MENU
Nasze ceny
Przeczytaj fragment on-line
-
W empik go
W cieniu wielkiej płyty - ebook
W cieniu wielkiej płyty - ebook
Urodzony 12 kwietnia 1994 roku. Marketingowiec z przypadku, pisarz po godzinach, miłośnik popkultury. Pola inspiracji i twórczości: Miasto, podróż, Noc, Wolność.
Związany z dwoma miastami: Warszawą i Berlinem. Od niedawna także z Lizboną.
W cieniu wielkiej płyty to jego książkowy debiut, rozpoczynjący autorski koncept tryptyku prozy poetyckiej.
| Kategoria: | Literatura piękna |
| Zabezpieczenie: |
Watermark
|
| ISBN: | 978-83-66115-35-4 |
| Rozmiar pliku: | 1,6 MB |
FRAGMENT KSIĄŻKI
SZEŚCIANY
Czy wyobrażasz sobie wyobraźnię? Wiesz, ile ważą możliwości? Ile miejsca zajmują? Muszą zmieścić się w obojętności metra sześciennego, którego żywot skracają proste myśli, brudne relacje, echo życia czworonogów i pawlacze. Wchodzące w chmury półtorametrowej na wysokość kopuły codziennego funkcjonowania. Nie zajmują miejsca, bo miejsca w sześcianie nie ma na nie wcale. Pogrzebane zostały przez masowy eksperyment brył złożonych z kwadratów i prostokątów. Niby niewielkich, niewysokich, a tworzących przecież kolumny, z których skaczący człowiek nie odbije się od dna. Połączone systemem korytarzy miały łączyć kratą, zbliżać do siebie patologią i cieszyć oknem wstawionym z oszczędności - na pół, a nawet na ćwiartkę. Nie łączą przestrzenią. Nie oddalają krzywdy.
Nie smucą odejściem.
Cieszą nim wręcz. Dusząc.
Gumowe wycieraczki, zapach moczu na półpiętrze i popielniczka, w której gdy zabraknie niedopałka, wiadomo, że rzeczywistość przestawiła się na tryb lipca nad Bałtykiem. Tu, w jednym z sześcianów na wysokości kilkudziesięciu metrów nad ziemią, zmieścić próbował całą wyobraźnię. Później nawet trochę życia. A przynajmniej przez chwilę. Dziecięcego.
Czy wyobrażasz sobie wyobraźnię? Wiesz, ile ważą możliwości? Ile miejsca zajmują? Muszą zmieścić się w obojętności metra sześciennego, którego żywot skracają proste myśli, brudne relacje, echo życia czworonogów i pawlacze. Wchodzące w chmury półtorametrowej na wysokość kopuły codziennego funkcjonowania. Nie zajmują miejsca, bo miejsca w sześcianie nie ma na nie wcale. Pogrzebane zostały przez masowy eksperyment brył złożonych z kwadratów i prostokątów. Niby niewielkich, niewysokich, a tworzących przecież kolumny, z których skaczący człowiek nie odbije się od dna. Połączone systemem korytarzy miały łączyć kratą, zbliżać do siebie patologią i cieszyć oknem wstawionym z oszczędności - na pół, a nawet na ćwiartkę. Nie łączą przestrzenią. Nie oddalają krzywdy.
Nie smucą odejściem.
Cieszą nim wręcz. Dusząc.
Gumowe wycieraczki, zapach moczu na półpiętrze i popielniczka, w której gdy zabraknie niedopałka, wiadomo, że rzeczywistość przestawiła się na tryb lipca nad Bałtykiem. Tu, w jednym z sześcianów na wysokości kilkudziesięciu metrów nad ziemią, zmieścić próbował całą wyobraźnię. Później nawet trochę życia. A przynajmniej przez chwilę. Dziecięcego.
więcej..
