Syberyjskie orzeszki cedrowe. - ebook

WSTĘP

Czy kiedykolwiek zastanawiałeś się nad tym, jak mieszkańcom Syberii udaje się zachować długowieczność w tamtejszych warunkach pogodowych – mrozie sięgającym nawet -65°C? Naród ten potrafi jak żaden inny na ziemi cieszyć się życiem i radować każdym dniem.

Przynajmniej część sekretu witalności mieszkańców tego regionu możemy zdradzić już teraz: syberyjski cedr oraz jego orzech, ze względu na swoje właściwości lecznicze, od lat określany jest mianem „drzewa życia”. Ten fakt dotyczy także północnoamerykańskich Indian, którzy przed dwunastoma tysiącami lat zaludniali kontynent od Syberii po Alaskę. Widać zatem, że podwaliny indiańskiej medycyny leżą na obszarach Syberii. Według mitologii germańskiej świat znajduje się na pradrzewie – Yggdrasil, którego gałęzie sięgają wysoko ku niebu, a jego trzy korzenie porastają świat ludzi, olbrzymów oraz zmarłych. Badacze kultury twierdzą, że Yggdrasil jest cedrem syberyjskim zwanym także sosną syberyjską (łac. pinus sibirica), która porastała tajgę syberyjską w czasie ostatniej epoki lodowcowej. Pierwsze drzewa tego gatunku rosły zatem w towarzystwie mamutów, bizonów oraz nosorożców włochatych.

Mieszkańcy Syberii uważają tę roślinę za drzewo życia, dawcę mocy, a także symbol długowieczności, zdrowia i odporności. Szamani syberyjscy traktują ją jako odzwierciedlenie porządku panującego na świecie: korzenie mają symbolizować ziemię, prapodstawę pochodzenia człowieka; z kolei korona drzewa – niebo, w którym żyją dusze przodków oraz dusze nienarodzone. Życie człowieka jest według nich podróżą wzdłuż drzewa, która kończy się spotkaniem z duszami naszych przodków. Cedr syberyjski uchodzi za roślinę chroniącą i strzegącą wszelkiego życia oraz miłości. Z tego powodu na północy Rosji sadzono ją w pobliżu osad i skupisk ludności. Matki przygotowywały swoim dzieciom na śniadanie mleko z orzechów cedrowych.

Sosna syberyjska jest olbrzymim drzewem odpornym nawet na najsilniejszy mróz. Badania archeologiczne dowiodły, że roślinę tę czczono na Syberii już w VI wieku p.n.e. ze względu na zawartą w niej boską energię mądrości. Drzewo osiąga wysokość pięćdziesięciu metrów, a średnica pnia może wynosić nawet dwa metry. Nasiona znajdujące się w jego szyszkach – orzechy cedrowe – określa się mianem „chleba z tajgi”. Zawierają one nawet do 68% wysokowartościowego tłuszczu oraz około 20% wysokowartościowego białka. Tym samym można stwierdzić, że sosna syberyjska posiada najbardziej odżywcze nasiona. Poza tym należy nadmienić, że jej drewno oraz żywica są również bardzo wysokiej jakości. Wszystko to sprawia, że cedr syberyjski określa się mianem najbardziej wartościowego drzewa na ziemi.

W dzisiejszych czasach, które charakteryzuje pośpiech oraz szybkie tempo życia, dużo uwagi poświęca się takim kwestiom, jak tak zwana rezyliencja, czyli uodparnianie się na działanie szkodliwych czynników zewnętrznych. Wielu z nas odczuwa zmęczenie i wyczerpanie, a niektórzy cierpią na syndrom wypalenia zawodowego (burn-out). Spożywamy produkty, które zawierają coraz mniejszą ilość składników odżywczych i witalnych, zapominając o tym, że narażeni na codzienny stres potrzebujemy ich dużo więcej niż dawniej.

Mam nadzieję, że wielu czytelników po lekturze tej książki przekona się, że orzechy sosny syberyjskiej, wytworzone z nich wartościowe oleje, a także drewno tego gatunku pomagają nie tylko mieszkańcom zimnej Syberii w odzyskaniu witalności i poprawie odporności, lecz także sprawdzają się w naszych warunkach klimatycznych. Książki bestsellerowej serii „Anastazja” Władimira Megre przybliżyły zwłaszcza w Niemczech osobom zainteresowanym duchowością działanie sosny syberyjskiej. Należy jednak zaznaczyć, że także wszystkie osoby dbające o swoje zdrowie mogą na tym skorzystać. Nawet jeśli uważamy się za kompletnych laików w tym temacie, po lekturze niniejszej książki będziemy mogli się przekonać, że nie bez powodu orzechy cedrowe zaliczane są do grupy wysokowartościowych produktów nazywanych super food nie tylko na Syberii, ale coraz częściej także na Zachodzie.

