwienia, że w tak heroicznych okolicznościach, gdy wielkoduszny umysł jest w pełni skupiony, ktoś nie może pokonać łakomstwa, jest łasy na słodycze”.
Tytuł komedii Henriego Meilhaca i Ludovica Halévy’ego.
Postaci z tragedii Woltera _Zaira_, napisanej w 1732 roku. Orosman, sułtan Jerozolimy, zakochuje się w uwięzionej Zairze. W napadzie zazdrości godzi ją sztyletem, po czym się zabija. Sarah Bernhardt zagrała rolę Zairy w 1873 roku.
Chodzi o scenę z _Fedry_ Jeana Racine’a, w której żona Tezeusza wyznaje miłość Hipolitowi (akt II, scena 5).
L’Urbaine była ważną paryską kompanią, wynajmującą fiakry i niewielkie powozy.
