„Jak zdobyć przyjaciół i zjednać sobie ludzi”. Dale Carnegie inspiruje od ponad 80 lat

Ubogi farmer z Missouri rusza na podbój Ameryki

Dale Carnegie nie mógł oczekiwać od życia zbyt wiele. Dorastał w biedzie i ciężko pracował, pomagając ojcu na farmie. Widząc, jak pola ojca wciąż niszczą powodzie, a trzodę dziesiątkują choroby, Dale wpędzał się w pesymizm. Wstydził się biedy i... odstających uszu. Nie widział dla siebie żadnych perspektyw.

Carnegie wstawał o 3 nad ranem, by wydoić krowy i dotrzeć na czas do oddalonej o 6 kilometrów szkoły. Drogę urozmaicał sobie, przemawiając. Matka, szanowana w miasteczku nauczycielka, dostrzegłszy talent syna, zachęcała Dale’a, by przyłączył się do klubu dyskusyjnego. Carnegie poszedł za radą matki i wygrał konkurs mówców. Wkrótce zaczął uczyć kolegów wystąpień publicznych. Porzucił szkołę przed jej ukończeniem i poszedł do pracy. Sprzedawał mięso i mydło małym sklepikom. Odłożywszy 500 dolarów, ruszył do Nowego Jorku, marząc o karierze pisarskiej.

American Dream

Nowy Jork zachwycał młodych ludzi ze wsi i małych miasteczek. Pokładali w stolicy sukcesu wielkie nadzieje. Po przybyciu do miasta, Carnegie zapisał się do szkoły aktorskiej. Ukończył ją, ale jego kariera była krótka – zagrał drugoplanową rólkę w spektaklu, po czym zajął się sprzedawaniem luksusowych samochodów Packarda. Nie znosił tej pracy i kompletnie nie znał się na motoryzacji, dlatego nie odniósł sukcesu w tej branży. W międzyczasie ukończył pierwszą powieść. Wydała mu się ona jednak okropna, dlatego nigdy nie ujrzała światła dziennego.

Dwudziestoczteroletni Carnegie zadał sobie szczere pytanie: co naprawdę potrafię robić? Doszedł do wniosku, że jest dobry w przemawianiu do ludzi. Zaoferował Uniwersytetowi Nowojorskiemu i Columbia, że mógłby uczyć wystąpień publicznych. Obie uczelnie odmówiły. Jego propozycją zainteresował się jednak Związek Chrześcijańskiej Młodzieży Męskiej. W krótkim czasie zlokalizowana na Harlemie salka zaczęła pękać w szwach. Carnegie zaczął organizować 14-tygodniowe kursy. Wśród jego słuchaczy znaleźli się menedżerowie średniego szczebla, którzy chcieli nauczyć się wystąpień publicznych i nawiązywania relacji biznesowych.

Carnegie klucz do sukcesu upatrywał w sprawianiu, by ludzie nas lubili i byli przekonani do naszych racji. Zachęcał do zawierania licznych przyjaźni, okazywania innym szacunku i zainteresowania oraz do unikania konfliktów i krytykowania. Swoje wnioski przedstawił w książce Jak zdobyć przyjaciół i zjednać sobie ludzi. Poradnik zakontraktowała skromna oficyna Simon&Schuster, która nie wiązała z nim zbyt wielkich nadziei. Książka ukazała się w nakładzie 5 tysięcy egzemplarzy. Wieść o poradniku zaczęła się rozprzestrzeniać pocztą pantoflową. Książkę przekazywano sobie z rąk do rąk. Wkrótce sprzedaż sięgnęła 5 tysięcy egzemplarzy… dziennie. Sukcesowi książki pomogła wzmianka w szanowanym czasopiśmie Reader’s Digest. Gdy Carnegie otrzymał od wydawcy 90 tysięcy dolarów wynagrodzenia, nie mógł uwierzyć w swój sukces.

Prekursor samodoskonalenia

Jak zdobyć przyjaciół i zjednać sobie ludzi przetłumaczono na kilkadziesiąt języków i do dziś sprzedano ponad 30 milionów egzemplarzy. Carnegie zapoczątkował wciąż popularny nurt samorozwoju. W prostych krokach przybliżył, jak stworzyć pozytywne, przynoszące korzyści relacje z innymi. Jego rady okazały się uniwersalne – mają zastosowanie zarówno w codziennym życiu, jak i w biznesie czy polityce.  

Po sukcesie pierwszego poradnika powstały kolejne, m.in. Jak przestać się martwić i zacząć żyć. Carnegie podróżował po kraju, prowadząc kursy i ucząc, jak zastosować wskazówki w praktyce. Założył także Dale Carnegie Institute, który działa do dziś w 70 krajach. Jego kultowy poradnik doczekał się także polskiego wydania. W 1993 roku, nakładem nowo powstałego wówczas Studia Emka, na polskim rynku ukazały się pierwsze egzemplarze. W ciągu 25 lat wydawnictwo sprzedało ich kilkaset tysięcy.

Dale Carnegie stał się amerykańskim guru samorozwoju i zbudował pokaźne imperium finansowe. Mimo tego pozostał skromnym, prostolinijnym człowiekiem. Mieszkał w skromnym domu w dzielnicy Queens, jeździł na co dzień metrem i konsekwentnie odmawiał uczestnictwa w przyjęciach dla elit. Zmarł w 1955 roku, pozostając prostym facetem z Missouri. Jego dorobek wciąż inspiruje, a książki bezustannie utrzymują się na szczycie poradnikowych bestsellerów.

Materiały: artykuł Pauliny Wilk z tygodnika „Polityka”, Wikipedia