ORZECH CEDROWY W KSIĄŻKACH Z SERII „ANASTAZJA”

Po raz pierwszy przeczytałam o orzechach cedrowych w książkach Władimira Megre bestsellerowej serii „Anastazja – córka tajgi”¹. Czy ta kobieta, która dorastała wśród zwierząt i potrafiła posługiwać się wieloma językami, istniała naprawdę? Szczerze mówiąc, nie ma to większego znaczenia. Należy jednak podkreślić, że w książkach z tej serii można znaleźć wiele mądrości; stanowią one także źródło inspiracji. Podczas lektury możemy doświadczyć tego samego, co podczas noszenia cedrowego amuletu: lekkości, radosnego rozluźnienia, spokoju i beztroski. Czy Anastazja ukazuje alternatywną postawę do obecnie panującego ekologicznego i duchowego upadku? Uważam, że jak najbardziej. Być może ma ona nawet rację, podkreślając rolę orzecha cedrowego w tym procesie. Dzięki publikacjom z tej serii nasiona sosny syberyjskiej stały się popularne na całym świecie, a każda stosująca je osoba z pewnością prędzej czy później natknie się na książki o Anastazji. W ten sposób zamyka się obieg informacji, a jedno łączy się z drugim.

W tajdze syberyjskiej mamy do czynienia ze zjawiskiem dzwoniących drzew cedrowych. Władimir Megre w pierwszej książce z serii² opisuje drzewo, które zostało posiekane na wiele drobnych kawałków. Z nich wytworzono cedrowe amulety. Noszone przy sercu chronią przed wszelkimi chorobami oraz sprawiają, że ich właściciel staje się bardziej serdeczny. Przynoszą mu szczęście i pomyślność, co mogę osobiście potwierdzić.

Mieszkańcy Syberii wierzą, że cedry są magazynami energii kosmicznej. Drzewa te poprzez miliony swoich igieł pobierają przez całą dobę energię świetlną. Po upływie pięciuset lat swojego życia zaczynają one dzwonić, przekazując w ten sposób ludziom informację, że mogą zostać ścięte i rozdane. Wtedy zmagazynowana energia może pójść w świat.

Władimir Megre opisuje także, jak poproszony przez Anastazję położył swoje ręce na pniu drzewa. Natychmiast poczuł pewnego rodzaju mruczenie oraz potrzaskiwanie – to właśnie było zjawisko dzwoniących drzew sosny syberyjskiej.

UZDRAWIAJĄCE MOCE SOSNY SYBERYJSKIEJ

W Rosji każdej z części cedru syberyjskiego – od igieł po korę – przypisuje się działanie uzdrawiające. Igły sosny syberyjskiej zawierają fitoncydy, które mają działanie dezynfekujące powietrze. Z kolei drewno cedrowe, podobnie jak drewno sosny, ma bardzo przyjemny zapach z delikatną nutą migdałów i miodu. Umieszczone w pomieszczeniu skutecznie działa przeciwko molom. Im bardziej na północ rośnie cedr, tym lepsza jest jego jakość oraz moce uzdrawiające. Uczony P.S. Pallas już w roku 1792 pisał, że orzech cedru syberyjskiego ma działanie poprawiające potencję, wzmacniające układ odpornościowy oraz pomagające zachować młodość do późnych lat życia.

Władimir Megre zapytał Anastazję: „Czy olej z orzechów cedrowych ma silniejsze działanie uzdrawiające niż kawałki drewna dzwoniącego cedru?” Jej odpowiedź brzmiała: „Działanie jest jednakowe, jeśli orzechy zostaną zebrane w odpowiednim czasie, a do drzew podejdziemy z właściwym nastawieniem. Tylko wtedy samo da nam swoje owoce”. Olej z nasion sosny syberyjskiej pozyskiwano dawniej przy użyciu specjalnych pras do drewna stosowanych w wielu wioskach tajgi syberyjskiej. Jego jakość zależna jest zarówno od momentu zbioru, jak również od sposobu przetwarzania nasion. Obecnie proces ten jest wciąż ulepszany, a doskonałej jakości olej z orzechów cedrowych można nabyć także na Zachodzie.